Γράφει η Ανθή Σπύρου*

Συνάδελφοι, γονείς και φίλοι θέλω να σας συστηθώ. Είμαι μια εκ των άσχετων! Όπως αποκάλεσε ο έντιμος υπουργός τα άτομα που εργάζονται στα σχολεία, τα οποία δεν έχουν μονιμοποιηθεί και έχουν περάσει τυχαία από σχολεία. Έχω και ‘γω τυχαία περάσει από σχολεία και έχω τυχαία αγαπήσει και δεθεί με τα δικά σας παιδιά.

Δεν έχω πληρωθεί ποτέ γιορτές και καλοκαίρι και αναγκάζομαι να κάνω άλλοτε τρεις δουλειές για να βγάλω τη δόση του διαμερίσματος στα 31 μου.

Μια δασκάλα που έχω φτύσει αίμα σχεδόν 11 χρόνια στα δημοτικά. Έχω μάθει όλες τις τάξεις, έχω πάει σε όλα τα σχολεία της Λεμεσού και επαρχίας κ κάποιων άλλων επαρχιών, έχω δουλέψει περιθωριοποιημένη και αδιάφορη για το Υπουργείο, χρόνια στα ολοήμερα και στα ΔΡΑΣΕ για 200 ευρώ, πληρώνοντας μόνη μου τα 100 ευρώ σε Κοινωνικές Ασφαλίσεις.

Έχω βιώσει τον τίτλο της «αντικαταστάτριας» και όχι της δασκάλας. Έχω δεθεί με εκατοντάδες παιδιά. Έχω καταθέσει τη ψυχή μου στις τάξεις. Έχω αναγκαστεί να αποχωρήσω από τα σχολεία ενώ εγώ ξεκίνησα μια τάξη, έχω κλάψει στο αυτοκίνητο αμέτρητες φορές από συγκίνηση άλλοτε και άλλες από απελπισία και κούραση.

'Eχω κάνει εμετό σε σχολείο από γαστρεντερίτιδα γιατί δεν δικαιούμαι μια μέρα άδεια.

Έχω φάει όλο μου τον ενθουσιασμό των πρώτων χρόνων μετά το Πανεπιστήμιο, για να δημιουργήσω σε παιδιά και τάξεις δανεικά και δανεικές, νιώθοντας πως θα αποχωριστώ. Δεν έχω πληρωθεί ποτέ γιορτές και καλοκαίρι και αναγκάζομαι να κάνω άλλοτε τρεις δουλειές για να βγάλω τη δόση του διαμερίσματος στα 31 μου.

Έχω μπει δάνειο για να εξειδικευτώ στον τομέα μου με μεταπτυχιακό και έχω ξεκινήσει διδακτορικό το οποίο από απελπισία τα πρώτα χρόνια παγοποίησα γιατί θα μου ήταν αχρείαστο! Έχω πάει σχολείο χτυπημένη από ατύχημα, έχω κάνει εμετό σε σχολείο από γαστρεντερίτιδα γιατί δεν έχω μια μέρα άδεια. Γιατί εγώ δεν είμαι άνθρωπος. Δεν δικαιούμαι να αρρωστήσω, παρά μόνο να πεθάνω στην έδρα...

Ζούμε στην ανασφάλεια και στην αβεβαιότητα εδώ και έντεκα χρόνια. Άτομα που ήμασταν οι άριστοι των αρίστων στα σχολεία.

Έχω φάει εκατοντάδες ευρώ στο να φτιάξω τάξεις με χαρά και ενθουσιασμό για να βλέπω το χαμόγελο των μωρών. Έστω και αν ήμουν για λίγο. Έχω σηκωθεί απ’ τα χαράματα χιλιάδες φορές περιμένοντας εκείνο το τηλέφωνο να χτυπήσει για να δουλέψω ως αντικαταστάτρια οπουδήποτε. Να κλείσω τρύπες σε σχολεία. Έχω μπει στη διαδικασία να εξηγώ σε διευθυντές και συναδέλφους τα αυτονόητα. Ότι δεν δικαιούνται να με στέλνουν στα κενά μου να δουλεύω υπερωρίες. Είχα πάντα να αποδείξω την αξία μου σε γονείς και σχολείο, γιατί ήμουν πάντα η αντικαταστάτρια και η πιο μικρή...

Έχω συμμετάσχει και συνδιοργανώσει δεκάδες πορείες και συνελεύσεις τα προηγούμενα χρόνια για αυτόν τον κλάδο! Έχω φτύσει αίμα για τη δουλειά μου σε όλα τα επίπεδα! Ξέρετε τι σημαίνει να αλλάζετε πέντε σχολεία σε ένα μήνα; Ξέρετε; Με πέντε διαφορετικές τάξεις; Αυτή η έρημη ψυχολογία μας έχει διαλυθεί. Ζούμε στην ανασφάλεια και στην αβεβαιότητα εδώ και έντεκα χρόνια. Άτομα που ήμασταν οι άριστοι των αρίστων στα σχολεία...

Είναι ντροπή να αντιμετωπίζετε τόσο απαξιωτικά κάποιοι τα άτομα που αγκαλιάζουν τα παιδιά σας κάθε μέρα.

Αυτοί είναι οι άσχετοι σας λοιπόν. Αυτός είναι ο λόγος της απεργίας λοιπόν… Εμείς που ήμασταν οι δάσκαλοι των παιδιών σας, εμείς που ήμασταν οι συνάδελφοι και φίλοι σας, μένουμε μετά από τόσα χρόνια υπηρεσίας στο δρόμο!

Είναι ντροπή να αντιμετωπίζετε τόσο απαξιωτικά κάποιοι τα άτομα που αγκαλιάζουν τα παιδιά σας κάθε μέρα. Δεν έχετε την αίσθηση της δικαιοσύνης μέσα σας; Της αξιοκρατίας; Πώς θεωρείτε πως θα αποκτήσετε τους πιο αξιόλογους εκπαιδευτικούς; Μέσω μιας εξέτασης; Γραπτής; Που ο απώτερος σκοπός είναι η ενίσχυση της παραπαιδείας και των ιδιωτικών ιδρυμάτων; Ρίξτε απλά μια ματιά στα φυλλάδια των φροντιστηρίων που έχουν ετοιμάσει, τις τιμές που έχουν ετοιμάσει για φροντιστηριακά μαθήματα προετοιμασίας των εισερχομένων εκπαιδευτικών.

Να συνεχίσω με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και τις φρούδες ελπίδες που τάζουν στα παιδιά των 18 για να συνεχίσουν να «πωλούν» θέσεις δασκάλων στα ιδρύματα τους, με την ελπίδα του διορισμού, μέσω εξετάσεων; Να μιλήσω για τις εκατοντάδες αιτήσεις Ελλαδιτών εκπαιδευτικών για να συμμετάσχουν στις εξετάσεις με την ελπίδα μιας θέσης στην Κύπρο; Να σας τονίσω ότι μιλάμε για ελάχιστες θέσεις διψήφιου αριθμού κάτω των 50, ενώ οι υποψήφιοι αγγίζουν τις 3000;

Να πιστέψω πως στην Κύπρο της μικρής κοινωνίας και της αξιοκρατίας δεν θα διαρρέουν τα θέματα; Θεματοθέτες άλλοι εκπαιδευτικοί, συνάδελφοι για όνομα του Θεού! Το θέατρο του παραλόγου σε όλο του το μεγαλείο! Να υποθέσω πως το ρουσφέτι, θα παραμείνει αμέτοχος σ’ αυτό; Ένα καλοστημένο σχέδιο βολέματος και εξαφάνισης του μοναδικού αξιοκρατικού μέσου διορισμού που υπήρχε!

Νιώθω πως ζούμε ένα εφιάλτη… Πως κάποιος μας κάνει πλάκα. Ένα κακόγουστο αστείο, από κάποιους, χωρίς την αίσθηση του χιούμορ και πως θα ξυπνήσουμε σύντομα.

Ο Υπουργός λαϊκίζει φωνάζοντας ότι χρειάζεται νέο αίμα στα σχολεία! Παρασύρει με δηλώσεις εντυπωσιασμού, ότι υπάρχουν πρωτοδιόριστοι στην ηλικία των 64 χρόνων στα σχολεία! Γελάει ο κόσμος! Ο κόσμος που ξέρει όμως! Που ενδιαφέρεται να μάθει, χωρίς να προηγείται η γλώσσα, του μυαλού του! Ο κόσμος που δίνει σημασία στους εκπαιδευτικούς που αναλαμβάνουν τα παιδιά του! Και απευθύνομαι στον κόσμο!

Έχετε ποτέ γνωρίσει πρωτοδιόριστο εκπαιδευτικό αυτής της ηλικίας στα δημοτικά; Γιατί τον αφήνετε να αλωνίζει και να σας ξεγελά; Είστε άβουλα όντα να σκεφτείτε, να θυμηθείτε ή να ρωτήσετε; Όλοι οι αντικαταστάτες ή συμβασιούχοι στα δημοτικά σχολεία είμαστε στις ηλικίες των 29-34 περίπου! Πόσο νέο αίμα κύριε Υπουργέ; Όταν από τα 22 μου, που έχω τελειώσει το πανεπιστήμιο, εργάζομαι στα σχολεία, δίνοντας τον καλύτερο μου εαυτό;

Όταν σαν πολιτεία, είχες ανεβάσει τον πήχη, για μια θέση στα καλύτερα δημόσια, πανεπιστημιακά ιδρύματα, εγώ ανταποκρίθηκα και πέρασα από τις πρώτες. Ακυρώνεις δηλαδή την αξιοπιστία του πτυχίου μου; Όταν για τόσα χρόνια επενδύεις σαν κράτος σε ‘μενα και με πληρώνεις και με επιμορφώνεις, ακυρώνεις τη δική σου αξιοπιστία σου ως εργοδότης;

Νιώθω πως ζούμε ένα εφιάλτη… Πως κάποιος μας κάνει πλάκα. Ένα κακόγουστο αστείο, από κάποιους, χωρίς την αίσθηση του χιούμορ και πως θα ξυπνήσουμε σύντομα. Βοηθήστε μας να τους ξυπνήσουμε. Σταθείτε δίπλα μας, να αντισταθούμε στις κακοστημένες πολιτικές που θα καταρρεύσουν και μόνο τα παιδιά μας, θα πληρώσουν. Τα παιδιά σας, τα παιδιά μας, δεν είναι πειραματόζωα… και οι καλύτεροι δάσκαλοι, δεν μετριούνται με τρεις ερωτήσεις  γενικών γνώσεων. Οι καλύτεροι δάσκαλοι, αξιολογούνται από εσάς, από όλους…στην τάξη, στην καρδιά σας!

*Η Ανθή Σπύρου είναι Αντικαταστάτρια Δασκάλα Δημοτικής Εκπαίδευσης και Πρόεδρος Κλαδικής Επιτροπής Αντικαταστατών Λεμεσού

Το κείμενο δημοσιεύθηκε αρχικά στο padeia-news.com