Από τότε έως σήμερα, το περιφερειακό αεροδρόμιο της χώρας αναβαθμίστηκε και εξισώθηκε σχεδόν με το Διεθνές Αεροδρόμιο Λάρνακας. Το νέο αεροδρόμιο Πάφου, το οποίο εγκαινιάστηκε τον Νοέμβριο του 2008 και καλύπτει μια έκταση 20.000 τετραγωνικών μέτρων, έχει πλέον τη δυνατότητα εξυπηρέτησης 2,7 εκατομμυρίων επιβατών ετησίως.

Κάνοντας όμως μια αναδρομή στο παρελθόν, πίσω στο 1988 τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά, με τους επιβάτες και τις αεροπορικές εταιρείας, πλην των Κυπριακών Αερογραμμών, να μην το επιλέγουν για τα ταξίδια τους.

Πέντε χρόνια μετά την πρώτη μέρα λειτουργίας του (1988) το «Περιοδικό» με τον δημοσιογράφο Νίκο Παπαναστασίου και τον φωτογράφο Στέλιο Παπαστυλιανού, βρέθηκαν στις εγκαταστάσεις του νεοσύστατου τότε περιφερειακού αεροδρομίου, για να διαπιστώσουν ιδίοις όμμασι αν όλα όσα ακούγονταν για έλλειψη προσωπικού, προβληματικές εγκαταστάσεις και σημαντικές ελλείψεις, ευσταθούν.

 

«Το αεροδρόμιο Πάφου σαν περιφερειακό συμπληρωματικό, εκείνου της Λάρνακας, ανταποκρίνεται πλήρως προς το ρόλο του. Η παρεξηγημένη εντύπωση ότι υπολειτουργεί γιατί δήθεν έχει ελλείψεις, δεν είναι αληθινή. Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα από μια πρόσφατη επίσκεψη μας εκεί, που μας έδωσε την ευκαιρία να δούμε τον τρόπο λειτουργίας του και το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών. Το αεροδρόμιο διαθέτει όλες τις απαραίτητες εγκαταστάσεις που πρέπει να έχει ένα καλό αεροδρόμιο, καθώς και το αναγκαίο προσωπικό για τη διεξαγωγή των αναγκαίων εργασιών. Μπορεί να εξυπηρετήσει 400 καθήμενους επιβάτες σε αναμονή – ένα μεγάλο κι ένα μεσαίο αεροπλάνο ταυτόχρονα – που είναι ένας ικανοποιητικός αριθμός για ένα αεροδρόμιο.

Με βάση τα στοιχεία που υπάρχουν για την επιβατική κίνηση στο αεροδρόμιο Πάφου εκείνη την περίοδο, μπορεί κάποιος να παρατηρήσει πώς μέσα στα πέντε χρόνια λειτουργίας του, είχε καταφέρει να αυξήσει θεαματικά την κίνηση του, σε αντίθεση με το πρώτο διάστημα, που είχε ελάχιστες. Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, το έτος 1987 το αεροδρόμιο Πάφου είχε κάνει αριθμό ρεκόρ σε αφίξεις και αναχωρήσεις εξυπηρετώντας πέραν των 250,000 επιβατών. Συγκεκριμένα είχε δεχτεί 1673 αφίξεις αεροσκαφών και είχε εξυπηρετήσει 1668 αναχωρήσεις, εκπαιδευτικές, ιδιωτικές και επιβατικές. Παρόλη όμως την αύξηση που είχε σημειωθεί, το αεροδρόμιο δεν λειτουργούσε επί 24ωρου βάσεως.

 

«Το αεροδρόμιο Πάφου δεν λειτουργεί καθ’ όλο το 24ωρο, γιατί δεν υπάρχει ανάγκη για κάτι τέτοιο. Ευχής έργο είναι να αυξηθεί ο αριθμός των πτήσεων σε τέτοιο βαθμό που να λειτουργεί και τις 24 ώρες. Δεν υπάρχει όμως περίπτωση να θελήσει μια εταιρία να χρησιμοποιήσει το αεροδρόμιο και να της λεχθεί ότι αυτό δεν είναι εφικτό. Βρίσκεται μέρα και νύχτα σε λειτουργία αναμονής, διαθέτει μια βασική υποδομή, που αν χρειαστεί αμέσως επεκτείνεται και παρέχει πλήρη εξυπηρέτηση», αναφέρει ο προϊστάμενος των υπηρεσιών του αεροδρομίου κ. Νίκος Σιούερ.

«Το αεροδρόμιο θα μπορούσε να δεχτεί άνετα ίσως και τριπλάσιο αριθμό πτήσεων απ’ ότι εξυπηρετεί τώρα, χωρίς κανένα πρόβλημα. Αν έρθουν βέβαια 10 πτήσεις μέσα σε μια ώρα, δεν θα μπορούμε να τις εξυπηρετήσουμε, αν έρθουν όμως 10 πτήσεις σε 5 ώρες, θα ανταποκριθούμε» συνεχίζει.

Οι περισσότερες πτήσεις που εξυπηρετούσε μέχρι εκείνη την περίοδο το αεροδρόμιο, προέρχονταν κυρίως από τις Κυπριακές Αερογραμμές, με την εταιρία να  πραγματοποιεί τον χειμώνα μια πτήση την εβδομάδα σε Ελλάδα και δύο σε Βρετανία και το καλοκαίρι τέσσερις πτήσεις στη Βρετανία και δύο προς την Ελλάδα.

 

Εντύπωση προκαλεί και ο αριθμός των εργαζομένων που δούλευαν στο αεροδρόμιο, αφού η διοίκηση του αεροδρομίου Πάφου, περιλάμβανε μόνο τρία άτομα, τον προϊστάμενο κ. Σιούερ, μια γραμματέα κι έναν γραφέα, οι οποίοι κάνουν όλες τις απαραίτητες εργασίες – από στατιστικές μέχρι τη διανομή υλικού. Στο αεροδρόμιο υπήρχε μόνιμα εγκατεστημένη αστυνομική δύναμη από 50 – 60 άτομα, όπως και ισάριθμοι πυροσβέστες, ο Πύργος Ελέγχου, τεχνικοί της CYTA, μετεωρολογικός σταθμός, τμήμα Δημοσίων Έργων, τμήμα Ηλεκτρομηχανολογικής Υπηρεσίας, τελωνείο και άλλες Υπηρεσίες.

Συνολικά στο αεροδρόμιο Πάφου υπηρετούσαν 250 – 300 άτομα, ένας αριθμός που  αυξομειωνόταν ανάλογα με τις εποχιακές ανάγκες. Το μόνιμο ήταν τότε μόλις 40 άτομα, με το καλοκαίρι να αυξάνεται  σε 70 και τον Ιούλιο σε 90. Σε περίπτωση όμως ανάγκης όπως ανέφερε το ρεπορτάζ, μπορούσε να συγκεντρωθεί στο αεροδρόμιο και να αναλάβει εργασία, όσο προσωπικό χρειαζόταν σε διάστημα μόνο 20 – 30 λεπτών.

Διαβάστε ολόκληρο το ρεπορτάζ: