Η λίμνη, τον χειμώνα γεμίζει, και προσελκύει λογής-λογής πουλιά αλλά και κόσμο που θέλει να χαλαρώσει με το εντυπωσιακό σκηνικό που προσφέρει η λίμνη του Μαγκλή αλλά και η γύρω περιοχή.
Αυτές τις μέρες, μάλιστα, στη λίμνη μπορείς να δεις δεκάδες Καραπαττάδες, οι οποίοι απολαμβάνουν τη λιακάδα σουλατσάροντας στη λίμνη.
Η επιστημονική ονομασία τους είναι Fulica Atra και το χαρακτηριστικό γνώρισμά τους είναι το ανθρακί έως μαύρο χρώμα τους, πλην της κάθετης λευκής γραμμής που υπάρχει πάνω στο μέτωπο τους καθώς και το μακρύ άσπρο ράμφος τους που τους προσδίδει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό εξωτερικό γνώρισμα. Επιπλέον, κοιτάζοντας προσεκτικά τα μάτια του καραπαττά μπορεί κάποιος να παρατηρήσει το έντονο κόκκινο-κερασί χρώμα που έχουν.
Φωτογραφία: Σ.Χριστοδουλίδης / orokliniproject.org
Φωτογραφία: photographycyprus.blogspot.com.cy
Ο Καραπαττάς ή όπως ονομάζεται στα ελληνικά η «Φαλαρίδα» φέρει το επιστημολογικό όνομα Fulica Atra στη Λατινική γλώσσα, που αποδίδεται στα ελληνικά ως το «φαλακρό κεφάλι». Στην Κύπρο, ίσως να το έχετε ακούσει και ως «μαυρόκοτα», γιατί το συγκεκριμένο υδρόβιο πτηνό οπτικά μοιάζει με κότα, η οποία όμως έχει χρώμα έντονο βαθύ μαύρο σε όλο της το σώμα. Ο καραπαττάς είναι ένα από το πολυπληθέστερα πουλιά που επισκέπτονται το νησί μας κατά τους χειμερινούς μήνες και παραμένουν για αρκετό καιρό, κάτι που τους χαρακτηρίζει και κατοίκους του νησιού. Ο καραπαττάς προστατεύεται από τον νόμο «Περί προστασίας και διαχείρισης άγριων πτηνών και θηραμάτων».
Σε ότι αφορά, τέλος, στη Λίμνη του Μαγκλή, η οποία βρίσκεται σε γη που ανήκει στην Ιεαρά Μονή Κύκκου, κατά καιρούς έχουν ακουστεί διάφορα και έχουν γραφτεί άλλα τόσα. Ευχή δική μας είναι να μην την «κόψουν» οικόπεδα στο μέλλον (αφού η περιοχή τριγύρω αναπτύσσεται ραγδαία) αλλά να πρυτανεύσει η λογική σε αυτή την περίπτωση.
Δεν θα ‘ταν ωραία, μια που βρίσκεται μέσα στην πόλη, να μεταμορφωθεί σε ένα μικρό παράδεισο; Κάντε το εικόνα: μια ξύλινη αποβάθρα, γρασίδι, πράσινο και λουλούδια στις όχθες, να φυτευτούν κι άλλα δέντρα δίπλα στους ευκαλύπτους, μερικά δρομάκια στα πέριξ για βόλτα με το ποδήλατο, λίγα παγκάκια μια παιδική χαρά, ένα καφε-εστιατόριο, και αμέσως έχεις ένα πάρκο ισάξιο με αυτά που συναντάμε στο εξωτερικό και πάντα τα ζηλεύουμε! Πόσο δύσκολο πια είναι να γίνουμε λίγο δημιουργικοί σε τούτο τον τόπο και να επενδύσουμε στα αυτονόητα;
Φωτογραφίες: Μιχάλης Μιχαηλίδης / City Free Press