Πολύ πρόσφατα ήμουν στον Πορφύριο στην Περιστερώνα. Τρίτη βράδυ. Αν τον έχεις επισκεφτεί ή αν έχεις αποπειραθεί να το κάνεις (αφού χωρίς κράτηση αποκλείεται να βρεις τραπέζι), σίγουρα γνωρίζεις πολύ καλά ότι μόνο τα βράδια της Τρίτης και της Πέμπτης θα τον βρεις ανοικτό.

Το σκηνικό είναι εδώ και 37 χρόνια το ίδιο, το οφτόν πάντα λουκούμι, το σέρβις άψογο, οι μπύρες παγωμένες όσο πρέπει και η ατμόσφαιρα φέρνει κάτι από μια Κύπρο όπου όλα ήταν πιο αγνά.

Εν έτει 2017, όλα παραμένουν αναλλοίωτα στον Πορφύριο, εξ ου και πάντα είναι γεμάτα όλα τα τραπέζια, με κόσμο που ξέρει γνωρίζει πολύ καλά πως θα τα βρει στρωμένα με καρό τραπεζομάντηλα και πάνω σε αυτά να υπάρχει καππάρι, αγγούρι, ντομάτα, ψωμί και κρεμμύδι, με το μόνο που υπολείπεται για να συμπληρωθεί το παζλ να είναι το οφτόν, οι πατάτες και η «τσακρίν» μπύρα ή το ούζο.

 

Φεύγοντας, εκείνο το βράδυ, αναλογιζόμουνα πού αλλού στη Λευκωσία μπορεί κανείς να βιώσει ανάλογη εμπειρία, από την άποψη του να καθίσει σε ένα μαγαζί-εστιατόριο-ταβέρνα και να νοιώσει ότι μπήκε στη μηχανή του χρόνου και πήγε 20, 30 ή και 40 χρόνια πίσω.

Πρώτο στο μυαλό μού ήρθε το ζαχαροπλαστείο Τρία Φανάρια δίπλα στο Γυμνάσιο της Φανερωμένης. Ένα κλασσικό μαγαζί στην παλιά πόλη το οποίο λειτουργεί από το 1952 και στο οποίο, έκτοτε, δεν άλλαξε ούτε ο χώρος ούτε ο ιδιοκτήτης. Το τέλειο στέκι για τις κυριακάτικες βόλτες στην παλιά πόλη, για έναν καφέ, ένα παγωτό ή ένα σιροπιαστό στην ίσως πιο ειδυλλιακή πλατεία του κέντρου.

Ακόμη πιο πίσω στον χρόνο σε παίρνει μια επίσκεψη στο Hurricane, αφού λειτουργεί από το 1942 (!) στον ίδιο χώρο, ενώ δεν έχει αλλάξει καθόλου ούτε η διαρρύθμιση ούτε η διακόσμηση του μαγαζιού. Ταξίδεψε λοιπόν μέχρι το (πολύ) μακρινό 1942 μέσα από τις λαχταριστές θρυλικές τυρόπιτες αλλά και από τα νόστιμα γλυκά του.

Στην γύρω εκεί περιοχή είναι και τα Καλά Καθούμενα που επίσης έχουν μια αισθητική και μια διάθεση από το παρελθόν, έστω κι αν γύρω τους πλέουν έχουν λειτουργήσει πολλά (trendy) μαγαζιά. Το καφενείο που λειτουργεί από το 1995 δεν διατηρεί μόνο τον ίδιο χαρακτήρα αλλά και την ίδια πελατεία και αυτό του προσδίδει μια ακόμα πιο νοσταλγική διάθεση!

Πίσω στον χρόνο σε πάνε πανεύκολα και δύο φαγάδικα της πόλης. Ο πρώτος είναι φυσικά ο Ματθαίος που από το 1983 δεν άλλαξε τίποτα στον χώρο του, όπως επίσης και στην αγάπη που βάζει στα νόστιμα μαγειρευτά του!

Φωτογραφία: tavernoxoxoros.gr

Ανάλογο είναι το σκηνικό και στη Στοά του Δημήτρη, δίπλα στην Αγορά Αγίου Αντωνίου, ένα μαειρκό-ταβέρνα που λειτούργησε στη Λευκωσία πριν από 31 χρόνια (το 1985), με τον χώρο να διατηρείται ακριβώς ίδιος από τότε.

Όλα τα πιο πάνω (και πολλά ακόμα) μαγαζιά, έχουν αυτή τη μαγική δυνατότητα, να σου φέρνουν στο μυαλό εικόνες, μυρωδιές και γεύσεις του παρελθόντος, από μια Κύπρο την οποία αναζητούμε και αποζητούμε όποτε έχουμε ανάγκη από αυθεντική ψυχαγωγία και διασκέδαση.

Θα ήταν ίσως καλή ιδέα να μαζέψουμε σε ένα άρθρο όλα τα μαγαζιά, από όλες τις πόλεις, που έχουν ακριβώς αυτή την ωραία ιδιαιτερότητα.