Όντως, η εργένικη ζωή έχει κάποια πλεονεκτήματα. Όπως σε καθετί, όμως, το νόμισμα έχει και την άλλη όψη του, εννοώντας τα μειονεκτήματα.

Και επειδή δεν είναι όλοι προορισμένοι για να γίνουν σύζυγοι ή/και γονείς, δεν ακολουθούν όλοι τα «πρέπει» της κοινωνίας, ενώ είναι και αυτοί που ζουν μόνοι είτε από επιλογή είτε γιατί έτυχε, η CITY ζήτησε από τρεις Κύπριους εργένηδες να καταγράψουν τα θετικά και τα αρνητικά (τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα) της εργένικης ζωής, τόσο σε καθημερινά-πρακτικά θέματα όσο και γενικότερα.

Ο καθένας, από τη δική του οπτική γωνία, σκιαγραφεί τον βίο του εργένη.

Άγγελος Βαλιαντής

38 ετών / Δημόσιος υπάλληλος

+

«Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της εργένικης ζωής είναι η ανεξαρτησία. Είσαι ανεξάρτητος να κάνεις ό,τι θέλεις και ό,τι ώρα θέλεις. Επίσης, όταν είσαι εργένης δεν είσαι αναγκασμένος να λειτουργείς βάσει προγράμματος. Εσύ κανονίζεις το πρόγραμμά σου και το διαμορφώνεις όπως θέλεις. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι πως όταν είσαι εργένης απαλλάσσεσαι από την κρεβατομουρμούρα».

 

-

«Δεν έχεις μια συντροφιά. Ειδικά στις δύσκολες στιγμές, που έχεις ανάγκη από ένα πλάσμα να είναι δίπλα σου και δεν το έχεις. Μειονέκτημα της εργένικης ζωής είναι επίσης και η έλλειψη ενός παιδιού από τη ζωή σου. Όταν έχεις ένα παιδί, σίγουρα η ζωή είναι πιο όμορφη».

Χρίστος Παπαγιάννης

30 ετών / Στρατιωτικός

+

«Μπορείς να βλέπεις ποδόσφαιρο οπότε θέλεις και γενικά δε δίνεις σε κανέναν αναφορά για το πού πήγες, με ποιους πήγες, τι ώρα γύρισες σπίτι κτλ. Επιπλέον, η γυναίκα είναι πολυέξοδη, οπότε όταν δεν έχεις γυναίκα όλα τα χρήματα μένουν για τον εαυτό σου. Συν ότι όταν νοιώσεις την ανάγκη να μείνεις για λίγο μόνος σου, είναι πολύ εύκολο να το κάνεις όταν είσαι εργένης».

-

«Η μοναξιά δεν είναι εύκολο πράγμα και υπάρχουν στιγμές που αναπολείς μια ερωτική συντροφιά. Αρνητικό είναι επίσης το γεγονός πως πρέπει να κάνω όλες τις δουλειές του σπιτιού μόνος μου. Άσε που το σπίτι είναι πάντα πιο περιποιημένο όταν βάλει η γυναίκα το χεράκι της».

Φάνης Κρίγκος

43 ετών / Ραδιοφωνικός Παραγωγός

«Εν πρώτοις πιστεύω πως θα ήταν καλό να δοθεί ένας ορισμός που διέπει τη λέξη εργένης. Είναι το άτομο το οποίο έχει ξεπεράσει (περίπου) το 35ο έτος της ηλικίας του, ζει και συντηρείται μόνος (χωρίς τα λεφτά του μπαμπά και της μαμάς εξυπακούεται), δεν έχει τεκνοποιήσει, δεν έχει ποτέ προηγουμένως νυμφευθεί, αρραβωνιαστεί, λογοδοθεί, συγκατοικήσει και φυσικά δεν έχει πρόθεση να προβεί στα πιο πάνω. Οτιδήποτε άλλο πέραν αυτών, αποτελεί φτηνή μαϊμουδιά.

Να μου επιτραπεί επίσης να παρεκκλίνω από τη στεγνή καταγραφή των θετικών κι αρνητικών της εργένικης ζωής που λίγο-πολύ οι πλείστοι αντιλαμβανόμαστε, θεωρώντας πιο γόνιμο να εστιαστώ στην εργένικη φιλοσοφία, που δεν αφορά απλώς ένα άνθρωπο που ζει μόνος, αλλά άπτεται μιας γενικότερης σκέψης και τρόπου ζωής, επιφέροντας μάλιστα αρκετές συνέπειες, μιας και η αντιμετώπιση που τυγχάνουν τα άτομα αυτά είναι πολιτών δεύτερης κατηγορίας. Στην αντίληψη, στα δικαιώματα, στα επιδόματα, ακόμα και στο θέμα της υιοθεσίας.

Η άποψη πως η αποκατάσταση κάποιου συνεπάγεται με το αν θα μπει στη διαδικασία γάμου και τεκνοποίησης, εκτός από παρωχημένη κι επιπόλαιη, εμπερικλείει κι ένα υφέρπων ρατσισμό. Πόσω δε μάλλον σε μια εποχή όπου η πρακτική απόδειξη και η εμπειρική ζήση έφεραν την κατάρρευση ενός ακόμη αστικού μύθου. Τη διάλυση ενός παρηκμασμένου και δυσλειτουργικού θεσμού. Του γάμου.

Κι εκεί που σε κάποιες πιο πολιτισμικά προηγμένες χώρες, παρατηρείται εσχάτως ένα διογκούμενο ρεύμα ουσιαστικών σχέσεων χωρίς κατ’ ανάγκην οι συμβαλλόμενοι να εισέρχονται στη διαδικασία του γάμου και της συμβίωσης, οι εδώ ιθαγενείς εξακολουθούν να τιμούν ως θέσφατο το γονιδιακό σκυταλοδρόμημα που τους προσηλύτισε στην πραγμάτωση του απόλυτου «Cypriot dream», ασπαζόμενοι πως η μόνη νομοτέλεια του ανθρώπινου είδους είναι αυτό που έντεχνα πλασάρει το θρησκευτικό-κοινωνικό-οικογενειακό καθεστώς.

Ας γίνει λοιπόν αντιληπτό πως αποκατάσταση είναι η υλοποίηση των δικών μου ‘θέλω’. Αυτά που δεν μπορεί να καθορίσει ή να καθοδηγήσει κανένας παπάς ή δημοτικός άρχοντας. Κανένα χαρτί (εκκλησιαστικού ή πολιτικού τύπου) δεν είναι ικανό να επικυρώσει ή να χαρακτηρίσει τη σχέση μου με το ταίρι μου…».