Το πιο κάτω γράμμα ήρθε στο mail μας, από έναν νεαρό δάσκαλο, ο οποίος εργάζεται ως εκπαιδευτικός μέσα από το πρόγραμμα ΔΡΑ.Σ.Ε του Υπουργείου Παιδείας, στο πλαίσιο της υποστηρικτικής εκπαίδευσης.

Όπως αναφέρει, ο λόγος που θέλησε να γράψει το πιο κάτω κείμενο, είναι για να γνωστοποιήσει τις συνθήκες εργασίας όσων εκπαιδευτικών «προσλαμβάνονται» μέσω αυτού του προγράμματος, και να αναφέρει τα γεγονότα ως έχουν και όχι όπως παρουσιάζονται κατά καιρούς.

Η κατάσταση όμως έχει ξεφύγει. Θεωρώ αυτό που γίνεται είναι απόλυτα εξευτελιστικό και ανεύθυνο εκ μέρους της κυβέρνησης.

Διαβάστε αυτούσιο το κείμενο

ΔΡΑΣΕ; ‘Η καλύτερα κάτσε στ’ αβγά σου;

ΔΡΑ.Σ.Ε., για όσους δεν γνωρίζουν είναι ένα πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας στο οποίο εργοδοτούνται βοηθοί εκπαιδευτικοί για επιπλέον υποστήριξη και ενίσχυση των παιδιών που το χρειάζονται, εντός ή εκτός της τάξης.

Εγώ προσωπικά πριν δεχτώ την θέση που μου προσφέρθηκε για το πρόγραμμα ΔΡΑΣΕ, είχα μια άλλη δουλειά. Μια δουλειά άσχετη με το επάγγελμα του εκπαιδευτικού, αλλά μια δουλειά στην οποία είχα ένα σταθερό μηνιαίο εισόδημα της τάξεως των 750 ευρώ.

Αγαπούσα τη δουλειά μου, αλλά η αγάπη αυτή δεν συγκρίνεται με την αγάπη που έχω για τα παιδιά. Λατρεύω τα παιδιά και με συναρπάζει το επάγγελμα του δασκάλου. Έτσι λοιπόν είπα αμέσως ναι και έδωσα παραίτηση στην προηγούμενη μου δουλειά.

Μπορεί να ήξερα πως δεν θα έχω την σταθερότητα της προηγούμενης, αλλά τουλάχιστον θα έκανα αυτό που σπούδασα κι αγαπώ. Λογικό νομίζω ε;

Η κατάσταση όμως έχει ξεφύγει. Θεωρώ αυτό που γίνεται είναι απόλυτα εξευτελιστικό και ανεύθυνο εκ μέρους της κυβέρνησης. Καταρχήν, όλοι εμείς που δουλεύουμε στο πρόγραμμα αυτό, μπορεί να έχουμε σαν εργοδότη μας το Υπουργείο Παιδείας αλλά είμαστε αυτοεργοδοτούμενοι. Αυτό ανάμεσα σε άλλα «ωραία» που δεν θα αναφέρω αυτή τη στιγμή, σημαίνει πως πρέπει να πληρώνουμε εμείς τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις μας.

Για να προλάβω τη σκέψη σας λέω πως ναι, φυσικά το ήξερα αυτό πριν δεχτώ τη θέση. Το θέμα είναι άλλο. Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε Νοέμβρη. Οπόταν, σήμερα που έχουμε Φλεβάρη θα έπρεπε ήδη να έχουμε πληρωθεί τον Νοέμβρη, τον Δεκέμβρη και τον Γενάρη. Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Εμείς έχουμε πληρωθεί ΜΟΝΟ για τον Νοέμβρη. Και το χειρότερο δεν είναι αυτό.

Το χειρότερο είναι πως μέχρι τις 10 του Φλεβάρη, θα πρέπει να πληρώσουμε τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις και για τους τρεις μήνες, ακόμα κι αν ΔΕΝ τους έχουμε πληρωθεί!

Εγώ είμαι από τους «τυχερούς» γιατί έχω μια δουλειά τα απογεύματα και βγάζω το μήνα μου. Πολλοί άλλοι συνάδελφοι, δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα και βασίζονται σε αυτό το μισθό. Μάλιστα πολλοί από αυτούς έχουν και παιδιά! Μπορείτε να το διανοηθείτε;

Να δυσκολεύεστε να τα βγάλετε πέρα και σαν να μην έφτανε αυτό, να πρέπει να κόψετε το λαιμό σας για να πληρώσετε τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις γιατί υπάρχει πρόστιμο για όσους καθυστερούν. Είναι πραγματικά ντροπή.

Αναρωτιέμαι αν θα αλλάξουν ποτέ τα πράγματα σ’ αυτόν τον τόπο. Είναι λυπηρό να δίνεις τόση απογοήτευση σ’ ένα νέο που γεμάτος όνειρα και όρεξη ξεκινά να κάνει αυτό που αγαπά. Λυπάμαι πολύ!

 

Υ.Γ. Αν θέλετε τα παιδιά να τρελαίνονται για το σχολείο πρέπει πρώτα να τρελαίνονται οι δάσκαλοι τους. Σταματάτε να τους απογοητεύετε!