Για αρκετά χρόνια πάλευε σε νοσοκομεία και κλινικές, τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό, μέχρι να επανέλθει η όραση της. Πάλευε να επανακτήσει μια από τις κύριες αισθήσεις της που έχασε καθώς έκανε κάτι που αγαπούσε πολύ: να κολυμπά.

Αποκόμισε πολλά μέσα από αυτή τη δύσκολη περιπέτεια και το καλύτερο είναι πως ανακάλυψε το μεγαλείο της προσφοράς.

Ενώ ποτέ δεν σταμάτησε να αγαπά το νερό και την κολύμβηση. Σπούδασε, μάλιστα, στη Γυμναστική Ακαδημία Αθηνών, έκανε ειδικότητα στον Υγρό Στίβο - Αγωνιστική Κολύμβηση και μεταπτυχιακό στις Επιστήμες  Ειδικής Αγωγής.

Σήμερα, η Μικαέλλα Σπαντίου προσφέρει υδροθεραπευτικά μαθήματα κολύμβησης σε παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού και όχι μόνο...

Μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς φαγητό και νερό αλλά δεν ξέρω αν θα μπορούσα να τη φανταστώ χωρίς προσφορά.

Σε πολύ μικρή ηλικία έχασες την όρασή σου. Σε ποια ηλικία έγινε αυτό και ποια ήταν η αιτία;

Η απώλεια όρασης ήρθε κοντά στα 13 μου χρόνια μετά από ένα ατύχημα στο νερό. Δυστυχώς, μια επιληπτική κρίση ήταν η αιτία όσων επακολούθησαν. Πέρασε περίπου μια δεκαετία από τότε, με πολλά σκαμπανεβάσματα από πλευράς υγείας, ταξίδια στο εξωτερικό με την ελπίδα ότι υπάρχει μια λύση, αλλά δυστυχώς δεν ήταν τόσο εύκολο την εποχή εκείνη.

 

Πως είναι η αίσθηση να χάνεις ξαφνικά μια από τις κύριες αισθήσεις σου;

Αυτή την ερώτηση μού την έχουν κάνει πάμπολλες φορές και η αλήθεια είναι πως ότι και να περιγράψω δεν πιστεύω και δεν θέλω να το νιώσει κανείς. Σε μια τόσο τρυφερή ηλικία κλαις και οδύρεσαι αν χάσεις το σκυλί σου, πόσω μάλλον την όρασή σου. Άρα καταλαβαίνετε τη δική μου σύγχυση και παρανόηση εκείνη την περίοδο.

Κέρδισες κάτι μέσα από αυτή την περιπέτεια που βίωσες;

Φυσικά και έχω κερδίσει πάρα πολλά, τα οποία αντιλήφθηκα σε μεταγενέστερο στάδιο. Τότε ήμουν πιο απόλυτη και επιθετική με ορισμένες καταστάσεις και ανθρώπους. Σήμερα βλέπω και την άλλη όψη του νομίσματος. Ίσως είναι και ο μοναδικός λόγος που επέλεξα να ασχοληθώ με τον κόσμο της ειδικής εκπαίδευσης, να δώσω με τον τρόπο μου όσα έχω μαζέψει για μένα από εκείνα τα χρόνια. Έχει μεγάλη διαφορά να συμπονείς ουσιαστικά κάποιον από το να είσαι απλά φιλεύσπλαχνος ή ψυχοπονιάρης.

Σε μια τόσο τρυφερή ηλικία κλαις και οδύρεσαι αν χάσεις το σκυλί σου, πόσω μάλλον την όραση σου.

Πώς αντιμετωπίζονται σήμερα παρόμοια περιστατικά;

Στις μέρες μας η δική μου ιστορία είναι μια εύκολη περίπτωση όπου με φαρμακευτική αγωγή μπορούν να μειώνουν τις κρίσεις και τα κακά αποτελέσματα της μειωμένης αιμάτωσης του εγκεφάλου. Στα χρόνια που το πάλευα εγώ δεν υπήρχε ή δεν γνώριζε η ιατρική κοινότητα πολλά για τέτοια περιστατικά, και μετά από δεκάδες απόπειρες εντός και εκτός νησιού κατέληξα να το παλεύω με φαρμακευτική αγωγή και θάλαμο οξυγόνου στο ναυτικό νοσοκομείο του Ταύρου στην Αθήνα.

Συνέχισες να αγαπάς την κολύμβηση παρότι ήταν ουσιαστικά η αφορμή που μπήκες σε περιπέτειες;

Δεν έπαψα ποτέ να λατρεύω το νερό. Μέχρι τα 18 μου ήθελα να κολυμπώ και μπορώ να πω ότι ήμουν πολύ ανταγωνιστικό παιδί, αλλά μέχρι εκεί. Σήμερα δεν είμαι φίλη με τον πρωταθλητισμό παρόλο που έχω στην ομάδα μου αθλητές υψηλού επίπεδου και παραδέχομαι ότι τους πιέζω αρκετά. Ποτέ όμως εις βάρος της υγείας και της ψυχολογίας τους.

Ήσουν και μέλος της Εθνικής Παραολυμπιακής Ομάδας, σωστά, κερδίζοντας μάλιστα και διακρίσεις...

Στη Εθνική Παραολυμπιακή Κύπρου εντάχτηκα το 2002-2003 μετά από παρότρυνση ενός πολύ καλού οικογενειακού φίλου και ειδικού εκπαιδευτικού. Ομολογουμένως, πέρασα από μεγάλες μάχες για να αποδεχτώ ότι τώρα δε θα κολυμπάς με αρτιμελείς αλλά με ΑμεΑ και κέρδισε το δεύτερο με μεγάλο ποσοστό. Έζησα την αγωνιστική εμπειρία των Παραολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 2004 όπως και αρκετών άλλων μεγάλων διοργανώσεων και είμαι ευγνώμων για αυτό. Τα μετάλλια και οι διακρίσεις είναι μεγάλη τιμή και τα αφιερώνω με πολλή αγάπη στην οικογένειά μου.

 

Έχει μεγάλη διαφορά να συμπονείς ουσιαστικά κάποιον από το να είσαι απλά φιλεύσπλαχνος ή ψυχοπονιάρης.

Σε επίπεδο σπουδών ποια κατεύθυνση ακολούθησες;

Το 2004 μετά τους Παραολυμπιακούς Αγώνες εγκαταστάθηκα στην Αθήνα και ξεκίνησα τις σπουδές μου στα ΤΕΦΑΑ (Γυμναστική Ακαδημία) όπου και ολοκλήρωσα με την ειδικότητα Υγρός Στίβος - Κολύμβηση. Στην πορεία έκανα το μεταπτυχιακό μου στην κατεύθυνση επιστημών αγωγής και ειδικής εκπαίδευσης. Εύχομαι και ελπίζω στα επόμενα χρόνια να φέρω εις πέρας και ένα μεγαλύτερο στόχο σε ακαδημαϊκό επίπεδο, τη διδακτορική μου διατριβή.

Και τι κάνεις σήμερα σε επαγγελματικό επίπεδο;

Επαγγελματικά έχω αφιερώσει τη καθημερινότητά μου σε ένα παρεμβατικό πρόγραμμα κολύμβησης με τον τίτλο «Ελευθέρωσε τον ε-Αυτισμό σου» το οποίο παραπέμπει σε υδροθεραπευτικά μαθήματα κολύμβησης για παιδιά που βρίσκονται στο φάσμα του αυτισμού και όχι μόνο. Το πρόγραμμα αυτό δημιουργήθηκε μετά από παρότρυνση μιας παιδοψυχίατρου να αναλάβω ένα παιδί 16 ετών με ΔΕ-ΠΥ και αυτιστικά χαρακτηριστικά, ο οποίος είχε απίστευτες αθλητικές ικανότητες, όμως δεν ήταν ευπρόσδεκτος γενικά σε ομάδες. Κάπως έτσι μπήκα στον υπέροχο κόσμο του αυτισμού.

 

Θα μπορούσες να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς προσφορά;

Μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς φαγητό και νερό αλλά δεν ξέρω αν θα μπορούσα να τη φανταστώ χωρίς προσφορά. Όχι, επειδή με ρωτάτε και πρέπει να απαντήσω ώστε να γίνω συμπαθητική, αλλά επειδή έτσι ήμουν από παιδί. Μονίμως μοιραζόμουν τα πάντα και σπάνια ζητούσα κάτι, ίσως αυτό είναι και το πιο μεγάλο μου ελάττωμα, δίνω και θεωρώ πως ο άλλος αντιλαμβάνεται ότι το κάνω χωρίς να περιμένω ανταλλάγματα. Μακάρι να είχαν όλοι την ίδια ανάγκη προσφοράς μαζί μου, αλλά δυστυχώς κάποιες φορές το έδαφος δεν προσφέρεται για καλλιέργεια.

Ποιο είναι το καλύτερο σχόλιο που άκουσες από κάποιο παιδάκι;

Η αγαπημένη μου ερώτηση. Οι δικοί μου μαθητές ως επί το πλείστον δεν μιλάνε, αλλά θυμάμαι μια έξυπνη ατάκα από ένα υπέροχο κοριτσάκι, μια από τις αγαπημένες μου κολυμβήτριες με Σύνδρομο Άσπεργκερ (Asperger Syndrome,) μια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού. Της είπα μια μέρα που θα κολυμπούσε με πιο πολλά παιδιά, «θέλω να τους περάσεις όλους, θέλω να πετάξεις» και με πολύ αυστηρό και σοβαρό ύφος μου απαντάει: «Δεν έχω φτερά για να πετάξω, δεν είμαι πουλί κυρία».

 

*Το φωτογραφικό υλικό παραχωρήθηκε στη CITY από τη συνεντευξιαζόμενη