Αφού μας καλησπέρισε και ευχαρίστησε για τη βράβευση, χωρίς να κρατά χαρτιά και σημειώσεις, με έναν πολύ σύντομο πλην όμως ώριμο, μεστό λόγο, θέλησε να διευκρινίσει ότι η αναπηρία (της) δεν πρέπει να είναι συνδεδεμένη με την ανικανότητα, τη λύπηση ή τον οίκτο. Μας είπε ότι είναι απλώς ένα κομμάτι της ζωής της που συνυπάρχει με όλα τα υπόλοιπα κομμάτια, κάνοντας μάλιστα ειδική αναφορά στην ανατροφή που πήρε από τους (εξαιρετικούς προφανώς) γονείς της.

Το παρατεταμένο χειροκρότημα στο Θέατρο του Στροβόλου, πέρα από την ίδια τη βράβευση, αφορούσε, θεωρώ, και στα εξαιρετικά λόγια της, τα οποία προφανώς είναι προϊόν σκέψης ενός συγκροτημένου ανθρώπου που αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τον καθένα από εμάς.

Αυτολεξεί τη λόγια της Μαρίας:

 

«Καλησπέρα σας. Ευχαριστώ πάρα πολύ.

Είναι πολύ μεγάλη να παραλαμβάνω ένα τέτοιο βραβείο, εις μνήμη Άντη Χατζηκωστή. Μέσα από τη δική μου εμπειρία, μπορώ να πω ότι η αναπηρία δεν πρέπει να είναι άμεσα συνδεδεμένη με την ανικανότητα, τη λύπηση ή τον οίκτο. Ένα άτομο με αναπηρία δε σημαίνει κατ’ ανάγκη ότι είναι μοναχικό, δυστυχισμένο ή ανήμπορο. Η αναπηρία μέσα στη δική μου ζωή είναι απλώς ένα κομμάτι της. Ένα κομμάτι που συνυπάρχει μαζί με όλα τα υπόλοιπα κομμάτια της ζωής μου.

Γίνεται συχνά λόγος για τη δύναμη των ατόμων με αναπηρίες. Εγώ θεωρώ ότι η δύναμη είναι χαρακτηριστικό όλων των ανθρώπων, όλοι οι άνθρωποι έχουμε μέσα μας δύναμη. Αυτό που έχει σημασία είναι να τη καλλιεργήσουμε και να μάθουμε να τη χρησιμοποιούμε οποιαδήποτε στιγμή χρειαστεί.

Θέλω να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε όλη την οικογένεια μου αλλά κυρίως στους γονείς μου αφού το άτομο που είμαι σήμερα οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στον τρόπο που αυτοί οι άνθρωποι με μεγάλωσαν και στον τρόπο σκέψης που μου μετέδωσαν. Μου έλεγαν ότι μπορώ να πετύχω οτιδήποτε κι αν βάλω στο μυαλό μου αρκεί να το προσπαθήσω και να μην αφήσω ποτέ κανέναν να μου πει το αντίθετο.

Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην αδερφή μου αφού δεν θα μπορούσα να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτή, σε όλους τους φίλους μου, στους συναδέλφους μου, σε όλους τους ανθρώπους που υπήρξαν και υπάρχουν στη ζωή μου, αφού ο καθένας έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτή.

Ξεχωριστά θέλω να ευχαριστήσω τον παππού μου που είναι σήμερα εδώ μαζί μας, και τις δύο γιαγιάδες μου, οι οποίες έστω κι αν δεν βρίσκονται πλέον μαζί μας μου έδειξαν πως κρατάς ένα σπίτι ενωμένο, τόσο στα εύκολα όσο και στα δύσκολα.

Τέλος θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον εδώ και 5 χρόνια σύντροφό μου ο οποίος επιλέγει και επιμένει να είναι πάντα δίπλα μου.

Το βραβείο αυτό ανήκει στους γονείς μου. Ευχαριστώ».

Ποια είναι η Μαρία Ιωάννου που της δόθηκε το Τιμητικό Βραβείο Ζωής Εις Μνήμη Άντη Χατζηκωστή

Γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1986, με δυσπλασία των άκρων. Μετά το αρχικό σοκ, η οικογένειά της πάλεψε για να τη μεγαλώσει, έχοντας το θάρρος και τη δύναμη να ανταπεξέλθει στη σκληρή πραγματικότητα και να παλέψει με τη νοοτροπία μιας κλειστής κοινωνίας. Έκανε την πρώτη της εγχείρηση όταν ήταν μόλις 6 μηνών. Και την τελευταία της στα 7 της χρόνια. Ξεκίνησε να περπατά με τα προσθετικά μέλη της όταν ήταν περίπου 3 χρονών. Συνολικά, έκανε 10 επεμβάσεις ενώ ταξίδεψε στην Αμερική 22 φορές.

Είχε χαρούμενα παιδικά χρόνια, είχε ωραίες αναμνήσεις από το σχολείο, είχε φίλους και ήταν πλημμυρισμένη από αγάπη. Όταν ήταν στην 4η δημοτικού μετά από μια εγχείρηση στην Αμερική οι συμμαθητές της αποφάσισαν να την ανακηρύξουν πρόεδρο της τάξης, κάνοντάς της την πιο όμορφη έκπληξη, την υποδέχτηκαν με ένα πανό που έγραφε «Καλωσόρισες πρόεδρε». Συμμετείχε σε όλες τις εξωσχολικές εκδηλώσεις καθώς και τις εκδηλώσεις του σχολείου.

Τα χρόνια πέρασαν και το κορίτσι μεγάλωσε, ερωτεύθηκε, σπούδασε ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, έκανε μεταπτυχιακό στην Ψυχολογία Υγείας στην Αγγλία και τα τελευταία 4 χρόνια κάνει το διδακτορικό της στην ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Εργάστηκε στο σύνδεσμο Ένα όνειρο Μια Ευχή. Μετά από 6 μήνες εργοδοτήθηκε από την Επιτροπή Προστασίας Ατόμων με Νοητική Αναπηρία για σχεδόν δυόμιση χρόνια και τώρα εργάζεται στο Τμήμα Κοινωνικής Ενσωμάτωσης Ατόμων με Αναπηρίες του Υπουργείου Εργασίας. Άλλωστε από αυτό το πόστο μπορεί και βοηθά όλους όσοι έχουν ανάγκη τη συμπαράσταση, όχι τον οίκτο. Μία γυναίκα που με πραγματική, καθάρια δύναμη ψυχής, παλεύει ενάντια σε κάθε προκατάληψη, σε κάθε αντιξοότητα, πάντα με αξιοπρέπεια και με ένα τεράστιο χαμόγελο αισιοδοξίας!

*Η τελετή απονομής των Βραβείων Madame Figaro Γυναίκες της Χρονιάς 2016, θα μεταδοθεί από το ΣΙΓΜΑ, το Σάββατο, 29 Απριλίου, στις 21:00.