Με αυτό τον τρόπο ξεκινούσε το μήνυμα που λάβαμε στο mail μας από τον Adam Witos, δύτη ελεύθερης κατάδυσης, ο οποίος σε κάθε του εξόρμηση, όπως αναφέρει, εντοπίζει νεκρές χελώνες καρέτα – καρέτα οι οποίες εγκλωβίζονται στα δίχτυα των ψαράδων που ψαρεύουν στην περιοχή Ακρωτηρίου, και αυτό γιατί παρά την υφιστάμενη νομοθεσία που προνοεί την τοποθέτηση αλιευτικών διχτύων σε βάθος 5 μέτρων, πολλοί την αγνοούν και βάζουν τα δίχτυα τους, πολύ κοντά στην επιφάνεια της θάλασσας.

 

Ακολουθεί σε ελεύθερη μετάφραση από τα αγγλικά το κείμενο του Adam Witos

Τους τελευταίους 7 μήνες, κάνω ελεύθερη κατάδυση στην περιοχή Ακρωτηρίου της Επαρχίας Λεμεσού, σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο. Μέχρι σήμερα (Φεβρουάριο) έχω εντοπίσει 6 νεκρές χελώνες, οι οποίες πιάστηκαν σε δίκτυα ψαράδων, επειδή πολύ απλά οι ψαράδες, δεν μπορούν να αντιληφθούν το κακό που κάνουν στο περιβάλλον, με αυτές τους τις ενέργειες.

Δεν  μπορώ να καταλάβω τι πρέπει να γίνει για να ληφθούν νομικά μέτρα ούτως ώστε να σταματήσουν αυτές οι παράνομες αλιευτικές ενέργειες. Πολλά από τα δίκτυα τοποθετούνται κάτω από την επιφάνια της θάλασσας, αγνοώντας τη σχετική  νομοθεσία που αναφέρει πώς τα αλιευτικά δίχτυα πρέπει να μπαίνουν σε βάθος 5 μέτρων. Παρόλο που θεωρώ πώς και τα 5 μέτρα περιθώριο που επιτρέπει ο νόμος, είναι λίγα, αφού και πάλι καταστρέφουν τη θαλάσσια ζωή.

Στο βίντεο που ακολουθεί μπορείτε να δείτε μια πρόσφατη περίπτωση χελώνας Καρέτα Καρέτα, η οποία εγκλωβίστηκε στα δίκτυα των ψαράδων τα οποία βρίσκονταν σε βάθος μόλις ενός μέτρου από την επιφάνεια της θάλασσας. Θέλω να δημοσιοποιήσω το πρόβλημα, για να κατανοήσουν επιτέλους κάποιοι άνθρωποι το μέγεθος της καταστροφής που επιτελείται στη θάλασσα μας.

Κάτι παρόμοιο συνέβη και πέρσι με τις φώκιες Μονάχους Μονάχους που εμφανίστηκαν στο λιμάνι της Λεμεσού. Φώκιες οι οποίες έψαχναν για τροφή σε ρηχά νερά, γεμάτα από δίχτυα ψαράδων που από θαύμα γλίτωσαν. Όπως ήδη γνωρίζουμε τα περισσότερα απ’ αυτά τα είδη είναι υπό εξαφάνιση και προστατεύονται και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι Κυπριακές Αρχές, αρνούνται να κάνουν κάτι γι’ αυτό. Προσωπικά θα συνεχίσω να βιντεογραφώ την καταστροφή της θαλάσσιας ζωής στην Κύπρο και ελπίζω κάποτε να βοηθήσω ώστε να βρεθεί λύση στο πρόβλημα.