«Πέρασα περίπου 8 μήνες στο τμήμα παραπληγικών της Λευκωσίας. Αρχικά, ήταν η ανάρρωση και έπειτα ακολούθησε η αποκατάσταση και η φυσιοθεραπεία. Έφταιγα, γιατί ως προπονητής paragliding θεωρούσα ότι έχω τον πλήρη έλεγχο και δεν πρόσεχα. Έκανα ακροβατικά σε πολύ χαμηλό ύψος και αυτός ήταν ο λόγος που δεν κατάφερα να προλάβω αυτό που τελικά έγινε».

Τελειώνοντας με τις θεραπείες, ο Κρίστης αρχίζει να αναζητεί διάφορους τρόπους για να δραστηριοποιηθεί και να επανέλθει, όσο γίνεται, στην προηγούμενη ζωή του. «Παρότι έκανα κάποιες πτήσεις paragliding, μπαίνοντας στο γήπεδο του basket κόλλησα».

Το μεγάλο στοίχημα είναι να βγάλουμε από το σπίτι όσο το δυνατό περισσότερα άτομα τα οποία είναι καθηλωμένα σε τροχοκάθισμα.

Ήταν εύκολη η προσαρμογή στα νέα δεδομένα;

Για να είμαι ειλικρινής δεν μπήκα ποτέ στη διαδικασία να σκεφτώ ότι είμαι διαφορετικός. Έστω και αν πλέον ζω με ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό αναπηρίας, πήρα τα πράγματα όπως ήρθαν και αποφάσισα να ζω κανονικά όπως ζούσα και πριν, χωρίς να με επηρεάσει αυτό. Σαφώς, υπάρχουν κάποιες «μαύρες» στιγμές, αλλά δεν κρατάνε πολύ.

Και με το basket πώς έγινε;

Όταν το έψαχνα, όπως σου είπα και πριν, ανακάλυψα ότι στην Κύπρο υπήρχε μια μικρή ομάδα basket, που αποτελείτο από άτομα που κάθονται σε τροχοκάθισμα. Όταν εντάχθηκα στην ομάδα, όλα ήταν σε πολύ πρώιμο και ερασιτεχνικό επίπεδο, μετά από πολλή προσπάθεια όμως καταφέραμε να ανέβουμε κατηγορία, μέχρι που δημιουργήσαμε το δικό μας πρωτάθλημα.

Ο Κρίστης, έπειτα από αυτή την εξέλιξη αποφάσισε να δημιουργήσει τη δική του ομάδα από παιδιά σε τροχοκάθισμα, αφού κανείς άλλος δεν αναλάμβανε σχετική πρωτοβουλία. Λίγο πριν, είχε αναλάβει μάλιστα να στήσει και να προπονήσει την ομάδα της Λευκωσίας.

Το basket, θεωρώ, ότι είναι το κατάλληλο άθλημα για άτομα με κινητικές δυσκολίες αφού από την ώρα που θα μπεις στο γήπεδο όλοι είναι ίσοι.

Ήταν εύκολο project να δημιουργήσεις τη δική σου ομάδα;

Καθόλου. Αντίθετα, συνάντησα αρκετές δυσκολίες αρχής γενομένης από την παραχώρηση των τροχοκαθισμάτων. Πίστευα ότι η ΟΠΑΚ, στην οποία ανήκουν τα τροχοκαθίσματα, θα δεχόταν να μου τα παραχωρήσει για κάποιες προπονήσεις έως ότου αγοράζαμε τα δικά μας, αλλά όταν ήρθαμε σε επαφή αυτοί αρνήθηκαν. Ενώ ούτε το να βρω γήπεδο και παίχτες ήταν εύκολο. Έπειτα είχα να αντιμετωπίσω και την αρνητική στάση των συμπαικτών μου, οι οποίοι ένιωθαν ότι τους πρόδωσα αφού δεν μπορούσαν να καταλάβουν την ανάγκη για δημιουργία δεύτερης ομάδας, που επί της ουσίας ήταν και η αιτία για την έναρξη του πρωταθλήματος. Παρόλα αυτά, η επιμονή μου κατάφερε να ξεπεράσει τα εμπόδια και να αναγνωρίσουν κάποιοι την αξία αυτού που θέλαμε να φτιάξουμε. Προς τιμήν του, τότε, ο Απόλλων Λεμεσού ευαισθητοποιήθηκε και μας επέτρεψε να χρησιμοποιήσουμε το όνομα του και ότι αυτό συνεπάγεται. Κάπως έτσι ξεκίνησε την πορεία της η Apollon Wheelchair Basketball.

 

«Όταν είσαι άτομο που αντιμετωπίζει κινητικές δυσκολίες, το να δραστηριοποίησε αθλητικά ή επαγγελματικά, σε κάνει να νιώθεις ζωντανός. Το basket, θεωρώ, ότι είναι το κατάλληλο άθλημα για άτομα με κινητικές δυσκολίες αφού από την ώρα που θα μπεις στο γήπεδο όλοι είναι ίσοι, άσχετα με τη μορφή της αναπηρίας που έχουν. Ενώ, το γεγονός ότι πολλές φορές παίζουμε με ομάδες ατόμων χωρίς αναπηρίες η οποίοι όμως αγωνίζονται σε καροτσάκια, τότε το αίσθημα της ισότητας είναι ακόμη πιο έντονο».

Ακόμη, δεν έχουμε αθλήματα για άτομα με τετραπληγία ή άλλες βαριές αναπηρίες και αυτό είναι κάτι που πρέπει να διορθωθεί.

Εκτός από το basket, όμως, μαθαίνω ότι είσαι στη διαδικασία δημιουργίας ομάδων και σε άλλα αθλήματα.

Το μεγάλο στοίχημα για φέτος είναι να βγάλουμε από το σπίτι όσο το δυνατό περισσότερα άτομα τα οποία είναι καθηλωμένα σε τροχοκάθισμα και να τους προσφέρουμε, εκτός από το basket, τη δυνατότητα να δοκιμάσουν κι άλλα αθλήματα όπως boccia, sitting volley, Ping-Pong και badminton. Ενώ, αποτελεί βασικό μας στόχο και η ενδυνάμωση της ομάδας basket που έχουμε. Το όνειρό μας είναι σύντομα να διοργανώσουμε ένα διεθνές τουρνουά με όλες τις ομάδες που θα έχουμε δημιουργήσει. Αυτό που θα ήθελα να καταφέρω, είναι όποιος έρχεται στην ομάδα να μπορεί να βρει κάποιο άθλημα που του ταιριάζει. Ακόμη, για παράδειγμα, δεν έχουμε αθλήματα για άτομα με τετραπληγία ή άλλες βαριές αναπηρίες και αυτό είναι κάτι που πρέπει να διορθωθεί.