Το κάπνισμα, κατά την άποψη μου, αρχίζει ως μια παράτολμη και «μυστική» από τους ενήλικες πρακτική κυρίως στην εφηβική ηλικία, κατά την οποία οι συνομήλικοι αναγνωρίζουν το άτομο αυτό ως «rebel», «ανυπάκουο» στους κανονισμούς που θέτει η κοινωνία για την ηλικία του με αποτέλεσμα αυτό να του προσδίδει τις περισσότερες φορές (όχι πάντα) «κύρος», δηλαδή να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους. Όταν η πρακτική του καπνίσματος αρχίζει ως κοινωνικό ζήτημα καθορισμού ταυτότητας, τότε καμία φωτογραφία δεν μπορεί να αλλάξει τα μέχρι στιγμής δεδομένα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρώ ότι αντιμετωπίζει ένα ζήτημα σύνθετο με τον πιο απλοϊκό και βαρετό τρόπο. Οι εικόνες θα υπάρχουν στα τσιγάρα και η θέαση τους την πρώτη φορά θα κάνει εντύπωση, τη δεύτερη, τρίτη φορά θα είναι αδιάφορες, κατά την γνώμη μου.

Οι περισσότεροι καπνιστές και καπνίστριες γνωρίζουμε τις επιπτώσεις του καπνίσματος, όπως γνωρίζουμε και τις επιπτώσεις του να μεθάς, τις πιθανές επιπτώσεις του να οδηγείς μοτοσυκλέτα χωρίς κράνος, τις πιθανές επιπτώσεις να πέσεις από τα σκαλιά με ψηλοτάκουνα. Σίγουρα δεν έχουν όλες οι περιπτώσεις την ίδια επικινδυνότητα, όμως αυτό που θέλω να πω είναι ότι δεν είναι στις επιπτώσεις που πρέπει να γίνεται εστίαση, αλλά στους λόγους που τα άτομα έχουν ανάγκη να καπνίζουν.

Και πως αυτή/ές οι ανάγκες μπορούν να αντικατασταθούν με άλλους τρόπους, πιο υγιείς, πιο ενδιαφέροντες για το κάθε άτομο.

Ε.Κ.

Διάβασε επίσης: Πως αντιδρούν 24 Κύπριοι στις αποκρουστικές εικόνες στα πακέτα τσιγάρων​