Με την ανεργία στην Κύπρο να βρίσκεται στο 10%, με την πλειοψηφία των ανέργων να είναι νέοι μέχρι 35 ετών, το να βρεις μια αξιοπρεπή εργασία η οποία δεν θα σε εκμεταλλεύεται (πολύ) και να πλησιάζει έστω σε αυτό που έχεις σπουδάσει και πιθανότητα αγαπάς, είναι κομματάκι δύσκολο.

Γι’ αυτό και τα πρώτα χρόνια -ως πτυχιούχος πλέον- στέλνεις αμέτρητα βιογραφικά και πας σε δεκάδες interviews, με την ελπίδα ότι κάποιος απ’ όλους αυτούς θα εκτιμήσει τα χαρτιά και τα προσόντα σου.

Και ενώ εσύ είσαι φουλ αγχωμένη/ος για το τι θα φορέσεις, πώς θα συμπεριφερθείς, τι θα πεις και τι θα αποφύγεις, ενίοτε έρχεσαι αντιμέτωπη/ος με ένα προσβλητικό και άξεστο τύπο, ο οποίος υπό την ιδιότητα του ειδικού ή του εργοδότη, σε ρωτάει άκομψα πράγματα τόσο προσωπικά και ιδιωτικά που θα μπορούσαν ενδεχομένως να ήταν μηνύσιμα.

Πιο κάτω, 6 Κύπριες εξομολογούνται στη CITY εξωφρενικές ιστορίες από δικά τους interviews για δουλειά.

«Με ρώτησε αν έκανα ποτέ τρίο και αν είχα ερωτική εμπειρία με γυναίκα»

Η Ιωάννα, έχασε τη δουλειά της μέσα στα χρόνια της μεγάλης κρίσης και έψαχνε να κάνει το οτιδήποτε για να μπορέσει να ζήσει. «Παρότι τεχνικός υπολογιστών, έστελνα όπου έβλεπα και θεωρούσα ότι μπορούσα να το κάνω». Ο εν λόγω κύριος, ασφαλιστής στο επάγγελμα, που την πήρε τηλέφωνο, έψαχνε γραμματέα και της έκλεισε το interview σε ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της Λευκωσίας. «Έπαθα ένα μικρό σοκ η αλήθεια, αλλά δεν είχα επιλογή, ήθελα επειγόντως δουλειά». Όπως θυμάται η Ιωάννα, σ’ εκείνο το πρώτο interview όλα κύλησαν ομαλά, το ‘πρόβλημα’ εμφανίστηκε στη δεύτερή τους συνάντηση, την επόμενη ημέρα. «Με κάλεσε στο γραφείο του για να τα πούμε πιο αναλυτικά. Τελειώνουμε την κουβέντα μας και λίγο πριν φύγω, με ρωτάει αν έχω viber γιατί ήθελε να κάνουμε ένα τεστ, αφότου πάω στο σπίτι, για το πόσο γρήγορα απαντάω σε ερωτήσεις». Τότε, άρχισε να στέλνει ερωτήσεις τύπου ‘αν έχει σχέση’, ‘αν είναι straight’, ‘αν πήγε ποτέ με γυναίκα ή αν πήγε με δύο άντρες ταυτόχρονα’. «Τις έβλεπα και δεν πίστευα στα μάτια μου. Τον ρώτησα τι σχέση έχουν όλα αυτά με τη θέση της γραμματέως, και η απάντησή του ήταν ότι ήθελε να τσεκάρει το όριά μου». Ο ‘κύριος’ μάλιστα έσπευσε να διευκρινίσει ότι δεν έκανε ποτέ κάτι ερωτικό με γραμματέα του και αν ήθελε μπορούσε να το διαπιστώσει και η ίδια, ρωτώντας την προηγούμενη υπάλληλό του. «Λίγες μέρες μετά, μου έστειλε συγχαρητήριο μήνυμα ότι μπήκα στο short list για τη δουλειά. Δεν απάντησα ποτέ».

«Αφού πληροί τα προσόντα να της δώσουμε τα λεφτά που ζητά»

Η Άρτεμις πήγε για ίντερβιου σε δικηγορικό. Αφού έκανε μια σχετικά σοβαρή συζήτηση, σε κάποια φάση μπήκε στον χώρο της συνέντευξης το big boss. Πήρε το βιογραφικό, το είδε, ενώ είδε και κάποιες σημειώσεις πάνω στις οποίες αναγραφόταν και το ποσό που εγώ ζητούσα για τη θέση. Με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω με τρόπο σχεδόν χυδαίο και είπε «Αφού πληροί τα προσόντα να της δώσουμε τα λεφτά που ζητά».

«250 ευρώ είναι καλά για αρχή»

Ήταν από τα πρώτα τηλέφωνα που έλαβε για interview, αφότου ολοκλήρωσε τις σπουδές της, μας λέει η Σοφία, και ο ενθουσιασμός της ήταν μεγάλος. Μπαίνοντας στο πολύ μικρό γραφείο του εργοδότη, το οποίο ήταν γεμάτο καπνούς από τσιγάρα, εκτός από τον «υπεύθυνο» αντίκρισε μαζί και την 14χρονη κόρη του. «Όταν έφθασε η ώρα να μιλήσουμε για χρήματα, γυρνάει στην κόρη του και τη ρωτάει πόσα πιστεύει ότι αξίζω να παίρνω γι’ αυτή τη θέση». «250 ευρώ, είναι καλά για αρχή» της είπε και περίμενε την αντίδρασή της. «Νομίζω ήμουν έτοιμη να λιποθυμήσω ή να τον μουντάρω. Δεν ξέρω πώς συγκρατήθηκα», θυμάται η Σοφία. Στο τέλος, πάντως, και αφού της ανέφερε ένα κατεβατό καθήκοντα για τα οποία θα είχε ευθύνη, της είπε ότι είναι overqualified για τη συγκεκριμένη δουλειά.

«Έφυγα από το interview πριν έρθει καν το αφεντικό»

«Επιστρέφοντας από την Αγγλία όπου έκανα το μεταπτυχιακό μου, έψαχνα μια οποιαδήποτε δουλειά, έστω άσχετη με τις σπουδές μου, αφού αντιλήφθηκα τι πραγματικά συμβαίνει στην Κύπρο της κρίσης». Η Ξένια είχε πετύχει στην εφημερίδα μια αγγελία για έναν NGO και πήρε τηλέφωνο. Ο υπεύθυνος της έκλεισε ραντεβού ένα πρωί, στα γραφεία της οργάνωσης. Φτάνοντας εκεί, είδε μια κοπέλα να φεύγει βιαστικά. «Στα 3 λεπτά της συνάντησής μας στο διάδρομο της πολυκατοικίας, η κοπέλα αυτή μου είπε ότι δεν ήταν καθόλου happy με τις συνθήκες εργασίας, ότι δεν υπάρχει καθόλου επικοινωνία, ότι συμβαίνουν περίεργα πράγματα και ότι έφευγε βιαστικά πριν έρθει ο μάστρος γιατί δεν ήθελε να συναντηθούν. Μάζεψε τα πράγματά της και έφευγε. Δεν τοπολυσκέφτηκα. Έκανα επαναστροφή και σπίτι μου». Όπως μας αναφέρει η Ξένια, αρχικά σκεφτόταν ότι ενδεχομένως και να έκανε λάθος, επερηεαζόμενη από μια κοπέλα που δεν την ήξερε καν. Λίγο καιρό όμως που έτυχε να ακούσει κι άλλες παρόμοιες ιστορίες, από άλλα άτομα που πέρασαν από το γραφείου του συγκεκριμένου, ήτανε βέβαιη πλέον πως έπραξε το σωστό.

«Πολύ μπλα-μπλα από τον ιδιοκτήτη και κράξιμο για άλλους συναδέλφους»

Στην αντίπερα όχθη, η Άννα ήταν από τις περιπτώσεις που και πείρα είχε και καλό όνομα στη δουλειά και γνωστή ήταν στο χώρο για όλα όσα είχε κάνει. Εκείνη την περίοδο ήθελε να αλλάξει επαγγελματική στέγη και προσέγγισε τους υπεύθυνους ενός καινούργιου project που στηνόταν εκείνη την περίοδο. «Η συνάντηση έκλεισε μετά από πολλά τηλεφωνήματα και αναβολές, ένα Σάββατο πρωί. Την ημέρα του interview, με παίρνουν να μου πουν να αλλάξουμε την ώρα και να πάμε μεσημέρι. Εκεί άρχισα να ψυλλιάζομαι ότι κάτι δεν πήγαινε καλά», θυμάται. «Καθυστέρηση στην καθυστέρηση, και ενώ έφτασα στην ώρα μου και τους περίμενα για ακόμη ένα μισάωρο, έπεσα μούρη με μούρη με έναν άλλο συνάδελφο, ο οποίος βρέθηκε εκεί για τον ίδιο σκοπό. Πάει και το ινκόγκνιτο της συνέντευξης». Όταν έφτασαν οι υπεύθυνοι, φώναξαν την Άννα σε ένα δωμάτιο, χωρίς παράθυρα, και με το που κάθισαν άναψαν τσιγάρο και οι δύο. «Έδειξα ξεκάθαρα την ενόχλησή μου, αλλά καμία ευαισθησία από μέρους τους». Τα ωραία, όμως, όπως λέει η Άννα, ήρθαν αργότερα όταν ο ιδιοκτήτης έβγαλε πάνω ένα μπλοκάκι «μπακαλίσιμο» για να της εξηγήσει το project, μιλούσε ακατάπαυστα περί ανέμων και υδάτων, ενώ παράλληλα έκραζε γνωστούς συναδέλφους με τον χειρότερο τρόπο. «Στο τέλος, μου πέταξε τα καλύτερο, ‘Τον καιρό που εκάμναμεν εμείς τούτη τη δουλειά, ούλλοι τούτοι ήταν υπάλληλοί μας’, ακόμα το θυμάμαι και ανατριχιάζω. Εννοείται ότι το deal δεν έκλεισε ποτέ».

«Προσπάθησαν να με πείσουν ότι δεν είμαι κατάλληλη να δουλέψω για το συγκεκριμένο πόστο»

Για την Κατερίνα, το χειρότερο interview ήταν το πρώτο που πήγε μετά που τελείωσε τις σπουδές της. «Ο τύπος βαριόταν ακόμη και να αναπνεύσει. Με δυσκολία κατάφερε να μου πει ότι ο μισθός θα ήταν 150 λίρες και αν ήμουν οκ, θα με έπαιρνε τηλέφωνο να μου πει πότε θα ξεκινούσα. Ούτε με πήρε, ούτε τον πήρα ποτέ ξανά». Η Κατερίνα όμως είχε και άλλη κακή εμπειρία σε interview για μια θέση ως λειτουργός εξυπηρέτησης πελατών. Όπως θυμάται, η περιγραφή της δουλειάς, αντιστοιχούσε περισσότερο σε πλασιέ παρά σε λειτουργό εξυπηρέτησης, αφού μάλιστα θα πληρωνόταν και με προμήθεια. «Τους το είπα ξεκάθαρα, ότι αυτό που μου περιγράφουν δεν έχει καμία σχέση με αυτό στο οποίο έστειλα βιογραφικό. Φυσικά, το αρνήθηκαν και προσπάθησαν να με πείσουν ότι το πρόβλημα ήταν ότι εγώ δεν έκανα γι’ αυτό το πόστο. Δεν ασχολήθηκα ξανά μαζί τους».