Το τελευταίο διάστημα, τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα το δημόσιο σύστημα υγείας πλήττεται – όπως και άλλοι δημόσιοι τομείς – από τις αποκοπές σε μισθούς και υπερωρίες, από τις περικοπές στον προϋπολογισμό για αγορά αναλώσιμων, και από τη συνεχή φθορά των υποδομών και των εγκαταστάσεων. Μαζί με αυτά, πλήττονται και οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι οποίοι λειτουργούν και εργάζονται μέσα σε αυτό.

Ο Λάμπρος Λιάπης, νοσηλευτής στο επάγγελμα ή δημόσιος υπάλληλος αν προτιμάτε, με ένα κείμενο που ανάρτησε στην προσωπική του σελίδα στο Facebook, προσπαθεί να εξηγήσει γιατί ένας νοσηλευτής, δεν είναι απλά ακόμα ένας δημόσιος υπάλληλος, αλλά κάτι άλλο.

 

«Καθίστε λίγο μακριά όμως μη λερωθείτε από αίμα, πύον, εκκρίσεις, ούρα. Φροντίστε να έχετε κοιμηθεί καλά, γιατί τη νύχτα εδώ δουλεύουν. Κανονίστε να φυλάξει κάποιος τα παιδιά σας, γιατί εδώ είναι ώρα βάρδιας. Περαστέ απέναντι την όχθη του Αχέροντα και φερτέ πίσω αγαπημένα πρόσωπα των συγγενών που σας κοιτάνε με αγωνιά.

Φροντίστε να έχετε γερό στομάχι. Πιείτε πολύ νερό πριν έρθετε, γιατί εδώ μπορεί να μη προλάβετε να πιείτε γουλιά. Κοιτάξτε καλά τί κάνουμε εδώ με το σώμα, το μυαλό, τη ψυχή μας. Φορέστε μια προστατευτική ποδιά, γιατί τα δικά μας ρούχα πολλές φορές ματώνουν.

Έχετε υπομονή γιατί το περιστατικό που ήρθε θέλει πολύωρη αντιμετώπιση. Φοράτε γάντια. Αλλιώς κινδυνεύετε από μεταδοτικές ασθένειες.

Παρατηρήστε τη συνάδελφο που κλείνει τα ματιά στο παιδάκι που ξεψύχησε στα χεριά της. Τί λέτε; Μπορείτε να το κάνετε; Μπορείτε να κάνετε όλα αυτά;

Η μονή ομοιότητα με τους δημοσίους υπάλληλους είναι ότι κάθε μηνά πληρωνόμαστε (παίρνοντας μάλιστα πολύ λιγότερα από άλλους).

Μερικοί καταλαβαίνουν τί τους λέω. Μερικοί δε θέλουν να καταλάβουν.

Είναι και κάποιοι που κουνάνε το κεφάλι τους αργά με μια έκφραση πικρής κατανόησης, μου δίνουν το χέρι τους και σφίγγουν το δικό μου. Γιατί εκείνοι το έχουν ήδη ζήσει αυτό. Είτε σαν ασθενείς, είτε σαν συνοδοί. Αυτοί λοιπόν, οι λίγοι ή πολλοί, είναι η αίτια που όταν θες να τα βροντήξεις όλα κάτω, σφίγγεις τα δόντια και προχωράς.

Δεν είναι όλη η κοινωνία σκάρτη. Ούτε όλοι εμείς είμαστε άγγελοι.

Αλλά, αν τα βροντήξουμε όλοι κάτω, τότε ποιος..........»;