Φωτογραφία: Φίλιππος Γεωργιάδης 



Ένα ζήτημα το οποίο πηγαινοέρχεται για τουλάχιστον 3ης δεκαετίες και συζητιέται για το κατά πόσον είναι ορθό να μπουν μπουλντόζες και να χυθεί μπετόν, στο μοναδικό ίσως φυσικό και περιβαλλοντολογικό θησαυρό που απέμεινε στο νησί. 

Πολλοί επικαλούνται την ανάπτυξη, άλλοι την έρευνα και τις μελέτες για να πείσουν πώς πρέπει να εισέλθουν στο χώρο και να αρθούν οι απαγορεύσεις. Οι υπόλοιποι επικαλούνται ένα και μόνο πράγμα, την καταστροφή και την αποδόμηση ενός πνεύμονα που φιλοξενεί μια σημαντική ποικιλία πανίδας και χλωρίδας και αποτελεί ένα φυσικό θησαυρό για τον τόπο. 



Τι πίστευαν όμως πριν 30 χρόνια για την μη οικοδόμηση του Ακάμα;   

Μια βόλτα στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, μέσα από τις σελίδες του «Περιοδικού» μας αποκάλυψε το επτασφράγιστο μυστικό που κρύβει ο Ακάμας και όπως υποστηρίζει το δημοσίευμα είναι και ο βασικός λόγος που δεν προχωρεί κανείς στην ανέγερση οικοδομημάτων στην ευρύτερη περιοχή. 

«Σε μια εποχή κατά την οποία το μπετόν κυριαρχεί στη ζωή μας, διερωτάται κανείς γιατί ο Ακάμας να παραμείνει σ’ αυτή τη φυσική κατάσταση. Όσο παράξενο κι αν φαίνεται η εξήγηση αυτή έχει σχέση και με την ανθρώπινη αντίληψη για τα φαντάσματα και τις υπερφυσικές δυνάμεις…» 

Όπως υποστηρίζει λοιπόν το άρθρο, ο λόγος που ο Ακάμας παρέμεινε τόσα χρόνια στην φυσική του κατάσταση, ήταν τα φαντάσματα που κατοικούσαν στην περιοχή και ήταν κάτι σαν φρουροί που δεν άφηναν κανέναν να πλησιάσει. 

Μάλιστα το δημοσίευμα επικαλείται και μαρτυρίες κατοίκων χωριών που συνορεύουν με τον Ακάμα, οι οποίοι διηγούνται ιστορίες ερωτευμένων ζευγαριών, τα οποία κατέφευγαν στον Ακάμα για να προστατεύσουν τον παράνομο έρωτα τους.

 

Διαβάστε αυτούσιο το δημοσίευμα του «Περιοδικού» από το 1986