Βρίσκεται εκεί από τα 12 της, αρχικά βοηθώντας τον πατέρα της. Από το ‘55 ως το ’70 το μαγαζί λειτουργούσε ως Κουρείον «Φινόπουλου» (Γεώργιος Φινόπουλος ήταν ο πατέρας της. «Από το ’70 και έπειτα ο πατέρας μου άρχισε να φτιάχνει σάντουιτς. Φτιάχναμε 150 σάντουιτς κάθε μέρα, για κόσμο που δούλευε εδώ γύρω σε εργοστάσια, καταστήματα, γραφεία, για δικηγόρους και οδοντογιατρούς».

Καφέ δεν έφτιαχναν, μου λέει, αφού έφτιαχνε ένας άλλος κύριος λίγο παρακάτω, οπότε περιορίζονταν στα σάντουιτς. Σιγά-σιγά το μετέτρεψαν σε καφενείο, αφού προηγουμένως είχε κλείσει το άλλο μαγαζί.

Απίστευτα ευγενική και πάντα πρόσχαρη η κυρία Στάλω. Το ίδιο και ο σύζυγός της. Ρωτώντας την να σου πει τι αξίζει να δοκιμάσεις, όντας εκεί, θα σου πει απλά να παραγγείλεις έναν μερακλίδικο καφέ που φτιάχνεται με αγάπη, ή μια σπιτική λεμονάδα, που επίσης είναι ΑΑ.

Διάβασε ακόμα: Το νέο υπερμέγεθες graffiti του Paparazzi με τα πρόσωπα της πόλης

 

«Παλιά δουλεύαμε πάρα πολύ» μου λέει καθώς τρώγαμε τα κουλουράκια που μας κέρασε μαζί με τα ποτά. «Εδώ παρακάτω υπήρχε φούρνος, μια βιοτεχνία με πουκάμισα, ο κύριος Νίκος Ιωάννου με τα κοσμήματα… Όλες οι Πρώτες Κυρίες πέρασαν απ’ εδώ κατά καιρούς. Από την αδερφή του Μακάριου, που πάντα έπινε τριαντάφυλλο στο καφενείο μας, μέχρι τη Μιμή Κυπριανού, τη σύζυγο και την κόρη του Γλαύκου Κληρίδη, την Φωτεινή Παπαδοπούλου κλπ. Η κίνηση μειώθηκε αρκετά με το που έγιναν οι πεζόδρομοι σε Λήδρας, Ονασαγόρου και στους κάθετους δρόμους. Σήμερα, όμως, με τη νεολαία, είμαστε αρκετά ευχαριστημένοι. Περνώ καλά με τους νεαρούς! Το σπίτι μου είναι εδώ, και όχι στην Δευτερά που κατοικώ, αφού είμαι εδώ δουλεύοντας από τα 12 χρόνια μου».

 

Το Καφενείο της Στάλως, στο στενό της Πύθωνος, στην παλιά Λευκωσία, λειτουργεί κάθε μέρα από τις 7:00 ως τα μεσάνυκτα.