Με αγάπη και στοργή και καρδούλες και BFF κατέληξε στα κάποια ύψιστης σημασίας συμπεράσματα για τους φίλους που όλοι λίγο-πολύ έχουμε την τύχη να έχουμε στην ζωή μας.

Άμα διαβάσεις το πιο κάτω προσεκτικά, θα δεις πως κι εσύ έχεις έναν φίλο που…

…κλέβει αναπτήρες

Καταφθάνει στο σπίτι σου, στο καφέ, στο μπαρ, στρογγυλοκάθεται καμαρωτός- καμαρωτός μπροστά σε ένα τραπέζι που όλη η παρέα έχει αφήσει τα τσιγάρα και τους αναπτήρες της. Κουβαλά πάντα και τον δικό του, μην νομίζεις. Με το φεύγει, πριν-μετά-μαζί με σένα οι αναπτήρες εξαφανισμένοι. Αν δεν προλάβεις να τον υπενθυμίσεις πως τους σούφρωσε εκείνη την ώρα, θα δεις τον αναπτήρα σου να φιγουράρει στην επόμενη συνεύρεση στο τραπέζι ωσάν να είναι δικός του. Μην τον παρεξηγείς, ούτε ο ίδιος το παίρνει χαμπάρι τις περισσότερες φορές, απλά όταν επιστρέφει στο σπίτι ανακαλύπτει περίπου δεκαπέντε αναπτήρες μες στο παλτό του κι αναρωτιέται που τους βρήκε.    

…κλείνει κάθε του κουβέντα με το «εκατάλαβες;»

Μιλά, μιλά, μιλά, αναλύει τα πάντα με το νι και με το σίγμα, σου παραθέτει κάθε αχρείαστη λεπτομέρεια, σου περιγράφει κάθε ανούσιο σχόλιο που έγινε, κάθε ανόητη εικόνα και μετά κάνει μία πιο γρήγορη κι απ’ τον Flash παύση και σε ρωτάει «εκατάλαβες;». «Εκατάλαβα» να απαντάς, γιατί ξέρεις τι πρόκειται να ακολουθήσει. Υπάρχει και η περίπτωση, βέβαια, που η χρήση του «εκατάλαβες;» κινείται στα ίδια μήκη κύματος με τα διακόσια «ας πούμε» σε μία πρόταση και η χρήση της γίνεται εντελώς ασυνείδητα, πράγμα που δεν παύει να μας τσαντίζει μέχρι να την συνηθίσουμε. Μην ανησυχείτε, εσείς μια χαρά καταλάβατε και δεν είστε υπόχρεοι σε καμία περίπτωση να απαντάτε σε αυτή την ερώτηση. Είναι ρητορική.      

…φτιάχνει το φαγητό σε όλες τις συνευρέσεις και οι υπόλοιποι κοιτάνε

Αυτός είναι ο φίλος master chef τον οποίο αν δεν τον διαθέτεις στην παρέα σου, προτείνουμε να τον αποκτήσεις. Τον εκτιμάς περισσότερο σε γιορτές, γενέθλια, Χριστούγεννα, Τσικνοπέμπτη, Πάσχα και εκδρομές στην ύπαιθρο. Κι ενώ είπατε η παρέα να βρεθείτε για να ψήσετε και να φάτε, αυτός ο άγιος άνθρωπος αναλαμβάνει να βάλει τα κάρβουνα στην φωτιά. Επίσης αναλαμβάνει να κάθεται καραούλι δίπλα απ’ την σούβλα ή πάνω απ’ την μακαρονάδα ή τρέξει να λαδώσει το ψάρι ή θα τοποθετήσει χαριτωμένα τα λαχανικά στο γκριλ. Το γλέντι αρχίζει και τελειώνει με τους υπόλοιπους να πίνουν, να τσιμπούν απ’ το φαί, να κάθονται στο τραπέζι με απλωμένα τα πόδια ή να περιφέρονται άσκοπα στον χώρο και να περιμένουν αυτόν τον σπουδαίο φίλο να τους σερβίρει. Φίλε, σ’ αγαπάμε, να το ξέρεις.       

…έχει πάντα ένα παράδειγμα να δώσει από την προσωπική του ζωή

«Ρε φίλε, είμαι χάλια, νομίζω θα την χωρίσω», «Εγώ πάντως τότε που χώρισα την τάδε…». «Ρε φίλε, είμαι χάλια οικονομικά», «Ου εγώ να δεις, να φανταστείς δεν είχα καν χρήματα για βενζίνη την περασμένη βδομάδα». «Ρε φιλέ, έχω ίωση μία βδομάδα τώρα και δεν αντέχω», «Α, καλά, η θεία μου που σου έλεγα που έχει καρκίνο…». Αυτός είναι ο καλός σου φίλος στον οποίο από μία φάση και μετά απλά σταματάς να λες τα μικρά, μεσαία και μεγάλα προβλήματά σου. Πολύ απλά γιατί δεν ακούει ποτέ. Θέλει να πει το δικό του βρε παιδί μου. Όχι πως δεν ενδιαφέρεται αλλά έτσι το ‘χει. Κι όταν σε μια φάση σηκώσεις τα χέρια ψηλά και αποφασίσεις πως δεν θα του ξαναπείς τίποτα, θα τον ακούσεις να μιλάει με κάποιον άλλον και θα δίνει παράδειγμα από κάτι που του είπες εσύ. Τελικά σε άκουγε απλά δεν μπορεί να συγκεντρωθεί. Τελεία.     

…σε παίρνει τηλέφωνο ό,τι ώρα να ‘ναι

Τον αγαπάς και θα έκανες ό,τι περνά απ’ το χέρι σου γι’ αυτόν. Το ξέρει. Γι’ αυτό και υπολογίζει πως είσαι πάντα διαθέσιμος εκεί, να ακούς τα πάντα, ότι ώρα και να ‘ναι, όση ώρα και να ‘ναι. Σου χτυπάει τηλέφωνο στις 12 τα μεσάνυχτα, όταν έχεις ήδη μισοκλείσει το μάτι στον καναπέ, για να σου πει ότι τελικά φτιάχτηκε η τηλεόρασή του. Σου χτυπάει τηλέφωνο στις 10 το πρωί, του λες χαμηλόφωνα ότι είσαι σε μίτινγκ και θα τον πάρεις μετά, αρχίζει να σου εξιστορεί την απαίσια συμπεριφορά του υπαλλήλου στην τράπεζα. Σου χτυπάει τηλέφωνο στις 9 την ώρα που αρχίζει το Survivor… βάζεις το αθόρυβο και τον παίρνεις πίσω με το που τελειώνει. Με αγάπη πάντα.    

…το τηλέφωνο είναι προέκταση του χεριού του

Για να τον πετύχεις στο τηλέφωνο πρέπει να δοκιμάσεις τουλάχιστον δέκα φορές σε διάστημα τεσσάρων ωρών για να ακούς το του-του της δεύτερης κλήσης. Δίνετε ραντεβού για καφέ, φτάνει με το ακουστικό στο χέρι, κάθεται, παραγγέλνει, ρουφάει φραπέ, πληρώνει και το ακουστικό ακόμα εκεί. Όλη η παρέα τον τσιγκλάει πως το κινητό είναι η προέκταση του χεριού του κι αυτός χαμογελά και συνεχίζει να μιλάει για κάτι άσχετο –συνήθως- με κάποιον άσχετο –συνήθως- στο τηλέφωνο. Τον έχετε όλοι συνηθίσει. Είναι οκ. Θα καταφέρετε να ολοκληρώσετε ξανά συνομιλία σε κάποια φάση της ζωής σας.  

…πάντα αργεί να έρθει στα ραντεβού

Λες 9, έρχεται στις 11. «Που ήσουν ρε φίλε;», «Έπρεπε να κάνω στάση απ’ το περίπτερο». Λέτε μεσημέρι για φαγητό, έρχεται στις 2:30 «Ρε φίλε, στις τρεις επιστρέφω γραφείο», «Σόρι ρε φίλε, έπηξα στην κίνηση». Τον καλείς για να γυρίσετε τον χρόνο, παραμονή πρωτοχρονιάς, κατεβαίνει στις 12:45 «Ρε φίλε που ήσουν;», «Χάλια η κίνηση στους δρόμους, τον γυρίσαμε τον χρόνο». Πρέπει να το δεχτείς πως η επαφή του με το ρολόι τοίχου, χειρός και ηλεκτρικά στο κινητό είναι συμβολική. Ακόμα και την στιγμή που ρωτάει «Τι ώρα είναι;» και γυρίζει να δει το κινητό του, αν το ρωτήσεις δυο δευτερόλεπτα μετά εσύ «Τι ώρα είναι;» δεν θα ξέρει να σου απαντήσει. Είναι εκτός τόπου και χρόνου, ζαμάν φου γενικότερα αλλά τι να κάνουμε. Θέλεις κι έναν τέτοιο.   

…πάντα μυρίζει ωραία

Τι μαλακτικό βάζει η μάνα ή η γκόμενά του στο πλυντήριο ποτέ δεν ρώτησες. Τι σαμπουάν χρησιμοποιεί για τα μαλλιά του ούτε. Τι άρωμα λούζετε πριν σου κατεβεί, άντε να ρωτήσεις, αλλά τι σημασία έχει. Είναι ο φίλος που τον οσφραίνεσαι σαν κυνηγετικό σκυλί απ’ τα είκοσι μέτρα μακριά. Μοσχομυρίζουν άρωμα αιγαίου τα ρούχα του, μέντα και βασιλικό τα μαλλιά του, σανδαλόξυλο και γιασεμί ο λαιμός του και δέρμα κροκόδειλου το πορτοφόλι του. Κάποιες φορές, με το που κάθεται στο τραπέζι, αρχίζεις να παρανοείς πως εσύ βρωμάς και δεν έχεις χώρο εκεί. Είναι ο φίλος – αρωματικό δειγματολόγιο και δεν θα το έπαιρνες ποτέ σε πάρτι-έκπληξη άλλου φίλου γιατί θα σας χαλούσε το σουπρίς.      

…είναι ο χρυσός σου οδηγός

Θες παθολόγο; Μάστορα για κουτσοδούλια; Φιλόλογο για το παιδί σου; Εξάρτημα για το φανταστικό σου διαστημόπλοιο; Θα επικοινωνήσεις με αυτόν. Ξέρεις τα πάντα, έχει καταχωρημένα ονόματα και τηλέφωνα, έχει διασταυρωμένες πληροφορίες ποιος είναι καλός/ειδικός/κατάλληλος για οτιδήποτε του ζητήσεις. Είναι ο φίλος – χρυσός οδηγός.   

…τα υπαρξιακά του λύνονται σε τρία δευτερόλεπτα

Έχει τόσα καλά και υπέροχα χαρίσματα, είναι τόσο πράος και ήρεμος και σωστός, που στην –σπάνια- περίπτωση που τον βασανίζει κάποιου είδους υπαρξιακό πρόβλημα και έρθει κοντά σου, σου στέκεται στην άκρη του λαιμού η ανάγκη να λυθείς στα γέλια αλλά επειδή τον αγαπάς, κάνεις πως ακούς με μεγάλη κατανόηση το πρόβλημά του. «Να βάλω ροζ ή λιλά κορδέλα στο νεογέννητο;», «Μου είπε να πάμε για καφέ και θέλω να βγω μαζί του πολύ. Να πω ‘ναι’;», «Νομίζω δεν θα πάρω Α+ στο διαγώνισμα και θα μου έρθει ένα σκέτο Α και δεν ξέρω τι κάνω». Αγαπημένος φίλος. Ενέργεια καλή, όλα καλά. Τα υπαρξιακά του ερωτήματα μπορείς να τα λύσεις σε τρία δευτερόλεπτα και να προχωρήσετε στο επόμενο θέμα αλλά αυτός θα σε εμπιστεύεται για πάντα γιατί στην σκέψη του όλα αυτά μοιάζουν με βουνό.

…θέλει να βρεθείτε να θυμηθείτε τα παλιά

Οκ αυτός δεν είναι νυν φίλος, είναι πρώην φίλος ή δεν ήταν καν φίλος, απλά γνωστός. Είναι εκείνη η φιγούρα που την βλέπεις κάθε τριετία και μετά τα κλασσικά εικονογραφημένα «Τι κάνεις;», «Όλα καλά», «Που δουλεύεις;», «Μεγαλώνουν τα μωρά;», «Βλέπεις κανένα συμμαθητή από το λύκειο;» θα κλείσει το μικρό σας τσιτ τσατ με την ατάκα «Άτε, να βρεθούμε να τα πούμε καμιά μέρα, να θυμηθούμε τα παλιά». Εσύ ξέρεις πως αυτό δεν θα γίνει ποτέ, αυτός επίσης και φεύγετε και οι ίδιοι ευτυχισμένοι που είδατε τον παλιό σας φίλο ή γνωστό και ανταλλάξατε πέντε κουβέντες περί ανέμων και υδάτων. Μέχρι την επόμενη τριετία.