Με μια μακροσκελή ανάρτησή της, που θα διαβάσεις παρακάτω, η κυρία Ιωάννα Βασιλείου καταγγέλλει τη συμπεριφορά των δασκάλων στο σχολείο, οι οποίοι, όπως η ίδια λέει, ματαίωσαν το παιδί της μπροστά σε όλους όσοι ήταν παρόντες στη γιορτή –συμμαθητές, δάσκαλοι, γονείς κλπ.

Και όταν μια μάνα νοιώθει τόσο έντονα την ανάγκη να βγει δημόσια να μιλήσει για κάτι τόσο σοβαρό που την απασχολεί και τη γεμίζει με θυμό και απελπισία, εκθέτοντάς την οικογένεια αλλά κυρίως το παιδί της, τότε μάλλον είναι περιττό να ψάξεις για τον αντίλογο.

Όπως η ίδια μας ενημερώνει μέσω του ποστ, προσπαθώντας να μιλήσει με τη διευθύντρια του σχολείου, καθώς ακόμα εκτυλισσόταν στο σχολείο η γιορτή για την επέτειο του «Όχι» (αυτό κι αν είναι οξύμωρο), αυτή της απάντησε με ένα «ε τώρα έγινε», ενώ στη συνέχεια, αφού σήκωσε το χέρι αρκετά αρνητικά προς τα πάνω και προς το μέρος της μαμάς του παιδιού, συμπλήρωσε «άσε με και δεν είμαι καλά».

Οι ατάκες αυτές δόθησαν ως απάντηση στο ερώτημα γιατί το κοριτσάκι της δεν αντιμετωπίστηκε ισότιμα με τα υπόλοιπα παιδιά για τις ανάγκες της γιορτής. Γιατί ενώ θα μπορούσαν να της δώσουν να πει ένα «Όχι» ή ένα «Ζήτω», αντ’ αυτού της έδωσαν να πει 4 στροφές, από τη στιγμή που γνωρίζουν ότι αυτό ήταν αδύνατο να γίνει; Γιατί προτίμησαν να πουν αυτοί το «Όχι» στο παιδί; Γιατί το μικρόφωνο πέρασε επιδεικτικά από πίσω της, αντί από τα χέρια της;

Το επίμαχο στιγμιότυπο, με το μικρόφωνο να περνάει πίσω από τη Μαρία Ραφαέλα, όπως παρουσιάστηκε σε τηλεοπτικό δελτίο, από βίντεο που παραχώρησε η μητέρα της

Όλα αυτά τα ερωτήματα της μαμάς και εύλογα είναι και φυσιολογικά, από τη στιγμή που το μόνο που διεκδικεί είναι τα αυτονόητα για το παιδί της.

Αφού ορισμένοι δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι τα σχολεία είναι για ΟΛΟΥΣ, τουλάχιστον ας εφαρμόσουν τη νομοθεσία που σαφώς αναφέρει την ενσωμάτωση και την περίληψη των παιδιών με αναπηρίες στο σχολικό περιβάλλον. Ας σταματήσουν να παραβιάζουν τον νόμο!

Και όχι, το θέμα εδώ δεν αφορά μόνο ένα κοριτσάκι μιας κυρίας που δικαιολογημένα αντιδρά, αλλά όλους μας. Πολλές φορές πάω στις σχολικές γιορτές των παιδιών μου και βλέπω τα παιδιά να κρατάνε όπλα, να αναπαριστούν πολέμους, να φωνάζουν συνθήματα με εχθρική χροιά στη φωνή τους και να κάνουν διαλόγους που στην καθημερινότητά τους θα φάνταζαν τουλάχιστον περίεργοι. Ας είναι -σκέφτομαι με αφέλεια-, ένα θέατρο είναι και τίποτα παραπάνω.

Όταν όμως τα παιδιά μας προσπερνάνε ένα παιδάκι, με τις ευλογίες μάλιστα των μεγάλων και δη των δασκάλων τους, τότε αυτόματα αυτοαναιρούμαστε, όσες διδαχές κι αν τους κάνουμε, όσα μηνύματα κι αν να τους περάσουμε, όση περηφάνια κι αν προσπαθήσουμε να τους εμφυσήσουμε μέσα από τα διάφορα ιστορικά γεγονότα.

Ποιο υπερήφανο «ΟΧΙ» ακριβώς τιμούμε, όταν ένα παιδάκι εισπράττει ένα «Όχι» για κάτι που ανέμενε με ενθουσιασμό έναν ολόκληρο χρόνο;

Πιο κάτω αυτούσια η ανάρτηση της μαμάς, αλλά και το Tweet του Διευθυντή του Γραφείου Τύπου του Προέδρου της Δημοκρατίας, Βίκτωρα Παπαδόπουλου, σύμφωνα με το οποίο ο Υπουργός Παιδείας, Κώστας Χαμπιαούρης, έχει ενημερωθεί για την καταγγελία της μητέρας και θα μιλήσει ο ίδιος προσωπικά μαζί της.

Σημειώνει χαρακτηριστικά ο κ. Παπαδόπουλος, ότι ο Υπουργός Παιδείας «Είναι εξαιρετικά ενοχλημένος εάν έτσι έχουν τα γεγονότα».

 

Η κόρη μου, αν και λίγο αρρωστούλα, με τόση χαρά πήγε για τη γιορτή της σήμερα.

Η διευθύντρια και οι δασκάλα της Γ1 τάξης, στο ΧΧΧΧΧ σχολείο , όπου φοιτά η κόρης μας, συνεχίζουν να ματαιώνουν το παιδί μας.

Μέχρι και στη σημερινή σύντομη γιορτούλα για την 28η Οκτωβρίου.

Ολόκληρος κύκλος ‘Α έχουν ένα παιδί με την κατάσταση της κόρης μου να στηρίξουν.

Δεν έχουν συναίσθηση, δεν έχουν ιδέες, δεν έχουν σεβασμό προς το παιδί μας. ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΥΝ ΤΗ ΜΟΜΟΘΕΣΙΑ και τη ματαιώνουν στα μάτια όλων και ειδικά ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ.

Στάθηκε σήμερα το παιδί μας στη σειρά για να απαγγείλουν 6 κορίτσια ένα σχετικό ποίημα.

1. Περιττό να σας πω ότι θα μπορούσαν να το προσαρμόσουν -που είναι καθήκον τους- και να δώσουν μια ή δύο λέξεις για να απαγγείλει το παιδί ΚΑΙ ίσως ΝΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΘΗΤΡΙΩΝ ΤΗΣ για να κτίζουν και ανθρώπους! Αντί αυτού, της έδωσαν «4 στροφές» που φυσικά ούτε μπορούσε μα πει. Ούτε που θέλουν να ασχοληθούν.

2. Μπορούσαν να την ενσωματώσουν για να πει έστω το ηρωϊκό «ΟΧΙ» του Μεταξά! Ένα «Ζήτω». ΤΙΠΟΤΑ.

3. Το παιδί έκανε τον γύρο στη σκηνή με τ’ άλλα παιδιά και στάθηκε εκεί περήφανη, όμορφα, με ενθουσιασμό και περίμενε να έρθει η σειρά της να πάρει το μικρόφωνο για να απαγγείλει έστω κάτι, με τον δικό της τρόπο, ΑΦΟΥ ΘΑ ΤΗΣ ΤΟ ΕΠΕΤΡΕΠΑΝ ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΤΟ ΜΙΚΡΟΦΩΝΟ!

Αντί αυτού, το προηγούμενο παιδί πέρασε το προηγούμενο από πίσω της και το έδωσε στο επόμενο κορίτσι. ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΝΑ ΣΥΜΠΡΑΤΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΣΑΝ ΑΥΤΟΥΣ! Ποιος είπε σ’ αυτό το παιδί να προσπεράσει το παιδί μας;

Κι ας μην μου πουν πως στάθηκε σε λάθος θέση στη σειρά, επειδή έτσι κι αλλιώς θα απάγγελε με τον δικό της τρόπο!

ΦΥΣΙΚΑ, ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΕΙΠΕ ΝΑ ΤΟ ΠΡΑΞΟΥΝ ΑΥΤΟ!

4. Το παιδί μου άλλαξε ύφος, άπλωσε πολύ λίγο σαν αντανακλαστικό το χεράκι σε κάποια δεύτερα περιμένοντας και «διεκδικώντας» το μικρόφωνο και τη ΜΑΤΑΙΩΣΑΝ άλλη μια φορά! Δεν πήρε ποτέ το μικρόφωνο, επειδή οι πιο πάνω αρμόδιες δεν έχουν συναίσθηση!

5. Με βαριά καρδιά είδα το ύφος στο πρόσωπο του παιδιού μου -αφού τέλειωσαν τα επόμενα 2 κορίτσια, έκανε την υπόκλιση της και προχώρησε να φύγει από τη σκηνή κανονικά με τα άλλα παιδιά.

6. Φεύγοντας, πλησιάζω τη διευθύντρια που απλά καθόταν και κοίταζε προς τη σκηνή -δεν διέκοψα κάτι- και της είπα την άποψη μου γι’ αυτό που είδα και πως θα μπορούσαν να την ενσωματώνουν χωρίς να την ματαιώνουν και της ανέφερα τις πάνω ιδέες -ούτε ένα λεπτό δεν την απασχόλησα. Μου λέει «ε τώρα έγινε», σήκωσε το χέρι αρκετά αρνητικά προς τα πάνω και προς το μέρος μου και συμπλήρωσε «άσε με και δεν είμαι καλά».

Αλήθεια ή ψέματα, «who cares κυρία μου;». Μια κουβέντα δεν μπορείς να ανταλλάξεις επειδή στριμώχτηκες; Επειδή αφήνεις τους εκπαιδευτικούς σου να παραβιάζουν μαζί σου τη νομοθεσία που σαφώς αναφέρει την ενσωμάτωση και την περίληψη των παιδιών με αναπηρίες στο σχολικό περιβάλλον! ΑΙΣΧΟΣ!

Μαρία, ναι το ξέρω ότι είσαι γλυκιά δασκάλα και ότι δίνεις όμορφη διάθεση στα παιδιά όπως κι εσύ Μαριάννα -εσείς που ζείτε τόσο συχνά τα παιδιά μας ως ειδική δασκάλα του παιδιού στη μονάδα και ως λογοθεραπεύτριά της, κάντε την υπέρβαση και δώστε 2 ιδέες σ’ αυτούς που αδιαφορούν και ματαιώνουν το παιδί μας! Μην μου ξαναπείτε πως είναι χαρούμενη, επειδή τους αφήνετε να την ματαιώνουν. Και γιατί να βγει στη σκηνή με στίχους που ξέρουν πως δεν μπορεί να πει. Έχει ωριμάσει, καταλαβαίνει την αναγκαιότητα της ομιλίας και της έκφρασης. Διαφοροποιείστε σύμφωνα με τα δικαιώματα του παιδιού μας και δώστε της μια σχετική λέξη να απαγγείλει! Δώστε παράδειγμα στους συμμαθητές της πώς θα πράττατε αν σε κάποιο παιδί συμβεί κάτι και αλλάξει η ζωή του με μια αναπηρία!

ΕΧΕΤΕ και ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ σύμφωνα με τη νομοθεσία! ΞΕΔΙΠΛΩΣΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΑΛΕΝΤΑ ΣΑΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ σ’ αυτούς που κομπλάρουν και στερούν το δικαίωμα στο έχει το παιδί μας. Δώστε τους την ευκαιρία να ωριμάσουν όλοι καθώς και το παιδί μας! Στο Νηπιαγωγείο λάμβανε μέρος σε χορογραφίες με επιτυχία και στεκόταν και έλεγε ποιήματα όπως και να τα έλεγε και τα χειροκροτούσαν όλα τα παιδιά. ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΝΕΤΕ ΕΔΩ; ΕΙΣΤΕ ΟΛΟΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΙ. Ανεβάσατε broadway show σήμερα και έπρεπε μόνο τα τέλεια παιδιά να νιώσουν πως έλαβαν μέρος; Η Μαρία Ραφαέλα καταλαβαίνει όλα που γίνονται γύρω της και φυσικά τη ματαίωσή της.

Δεν με αφορά κανένα άλλο παιδί για να το συγκρίνετε με το δικό μου. Και μην γυρίσετε να δικαιολογηθείτε άλλο πια!

Μόλις χτες ακούγαμε Δασκάλους να αφουγκράζονται και να μιλούν με παραδείγματα για τη συμπερίληψη και ενσωμάτωση των μαθητών με αναπηρίες που επιτυχώς ακολουθούν σε άλλα σχολεία. ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΓΙ’ ΑΥΤΟ;

ΑΙΣΧΟΣ.