Ίσως αδικείται που είναι τραγουδοποιός. Αλήθεια, πως θα ήταν οι στίχοι του αν ήταν εντελώς γυμνοί; Πως θα ήταν αν διαβάζαμε τον Θανάση ως ποιητή και αν τον αντιμετωπίζαμε ως τέτοιο; Πως θα εκλαμβάναμε την ποίησή του πριν τη διαδικασία μελοποίησης των στίχων;

Παρακολουθώντας τον live στον Ορφέα πριν από μερικά 24ωρα σκεφτόμουνα πως τέτοιους στίχους κρίμα είναι να τους ντύνει κανείς μουσικά. Ενδεχομένως να τους αδικεί, να αφαιρεί από τη δυναμική τους.

Ποίηση, πλην ορισμένων σπάνιων εξαιρέσεων, διαβάζουμε όντας απομονωμένοι κάπου, έτσι δεν είναι; Η ανάγνωση ποίησης είναι μια μοναχική-εσωτερική διαδικασία, όπου κανείς πραγματοποιεί ενδοσκόπηση. Είναι μια διαδικασία λύτρωσης, εξαγνισμού. Τις πλείστες των περιπτώσεων όλα ξεκινάνε από μια εσωτερική ανάγκη.

Οπότε, μάλλον, αλλιώς αντιλαμβάνεσαι έναν στίχο διαβάζοντάς τον ανάμεσα σε 4 τοίχους ή σε οποιοδήποτε άλλο ήσυχο περιβάλλον και «ντύνοντάς» τον μόνος σου με χρώματα, εικόνες και ήχους αναλόγως της διάθεσής σου και αλλιώς έναν στίχο που έστω και αν επίσης μοιάζει να προέκυψε μέσα από μια εσωτερική ανάγκη του δημιουργού, ή από μια αρνητική ενδεχομένως και σκοτεινή συγκυρία, και σίγουρα όχι για να γίνει τραγούδι και να ανάβει αναπτήρες, ο δημιουργός αυτός επέλεξε να σου τον δώσει σε ένα υπέροχο «περίβλημα», όπως κάνει ο Θανάσης.

 

Στίχους, γράφουν πολλοί. Η μαγκιά, όντας τραγουδοποιός, έγκειται στο να βρεις το κατάλληλο όχημα για να μεταφέρεις τον στίχο αυτό στον δέκτη με έναν τρόπο αποτελεσματικό. Και αυτό, επίσης είναι μια διαδικασία που προϋποθέτει αρκετό βασάνισμα.

Αν ακούσεις προσεκτικά τις μουσικές-μελωδίες του Θανάση Παπακωνσταντίνου, δίνοντας τους πολλές ευκαιρίες να σου «μιλήσουν», αν δώσεις βάση στις απίστευτα ευρηματικές ενορχηστρώσεις του, θα πέσεις σε μια παγίδα αφού ότι ακούσεις απ’ εκεί και πέρα θα μοιάζει εντελώς flat. Συν ότι θα συνειδητοποιήσεις ότι οι περισσότερες από αυτές θα μπορούσαν άνετα να σταθούν από μόνες τους…

Έστω κι αν όμως, όπως χαριτολογώντας λέω, αδικείται παράφορα ο λόγος του Θανάση όταν μελοποιείται, εντούτοις δεν μπορείς να μην του πιστώσεις πως ο σπουδαίος αυτός τραγουδοποιός βρίσκει μια μαγική φόρμουλα να σε μυήσει στο λόγο του μέσω μιας υπέροχης μελωδίας, μιας υπέροχης μουσικής. Σε αντίθεση με άλλους που ντύνουν σχεδόν διεκπεραιωτικά τον κατά τ’ άλλα δυνατό στίχο τους, είτε από αδυναμία, είτε για να κόβουν δρόμο είτε απλά γιατί πιστεύουν πως μια ψυχεδελική ή σκοτεινή (έως ακαταλαβίστικη) μουσική είναι αυτό που ταιριάζει στην περίπτωση όπου ο στίχος είναι χαρτοκόπτης, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου γράφει μουσικές ταξιδιάρικες μα όχι κατ’ ανάγκη δύσκολες, μουσικές ικανές να σε κάνουν να χορεύεις, έστω κι αν την ίδια ώρα οι στίχοι είναι σαν τσιγκέλια σε χασάπικο, όπως χαρακτηριστικά λέει και ένα δικό του τραγούδι.

 

Περισσότερες φωτογραφίες από τη συναυλία της 16ης Σεπτεμβρίου στον Ορφέα, στο page FeelFamous

Από την τελευταία συναυλία του στον Ορφέα κρατάω τη εικόνα ενός «κανονικού» ανθρώπου, με κανονική περιβολή, ο οποίος με τη μπουζουκομάνα παραμάσχαλα και το χαμόγελο στο πρόσωπο σού παίζει μουσικές που σου προκαλούν το ενδιαφέρον, ενίοτε σε παρακινούν ακόμα και να χορέψεις δειλά-δειλά, προσθέτοντας μάλιστα ένα ανεξήγητο μειδίαμα στο πρόσωπό σου. Ακόμα και οι φωτοβολίδες έχουν θέση στο live του. Καμιά σημασία δεν έχει που αυτός ο καλλιτέχνης πάντοτε (θα) σε βασανίζει με τα λόγια του, αφού ο ίδιος θέλει τα τραγούδια του να σκίζουνε τα μέτωπα και ν' ανοίγουνε κρατήρες.

 

Συν ότι, όλο αυτό προσφέρεται από τη dream team των μουσικών που τον συνοδεύουν, οι οποίοι δείχνουν να διασκεδάζουν όσο και ο Θανάσης, όσο και εμείς. Καμιά τσιγκουνιά στον ήχο, ποσοτικά και ποιοτικά. Όπως θ’ ακούσεις τον Θανάση στο δίσκο, έτσι θ’ ακούσεις τον Θανάση και στο live, ίσως και λίγο καλύτερο!

Είναι ακριβώς αυτό που θα δεις πιο κάτω...

Υ.Γ. Πολλοί σχετικοί και άσχετοι παραδέχονται πως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι ο καλύτερος τραγουδοποιός σήμερα στην Ελλάδα, κάποιοι κατανοώντας γιατί και άλλοι απλά γιατί το λένε οι πολλοί. Είναι τουλάχιστον ενθαρρυντικό που υπάρχει στις μέρες μας αυτή η κοινή διαπίστωση-παραδοχή, όπως επίσης ελπιδοφόρο είναι και το γεγονός πως, απόλυτος «σταρ» σήμερα στην Ελλάδα θεωρείται ο Γιάννης Χαρούλης!