Σε μια χώρα η οποία οικονομικά δεν βρίσκεται στην καλύτερη της φάση και ούτε ενδείκνυται για τέτοιου είδους επιχειρηματικές δραστηριότητες, ο Γιώργος Γεωργίου τόλμησε και όπως όλα δείχνουν δεν θα βγει χαμένος.

Στα 25 του χρόνια και παρότι έχει σπουδάσει συγκολλητής διακίνησης φυσικού αερίου και βιοτεχνικών κατασκευών, ενώ ταυτόχρονα έκανε μαθήματα αδαμοντοδεσίας, αποφάσισε να μην ασχοληθεί με τίποτα απ’ όλα αυτά και να κυνηγήσει το όνειρο στη Ρουμανία.

Μου στοίχισαν περίπου 15 χιλ. ευρώ όλα μαζί, αλλά έβαλα και πολλή προσωπική δουλειά στο στήσιμο του εστιατορίου, για να μειώσω τα εργατικά.

«Δοκίμασα να ανοίξω δική μου επιχείρηση στην Κύπρο, αλλά ψάχνοντάς το κατάλαβα πόσο δύσκολο είναι. Απαιτούνται αρκετά χρήματα και συνήθως για να προχωρήσεις πρέπει να ‘ξέρεις’ κάποιον.

Εκτός αυτού, ένιωθα πως η Κύπρος με έπνιγε, ήθελα να ξεφύγω από κάποιες καταστάσεις που με καταπίεζαν και δεν με άφηναν να είμαι ο εαυτός μου».

Συνηθώς όσοι αποφασίζουν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό, προτιμούν χώρες ας τις χαρακτηρίσουμε πιο εύρωστες οικονομικά. Πώς προέκυψε η Ρουμανία;

Η επιλογή για να είμαι ειλικρινής δεν ήταν τυχαία, αφού ο παππούς μου ζει εκεί αρκετά χρόνια. Ο ίδιος είχε επισκεφθεί τη χώρα λίγο μετά την πτώση της δικτατορίας Τσαουσέσκου, και κατά την παραμονή του εκεί, άρχισε να αγοράζει γη σε πολύ χαμηλές τιμές. Στην πορεία επέκτεινε την περιουσία του και αποφάσισε να μην επιστρέψει στην Κύπρο. Αρά αυτό αποτέλεσε κίνητρο για εμένα.

 

Η οικογένεια σου πώς αντέδρασε σε αυτή σου την απόφαση;

Ήταν αρκετά υποστηρικτική σε όλα τα στάδια της απόφασης μου. Με βοήθησαν αρκετά και τους ευχαριστώ γι’ αυτό, παρόλο που όποια και να ήταν η στάση τους, δεν θεωρώ πώς θα άλλαζα γνώμη.

Σε ποια πόλη μένεις;

Μένω στην πόλη Ραμνίτσου Βάλτσεα που βρίσκεται στην καρδιά των Καρπαθίων, περίπου 2 ώρες μακριά από το Βουκουρέστι.

 

Πώς είναι η καθημερινότητα και οι συνθήκες ζωής εκεί;

Κοίταξε, αυτό είναι σχετικό. Σίγουρα λόγω του χαμηλού βιοτικού επιπέδου δεν είναι εύκολη η καθημερινότητα. Πολλά τα έξοδα και λίγα τα χρήματα. Είναι σύνηθες φαινόμενο οι οικογένειες εδώ να βοηθούν η μια την άλλη οικονομικά, για να μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Από την άλλη αν έχεις χρήματα υπάρχουν πολλές επιλογές, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. Τους αρέσει πολύ να διασκεδάζουν εδώ και έχεις άπειρα πράγματα να κάνεις και να ζήσεις. Όσοι για παράδειγμα διαμένουν στην πρωτεύουσα και αμείβονται με 500 – 1000 ευρώ μηνιαίως, σίγουρα κάνουν μια πολύ καλή ζωή.

Υπάρχει κυπριακή/ελληνική κοινότητα στην πόλη που είσαι;

Συγκεκριμένα Κύπριοι είμαι εγώ και ο παππούς μου και έχουμε και 9 Ελλαδίτες, σε αντίθεση με το Βουκουρέστι που φιλοξενεί μερικές χιλιάδες Κύπριους και Ελλαδίτες.

Τα δικά τους πιάτα τα τρώνε και στο σπίτι, άρα είναι καλύτερα να μείνω στην κυπριακή κουζίνα που θα θέλουν να δοκιμάσουν.

Παρόλα αυτά αποφάσισες να ανοίξεις ένα κυπριακό εστιατόριο στην πόλη που διαμένεις. Δεν είναι μεγαλύτερο το ρίσκο;

Ρίσκο υπάρχει ότι και να έκανα. Αν για παράδειγμα άνοιγα κατάστημα στο Βουκουρέστι που ζουν πολλοί Έλληνες και Κύπριοι θεωρητικά θα ήταν πιο εύκολο να πετύχω, από την άλλη όμως εκεί υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός και είναι όλα πιο ακριβά. Εδώ που είμαι υπάρχει έλλειψη σε κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο εκτός από κάτι γυράδικα τα οποία ψιλοκόβουν σε πιάτο το κρέας και το ονομάζουν σουβλάκι. Οπόταν αντιλαμβάνεσαι πώς θα αντιδράσουν όταν γευτούν πραγματικό σουβλάκι.

 

Και γιατί εστιατόριο και όχι κάτι άλλο;

Περίεργη ιστορία αυτή. Η ιδέα ξεκίνησε όταν με μια πρώην σχέση που είχα σκεφτόμασταν να μεταναστεύσουμε στο εξωτερικό για να εργαστούμε, αυτή ως σεφ και εγώ ότι έβρισκα. Μόνο που δεν υπήρχαν θέσεις που να μας ενδιέφεραν εκεί που ψάχναμε και το αφήσαμε. Στην πορεία ο παππούς μου, πρότεινε να πάμε στη Ρουμανία και να ανοίξουμε ένα εστιατόριο διαφορετικό απ’ όλα όσα έχει εδώ. Η ιδέα μας ενθουσίασε και αρχίσαμε να το ψάχνουμε, βέβαια όπως καταλαβαίνεις η σχέση δεν προχώρησε και τελικά ήρθα μόνος μου.

 

Πόσο εύκολο είναι να ανοίξεις μια επιχείρηση στη Ρουμανία; 

Είναι πολύ δύσκολο γιατί υπάρχει πολλή γραφειοκρατία που σε καθυστερεί. Είναι οι διαδικασίες που πρέπει να κάνεις για να βεβαιώσεις πώς είσαι μόνιμος κάτοικος και έπειτα όλες οι άδειες και οι εγκρίσεις για να λειτουργήσεις μια επιχείρηση. Χρειάζεται υπομονή και πείσμα.

Είχες κάποια βοήθεια όταν μετακόμισες εκεί με όλα αυτά τα διαδικαστικά;

Τον παππού μου φυσικά, ο οποίος με βοήθησε αρκετά σε διάφορα θέματα, αλλά όπως και να έχει η γραφειοκρατία είναι πολλή και πρέπει να τρέξεις ο ίδιος για να τακτοποιήσεις τις διάφορες εκκρεμότητες.

Τι ακριβώς θα ψήνεις;

Είναι καθαρόαιμο κυπριακό «σουβλιτζίδικο», άρα θα φτιάχνω ότι και ένα αντίστοιχο μαγαζί στην Κύπρο. Σουβλάκι κυπριακό στην πίττα, σεφταλιές, γύρο και πατάτες. Δεν θέλω να έχω μεγάλο μενού στην αρχή, προτιμώ να κάνω συγκεκριμένα πράγματα για να με μάθει ο κόσμος, και έπειτα αν χρειαστεί το εμπλουτίζω.

Μόνο η μυρωδιά από τη σεφταλιά που θα ψήνεται πάνω στα κάρβουνα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην τους ανοίξει την όρεξη.

Ποιος θα είναι ο ψήστης;

Σίγουρα στην αρχή την «μαστορκά» του ψησίματος θα την αναλάβει ο παππούς μου, στην πορεία όμως θα αναλάβω εξ ολοκλήρου και αν όλα πάνε καλά θα χρειαστεί να προσλάβω και επιπλέον άτομο.

Θα υπάρχουν και τοπικά πιάτα ή μόνο κυπριακά;

Πιστεύω πώς δεν υπάρχει λόγος να τα μπλέξω. Άλλωστε τα δικά τους πιάτα τα τρώνε και στο σπίτι, άρα είναι καλύτερα να μείνω στην κυπριακή κουζίνα που θα θέλουν να δοκιμάσουν.

Θεωρώ πώς αν πρέπει σε κάτι να επενδύεις σήμερα, είναι το φαγητό και η γυναικεία περιποίηση.

Θα έχεις και υπηρεσίες delivery και take away εκτός από το dine in;

Το take away σίγουρα θα είναι μια υπηρεσία που θα έχω και πιστεύω πώς θα δουλέψει περισσότερο και από το dine in. Το delivery εδώ το αναλαμβάνουν ιδιωτικές εταιρείες που σε χρεώνουν 1 ευρώ για κάθε μεταφορά. Μια πίττα σουβλάκια θα στοιχίζει 2, 50 ευρώ, άρα δεν ξέρω αν ο κόσμος θα θέλει να επιβαρυνθεί αυτό το επιπλέον κόστος.

Γιατί πιστεύεις ότι θα θέλουν να δοκιμάσουν κυπριακές γεύσεις οι Ρουμάνοι;

Επειδή η κουζίνα μας θεωρώ πώς είναι πολύ ξεχωριστή και πολύ εύγευστη όπως και να το δεις. Μόνο η μυρωδιά από τη σεφταλιά που θα ψήνεται πάνω στα κάρβουνα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην τους ανοίξει την όρεξη.

 

Αν πάει καλά σκέφτεσαι να επεκταθείς;

Εννοείται και το σκέφτομαι και μάλιστα όχι μόνο στον τομέα της εστίασης, αλλά και της ομορφιάς. Θεωρώ πώς αν πρέπει σε κάτι να επενδύεις σήμερα, είναι το φαγητό και η γυναικεία περιποίηση. Αν όλα πάνε κατ’ ευχή το επόμενο βήμα είναι ένα ινστιτούτο ομορφιάς.

Πόσα χρήματα χρειάζεται κάποιος για να ανοίξει μια επιχείρηση μικρομεσαία όπως η δική σου; 

Εξαρτάται από το τι έχεις στο μυαλό σου. Εμένα για παράδειγμα μου στοίχισαν περίπου 15 χιλ. ευρώ όλα μαζί, αλλά έβαλα και πολλή προσωπική δουλειά στο στήσιμο του εστιατορίου, για να μειώσω τα εργατικά.

 

Σου λείπει κάτι από την Κύπρο;

Πρώτα απ’ όλα η οικογένεια και οι φίλοι και φυσικά η εύκολη πρόσβαση που είχα στη θάλασσα όποτε ήθελα. Νομίζω όμως ότι μου λείπει και μεσογειακή κουζίνα.