Μπορεί να γίνει έτσι η «Νεκρή Ζώνη» της Λευκωσίας;

Πώς θα ήταν άραγε αν η εγκαταλελειμμένη έκταση που θεωρούμε «Νεκρή Ζώνη» έπαιρνε ξανά ζωή και δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για ένα χώρο ορόσημο, που θα φιλοξενούσε διάφορες δραστηριότητες, εκδηλώσεις και θα αποτελούσε σημείο συνάντησης για τους κατοίκους της πρωτεύουσας και όχι μόνο;

 


Article featured image
Article featured image

Οι φοιτήτριες του αρχιτεκτονικού τμήματος του Frederick University Λουΐζα Αναστασίου και Μαρία Χρυσάνθου, οραματίστηκαν τη νέα εποχή της Νεκρής Ζώνης και παρενέβησαν δημιουργικά, προτείνοντας μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα, για τον εξωραϊσμό και την επαναλειτουργία του ιστορικού κέντρου.  

Ο υπό μελέτη χώρος αποτελείται από διάφορες ιδιοκτησίες και βρίσκεται μέσα στην νεκρή ζώνη, στη γραμμή αντιπαράταξης η οποία χωρίζει τις δύο κοινότητες από το 1964. Πρόκειται για χαλάσματα κτηρίων τα οποία είναι ακατοίκητα για 50 και πλέον χρόνια. Ο χαρακτήρας της περιοχής έχει τα συνήθη χαρακτηριστικά του ιστορικού κέντρου, δηλαδή συνεχόμενη δόμηση με πλινθόκτιστες και πέτρινες οικοδομές από πουρόπετρα.

Μετά την παρέμβαση των δύο φοιτητριών, ο εν λόγω χώρος μετατρέπεται σε πλατεία, βοηθώντας στην επαναλειτουργία του κέντρου της παλιάς πόλης και στον εξωραϊσμό του. Η πλατεία προτείνεται να φιλοξενήσει πολλαπλές δραστηριότητες καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο.

 



 

Κατά τη διαδρομή προσέγγισης στο χώρο, προτείνουν αποσπάσματα στεγάστρου ανά διαστήματα, όπου με το χαρακτηριστικό σχεδιασμό τους, ελκύουν την εξερεύνηση στο εσωτερικό της αγοράς, η οποία έπεται. Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του στεγάστρου, είναι το αντανακλαστικό υλικό του στην κάτω επιφάνεια. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αντανακλώνται τα χρώματα και υφές των προϊόντων δημιουργώντας την αίσθηση του οικείου περιβάλλοντος με χρωματικό και αντανακλαστικό θέαμα.

Η αγορά προτείνεται να δημιουργηθεί κυρίως στο επίπεδο του δρόμου της πύλης Πάφου, προεκτείνοντας έτσι τον προμαχώνα. Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία μιας νέας πλατείας ενοποιώντας την με το πάρκο, στο πάνω μέρος του προμαχώνα. Στην αγορά προτείνονται διαφόρων ειδών καταστήματα, δημόσιοι χώροι ψυχαγωγίας και τέλος -με τον βοηθητικό και προσωρινό χώρο ανάμεσα στα καταστήματα – δημιουργείται  χώρος  παρουσίασης και εκμάθησης  της γαστρονομίας των δύο κοινοτήτων.

 



 

Οι πιο πάνω χρήσεις, δίνουν την ευελιξία στην αγορά να λειτουργεί καθ’ όλη τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου, εναλλάσσοντας τις χρήσεις της αγοράς κατά τις νυχτερινές ώρες με εκείνες της ημέρας, με λαϊκά  μαγειρεία και την οργάνωση διαφόρων άλλων εκδηλώσεων.

 



Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός | Διδάσκων: Μάριος Οικονομίδης

 

*Το κείμενο δημοσιεύτηκε αρχικά στο www.cy-arch.com.


ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ