Η συνάντησή μας εκείνη έληξε εντελώς άδοξα, αφού δεν πρόλαβα να της θέσω κανένα από τα ερωτήματα που ήθελα να μου απαντήσει, τα πλείστα από τα οποία προέκυψαν με αφορμή 6 παραστάσεις για παιδιά που παρουσιάζονται αυτή την περίοδο, με μηνύματα αποδοχής, φιλίας, αρετής και αγάπης και στις οποίες έχει σημαντικό ρόλο.

Οπότε, έπρεπε να βρούμε ξανά χρόνο μέσα στο γεμάτο 24ωρο της, το οποίο η Μαρία Χριστοφόρου το «σπαταλάει» στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας ως ακαδημαϊκός, στην Τέχνη ως εικαστικός, στο θέατρο με διάφορες ιδιότητες, αλλά και περνώντας ποιοτικό χρόνο με φίλους και με τα βαφτιστήρια και τα ανηψάκια της, έτσι ώστε να κάνουμε τελικά τη σύντομη συνέντευξη όπως είχαμε συμφωνήσει.

Ευτυχώς τα καταφέραμε, και έμαθα επιτέλους για τις πολλές ιδιότητές της, για τη σχέση της με τα παιδιά αλλά και για τον στόχο ζωή που έχει, τον οποίο η ίδια χαρακτηρίζει κλισέ…

Σε ένα πρόσφατο email λες το 24ωρο είναι λίγο για σένα. Πέραν του ότι προφανώς νοιώθεις και είσαι δημιουργική αυτή την περίοδο, είναι υγιές να δουλεύεις τόσο πολύ;

Είναι πράγματι μικρό το 24ωρο για μένα, είμαι και εγώ ένας από αυτούς τους ανθρώπους που έχουν κάνει τη δουλειά τους χόμπι! Έτσι αντιμετωπίζω οτιδήποτε καταπιάνομαι μαζί του, το αγαπώ και δίνω τον καλύτερο μου εαυτό. Τόσο στην ακαδημαϊκή μου πορεία στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας, στο τμήμα Σχεδιασμού και Πολυμέσων, όσο και σχετικά με την ιδιότητα μου ως εικαστικός, αλλά και στην ενεργή εμπλοκή μου με το διαδραστικό θέατρο.

Η δημιουργικότητα μού δίνει δύναμη, ειδικά όταν πετυχαίνω, να τη συνδυάσω με την προσφορά και με την επίτευξη στόχων.

Το μεγαλείο των δημιουργικών επαγγελμάτων είναι ότι, ενώ πολλές φορές δουλεύεις πολύ, η ηθική ικανοποίηση που παίρνεις είναι τόσο μεγάλη που σε ανταμείβει, σε εμπνέει και σου δίνει ενέργεια! Τα δημιουργικά επαγγέλματα, ειδικά αυτά που προσφέρουν, όπως η διδασκαλία, το θέατρο και η Τέχνη, όπου μπορείς να περάσεις τα δικά σου μηνύματα, λειτουργούν πολλές φορές σαν αγχολυτικό. Φυσικά, ενώ πραγματικά δουλεύω πολύ βρίσκω τρόπους να αποφορτίζομαι έστω και για λίγο.

Μοιάζω με τα παιδιά, είμαι το ίδιο παρορμητική και δεν μπορώ να κρύψω τα συναισθήματα μου. Έτσι νιώθω ότι έχω ένα ξεχωριστό κώδικα επικοινωνίας μαζί τους.

Τι κάνεις για να αποφορτίζεσαι ή τελοσπάντων για να κρατάς τις ισορροπίες;

Έμαθα να κρατώ τις ισορροπίες και να βρίσκω τρόπους να αποφορτίζομαι. Περνώ  ποιοτικό χρόνο με τα δύο μου βαφτιστήρια,  γυμνάζομαι συχνά και αυτό με βοηθάει να κερδίζω ενέργεια, επίσης είμαι από τους τυχερούς που έχω πολύ ξεχωριστούς φίλους και περνώ μαζί τους χαλαρές και όμορφες στιγμές. Συνήθως, ξυπνάω πολύ πρωί για να τα προλαβαίνω να κάνω όλα όσα θέλω! Έτσι, με δύο λόγια, κλέβω χρόνο από τη μέρα...

Γιατί αποφασίσατε να επενδύσετε στα παιδιά με τους Little Worry People;

Οι Little Worry People, που άρχισαν το 2005, ήταν κάτι που εμπνευστήκαμε από ένα μύθο των Μάγιας, μια μέρα που περπατούσαμε μαζί με την αδελφή μου στο Λονδίνο. Αγοράσαμε ένα μικρό σακουλάκι με πολύ μικρές ανθρώπινες φιγούρες που σύμφωνα με τον μύθο, το βάζεις κάτω από το μαξιλάρι σου και παίρνει όλες σου τις ανησυχίες και τις εξαφανίζει. Έτσι και εμείς θέλουμε και προσπαθούμε να εξαφανίζουμε κάθε αρνητικό συναίσθημα και επενδύουμε στα παιδιά μέσα από τις τέχνες με δημιουργικότητα και φαντασία.

Εσύ, θέλεις να κάνεις παιδιά; Και πως θα τα καταφέρεις με τέτοια ωράρια;

Θέλω πάρα πολύ να κάνω δικά μου παιδιά, παρόλο που νιώθω τα δύο παιδάκια της αδελφής μου να είναι σαν δικά μου! Είμαι όμως πολύ χαρούμενη και τυχερή που βρίσκομαι κοντά σε παιδιά, μέσα από το διαδραστικό θέατρο. Νομίζω ότι γενικά σαν χαρακτήρας είμαι άτομο υπερπροστατευτικό με αυτούς που αγαπώ. Δεν είμαι και σίγουρη εάν αυτό είναι πάντα καλό αλλά αυτό είμαι...

Όταν αυτό έρθει με το καλό μού έχω εμπιστοσύνη ότι θα βρω τρόπο να το διαχειριστώ!

Μέσα από τις παραστάσεις μας και τα μηνύματα που περνούμε, βάζουμε και εμείς το λιθαράκι μας για μια καλύτερη κοινωνία. Όσο κλισέ και αν ακούγεται, για εμένα αυτό είναι στόχος ζωής.

Εξήγησέ μου τι ακριβώς είναι το Physical Theatre;

Το Physical Theatre συνδυάζει κίνηση του σώματος και παντομίμα. Επενδύει στη επικοινωνία με τον θεατή πιο πολύ μέσω της κίνησης και της έκφρασης, παρά του λόγου.

Παραστάσεις σας έχουν παρουσιαστεί και στο εξωτερικό...

Ναι, με επιτυχία. Σε χώρες όπως Ελλάδα, Αγγλία, Ισραήλ, Ρωσία κτλ. Και έχουν διακριθεί για την πρωτοτυπία και την ευρηματικότητα τους. Επίσης, ο Αντρέι και η Νικολέττα έχουν υπάρξει κριτές στο διαγωνιστικό μέρος, στο Φεστιβάλ Κουκλοθεάτρου και Παντομίμας στο Κιλκίς στην Ελλάδα, όπου εκπροσώπησαν την Κύπρο.

Τι είναι αυτό που σου κάνει εντύπωση ή που σε ενθουσιάζει σε σχέση με τα συναισθήματα των παιδιών;

Τα παιδιά είναι παρορμητικά. Το νιώθουν εάν τα αγαπάς πραγματικά. Σε παρατηρούν, σε επεξεργάζονται, σου δείχνουν αυθόρμητα την αγάπη τους. Οι ενήλικες φοβούνται να αφήσουν τα συναισθήματα τους ελεύθερα, είναι πιο συγκρατημένοι. Εγώ, νιώθω ότι μοιάζω με τα παιδιά, είμαι το ίδιο παρορμητική και δεν μπορώ να κρύψω τα συναισθήματα μου. Έτσι νιώθω ότι έχω ένα ξεχωριστό κώδικα επικοινωνίας με τα παιδάκια αλλά και με όσους ανθρώπους έχουν καταφέρει να κρατήσουν ζωντανή την παιδικότητα τους!

 

Πόσο σημαντικές είναι τελικά αρετές και έννοιες όπως η αποδοχή, η φιλία, η αρετή, η αγάπη; Και πόσο σημαντικό είναι να τις περνούμε στα παιδιά σε πολύ νεαρή ηλικία;

Είναι πολύ σημαντικές οι έννοιες αυτές, γιατί τα παιδιά είναι οι αυριανοί ενήλικες και κάποια από αυτά ίσως να είναι οι αυριανοί ηγέτες της χώρας μας. Μέσα από τις παραστάσεις μας και τα μηνύματα που περνούμε, βάζουμε και εμείς το λιθαράκι μας για μια καλύτερη κοινωνία. Όσο κλισέ και αν ακούγεται, για εμένα αυτό είναι στόχος ζωής.

Κάθε σας παράσταση πραγματεύεται κάτι διαφορετικό;

Κάθε μας παράσταση πραγματεύεται ένα διαφορετικό συναίσθημα και είναι μια διαφορετική ιστορία. Μια ιστορία που τα παιδιά δεν έχουν ξαναδεί, γεμάτη εκπλήξεις, χιούμορ και ανατροπές. Χωρίς διδακτισμό, με απέραντο σεβασμό προς τον θεατή και με πολλή αγάπη για αυτό που κάνουμε, φτιάχνουμε μοναδικές και πρωτότυπες παραστάσεις που προσφέρουν στα παιδιά μια ξεχωριστή εμπειρία.

Τα δημιουργικά επαγγέλματα, ειδικά αυτά που προσφέρουν, όπως η διδασκαλία, το θέατρο και η Τέχνη, όπου μπορείς να περάσεις τα δικά σου μηνύματα, λειτουργούν πολλές φορές σαν αγχολυτικό.

Απ’ όλα όσα κάνεις στις παραστάσεις, από όλες σου τις ιδιότητες, μου έκανε εντύπωση που γράφεις κείμενα. Πες μου κάτι που θυμάσαι, κάτι που έγραψες πρόσφατα ίσως και για το οποίο νοιώθεις περήφανη ή έστω όμορφα;

Νιώθω πάρα πολύ περήφανη για τη συμμετοχή μου στη Λισσαβόνα με το σύγγραμμά μου για το Διεθνές Συνέδριο Eurographics 2016: ACM Siggraph Conference - Motion in Games. Το Eurographics είναι ίσως το σημαντικότερο συνέδριο στον κλάδο των Πολυμέσων και η έρευνά μου πέρασε μέσα στο 18% των ακαδημαϊκών που επιλέχτηκαν να συμμετάσχουν. Πιστεύω ότι ίσως να άρεσε το θέμα μου, αφού αναφερόμουν στο πως ο εικονικός κόσμος επηρεάζει την ψυχική και σωματική μας υγεία. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία και μια συμμετοχή που έγινε σε μια δύσκολη προσωπική μου στιγμή και μου έδωσε δύναμη και θετική ενέργεια.

Όσο για τα κείμενα των παιδικών παραστάσεων, ξεχωρίζω την «Κουκουβάγια που ζήλευε». Γελούσα τόσο πολύ όταν το έγραφα και όταν αυτό κατάφερε να κερδίσει το κοινό, δηλαδή τα παιδιά αλλά και τους γονείς, εξ ου και ένιωσα πραγματικά μεγάλη ικανοποίηση και χαρά!

Δες εδώ όλες τις πληροφορίες για τις 6 παραστάσεις για παιδιά στις οποίες η Μαρία Χριστοφόρου έχει σημαντικό ρόλο