Επιμέλεια: Αχιλλέας Ρότας

 

Εν μέρει το πιστεύω. Τα κοινωνικά στερεότυπα που μας επιβάλλουν, δεν μας δίνουν το δικαίωμα της επιλογής. Και αν η φύση σου προστάζει κάτι πέρα από το αποδεκτό ή έστω δοκιμάσεις το διαφορετικό, η ταμπέλα είναι δεδομένη. Αυτά βέβαια αφορούν κυρίως τους άνδρες, αφού σε αυτή την περίπτωση, η γυναίκα η οποία για χρόνια αντιμετωπιζόταν ως σεξουαλικό αντικείμενο, μπορεί να δράσει πιο ελεύθερα και να δοκιμάσει για παράδειγμα να βρεθεί ερωτικά με άλλη γυναίκα, χωρίς να  θεωρηθεί ομοφυλόφιλη. Αντίθετα μια τέτοια φαντασίωση είναι ανεκπλήρωτη σε πολλά αντρικά μυαλά.

Ίσως γι’ αυτό πολλές επιστημονικές έρευνες που έχουν γίνει κατά καιρούς, καταλήγουν ότι οι γυναίκες, ειδικά μετά τα 30 – 35 είναι πιο δεκτικές στο να  διερευνήσουν πλευρές του φύλου και του σεξουαλικού τους προσανατολισμού. Μια νέα έρευνα εντούτοις, αποκαλύπτει πιο ξεκάθαρα ότι η σεξουαλική προτίμηση και επιθυμία των γυναικών, είναι ακόμη μία γκρίζα ζώνη, η οποία αντέχει πολλές συζητήσεις για τις δομές του φύλου και της αναζήτησης διαύλων που καθιστούν μία γυναίκα πλήρη, τόσο ψυχικά και συναισθηματικά, όσο και σωματικά.    

Για την ακρίβεια, οι ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Boise State ανακάλυψαν ότι σε μία ομάδα ετεροφυλόφιλων γυναικών, ένα 60% αποδείχθηκε ότι έτρεφαν ενδιαφέρον για άλλες γυναίκες, ένα 45% είχε ερωτική εμπειρία με άτομο του ιδίου φύλου κατά το παρελθόν και 50% διατηρούσε φαντασιώσεις -ή ακόμη και εφήμερες σχέσεις με γυναίκες- για όλη την περίοδο της σεξουαλικά ενεργής ζωής του. Στην έρευνα συμπεριελήφθησαν και παράμετροι που δεν αφορούσαν μόνο τη σεξουαλική επιθυμία, αλλά και την οικειότητα, το ενδιαφέρον και το επίπεδο κατανόησης που εμφανίζει μία σχέση μεταξύ δύο γυναικών, ανεξαρτήτως από το αν αυτή ξεκίνησε ως φιλική ή επαγγελματική.

 

Σύμφωνα με την καθηγήτρια ψυχολογίας, Elizabeth Morgan, αυτή η άποψη είναι κυρίαρχη στους πολύ ισχυρούς γυναικείους δεσμούς, για παράδειγμα, το να θεωρεί μία γυναίκα ότι αυτό που θα εκμυστηρευθεί ή συζητήσει με μία άλλη δεν θα γίνει ποτέ κατανοητό με τον ίδιο τρόπο από έναν άντρα συνομιλητή και πολύ περισσότερο δεν θα υπάρξει συναισθηματική επαφή, που κάποτε ορίζει και τη σεξουαλική χημεία που αναπτύσσεται μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλου.

Η Morgan αναφέρει, ότι όταν συνάπτεται ερωτική σχέση ανάμεσα σε δύο ξεκάθαρα ετεροφυλόφιλες γυναίκες -πέρα από το αρχικό σοκ, που συνήθως προκαλείται από τα κοινωνικά στερεότυπα που έχουν αφομοιώσει και αναπαράξει κατά τη διάρκεια της ζωής τους- αυτή η σχέση ξεκάθαρα βασίζεται σε συναισθηματική βάση, παρά σε σωματική.

Για τη Lisa Diamond από το Πανεπιστήμιου της Γιούτα στην Ιντιάνα, που έχει ηγηθεί αντίστοιχων ερευνών, αυτό και μόνο αρκεί, -η κατανόηση και η συναίσθηση- για να πειστεί μία μέχρι χθες αμιγώς straight γυναίκα, να προχωρήσει σε σχέση με άτομο του ίδιου φύλου. Και πότε μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; «Όσο μεγαλύτερη και ωριμότερη σεξουαλικά είναι μία γυναίκα, τόσο πιο εύκολο είναι για εκείνη να κατατάξει τον εαυτό και τον προσανατολισμό της στα «μη κατηγοριοποιήσιμα γκρουπ». 

Συνήθως αυτό συμβαίνει μετά τα 30-35-40. Τότε είναι που μια γυναίκα νιώθει ελεύθερη να αποδεχθεί την πολύπλευρη σεξουαλική φύση της, χωρίς να πιστέψει ότι είναι gay ή έστω bisexual, λέει, εξηγώντας, ότι πρόκειται για διάφορες παραμέτρους -κοινωνικές, οικονομικές, ακόμη και πολιτικές- που επιτρέπουν μία διαφορετική ανάγνωση των ανθρώπινων σχέσεων, πέρα από στεγανά και ταμπέλες.    

Γίνεται, όμως, bisexual μία γυναίκα από τη μία μέρα στην άλλη;

Η Morgan εξηγεί: «Μπορεί να παραμείνει μια γυναίκα ετεροφυλόφιλη, σε ό,τι αφορά τον προσανατολισμό της και ταυτόχρονα να διατηρεί ενδιαφέρον, εμπειρίες ή φαντασιώσεις με ανθρώπους του ιδίου φύλου». 

 

Με πληροφορίες από τη Lifo