«Είναι 10 παρά, βράδυ Παρασκευής και βγαίνω από την κεντρική πύλη των Φυλακών Κορυδαλλού. Βρέθηκα εδώ για να παρακολουθήσω από κοντά την Τρίτη και τελευταία παράσταση που ανέβασε το Εθνικό, με πρωτεργάτη τον Στρατή Πανούριο, σε συνεργασία με το Υπουργείο Δικαιοσύνης, και με πρωταγωνιστές κρατούμενους. ‘Τρικυμία’ του William Shakespeare. Μοναδική εμπειρία. Κρατώ μια πολύ δυνατή εικόνα που δεν ήταν μέρος την παράστασης. Κάποια στιγμή, στη μέση του έργου, πίσω από τη σκηνή, ένας κύριος που φαινόταν ότι κινείται ‘άνετα’ στον χώρο, σκύβει, αγκαλιάζει και φιλάει εγκάρδια έναν από τους κρατούμενους/ηθοποιούς. Μου είπαν αργότερα ότι ο κύριος ήταν ο Διευθυντής των Φυλακών».

 

Το συγκεκριμένο post του Δημήτρη Καλαβρού-Γουσίου, του ανθρώπου πίσω από το TEDxAthens, μας έκανε να ψάξουμε και να μάθουμε περισσότερα για αυτή την ωραία πρωτοβουλία, αφού σίγουρα η τέχνη του θεάτρου είναι ιδανική αγωγή της ψυχής.

 

«Το θέατρο σε βοηθάει να κάνεις μια ενδοσκόπηση, να αλλάξεις τον τρόπο σκέψης σου και ουσιαστικά να δραπετεύσεις και να ανακαλύψεις έναν καινούριο εαυτό. Δεν είναι τυχαίο ότι δίπλα στο Ασκληπιείο της Επιδαύρου- στο θεραπευτήριο του σώματος, υπήρχε και το θέατρο, το θεραπευτήριο των ψυχών. Αυτό, σημαίνει ότι το θέατρο επεμβαίνει στην ψυχολογία του ανθρώπου, επιδρά στα συναισθήματά του και στη σκέψη του και μπορεί και την μεταμορφώνει. Με μια λέξη, θα έλεγα ότι μπορεί να παράγει ψυχομεταμόρφωση».

Τα λόγια του σκηνοθέτη Στρατή Πανούριου, ο οποίος από τον περασμένο Νοέμβριο έχει περάσει την είσοδο των φυλακών Κορυδαλλού περισσότερες από 80 φορές για να παρουσιάσει τελικά την «Τρικυμία» του Σαίξπηρ, είναι η απόδειξη ότι ο ίδιος δεν θα μπορούσε παρά να πιστεύει στη θεραπευτική λειτουργία της τέχνης.

 

Ο Στρατής Πανούριος μίλησε τον περασμένο Μάιο στο TedxAthens για την εμπειρία από τις πρόβες μέσα στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας των φυλακών Κορυδαλλού, για τους ανθρώπους που συνάντησε αλλά και για το πως η τιμωρία μπορεί να γίνει ευκαιρία.

 

Τέλος, όπως παραδέχεται ο ίδιος ο σκηνοθέτης, θα μπορούσε ν’ αφηγηθεί πολλές συγκινητικές στιγμές γι' αυτή τη συνάντηση. Όμως, θα μείνει μόνο σε μία…

«Όταν ο Πρόσπερο, στην αρχή του έργου, λέει στην κόρη του για πρώτη φορά: ‘Τώρα, παιδί μου, θα σου πω ποιος είναι ο πατέρας σου, που δεν είναι βασιλιάς μόνο σε ένα θεόφτωχο κελί’, ένας από τους συμμετέχοντες με πλησίασε στο τέλος της πρόβας για να μου πει πόσο τον συγκίνησαν αυτά τα λόγια. Του θύμισαν την πρώτη φορά που θα συναντούσε το παιδί του στο επισκεπτήριο της φυλακής για να του πει ποιος πραγματικά είναι».

Με πληροφορίες από cnn.gr