Ο Μάρλο Ευριπίδου, Πρόεδρος του Ιδρύματος Πάνος Ευριπίδου,  λίγο πριν την 5^η Ποδηλασία Αγάπης 2018, εξομολογείται στη CITY την ιστορία πίσω από τη δημιουργία του ιδρύματος καθώς και άλλα σημαντικά στοιχεία για την προωρότητα. 

«Η ανάγκη για τη δημιουργία του Ιδρύματος Πάνος Ευριπίδου προέκυψε από την εμπειρία μας ως γονείς, με τους γιους μας που γεννήθηκαν πρόωρα στις 19 Μαΐου 2011. Τον Άγγελο, τον Κρίστιαν που δυστυχώς χάσαμε μόλις 2 μέρες μετά τη γέννηση του και τον Πάνο που χάσαμε μετά από 14 μήνες. Όμως, ήταν η περιπέτεια μας με τον Πάνο που πραγματικά αποτέλεσε έμπνευση για τη δημιουργία του Ιδρύματος των Αύγουστο 2013».

 

Πολλές έγκυες γυναίκες δεν έχουν επίγνωση των πιθανών παραγόντων κινδύνου, δεν γνωρίζουν δηλαδή πώς μπορούν να αποτρέψουν ένα πρόωρο τοκετό.

Τι σημαίνει για ένα γονιό να φέρει στον κόσμο πρόωρα το μωρό του; Ποιες ανάγκες προκύπτουν;

Οι γονείς που απέκτησαν πρόωρο μωρό αλλά και όσοι μοιράστηκαν την εμπειρία μιας οικογένειας, πριν και μετά τον πρόωρο τοκετό, γνωρίζουν πολύ καλά το αίσθημα της απόγνωσης και της απογοήτευσης για το ότι μια ευχάριστη εμπειρία ζωής, ανατρέπεται ξαφνικά από ένα πρόωρο τοκετό που υποχρεώνει το βρέφος να δώσει μια δύσκολη μάχη από τις πρώτες ώρες της ζωής του. Ένας γονιός με πρόωρο μωρό που νοσηλεύεται τις πρώτες μέρες της ζωής του σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Νεογνών, δεν έχει την ίδια χαλαρότητα που θα είχε κάτω από άλλες συνθήκες. Το άγχος των πιθανών προβλημάτων που θα παρουσιάσει το παιδί στο μέλλον λόγω των αρχικών θεμάτων που παρουσίασε αλλά και της νοσηλείας του, δεν αφήνουν τον γονιό να ζήσει τη χαρά της καθημερινότητας που έχει η ζωή με ένα μωρό. Οι ανάγκες που προκύπτουν με τον ερχομό του μωρού στο σπίτι είναι πολλές. Χρειάζεται συνεχή παρακολούθηση και έλεγχος των δεικτών ανάπτυξης έτσι ώστε να γίνουν οι αναγκαίες θεραπείες όπως λογοθεραπεία, εργοθεραπεία κτλ.

 

Μάρλο Ευριπίδου

 

Όταν βιώσατε αυτή την εμπειρία της προωρότητας, τι ήταν αυτό που θα θέλατε να ξέρατε τότε που ίσως να σας βοηθούσε να χειριστείτε καλύτερα την κατάσταση; 

Σε ευρύτερο κοινωνικό επίπεδο υπάρχει έλλειψη λεπτομερούς ενημέρωσης και εκπαίδευσης σχετικά με την προωρότητα. Ακόμα και σήμερα πολλές έγκυες γυναίκες δεν έχουν επίγνωση των πιθανών παραγόντων κινδύνου, δεν γνωρίζουν δηλαδή πώς μπορούν να αποτρέψουν ένα πρόωρο τοκετό. Οι δε γονείς που αποκτούν πρόωρο μωρό, χρειάζονται καλύτερη καθοδήγηση για το πώς να το φροντίσουν - τόσο κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στο νοσοκομείο όσο και μετά από την έξοδό τους από αυτό, καθώς και για το πώς μπορούν να λάβουν υποστήριξη.

 

Οι γονείς που το παιδί τους χρειάζεται εντατική φροντίδα ήδη από τη στιγμή της γέννησής του συχνά παθαίνουν ισχυρό σοκ. 

Το ίδρυμα Πάνος Ευριπίδου, τι προσφέρει ακριβώς; 

Κύριος στόχος μας είναι να βοηθούμε και να στηρίζουμε τους γονείς και τις οικογένειες πρόωρων παιδιών παρέχοντας σ’ αυτούς πληροφοριακό υλικό μέσω της ιστοσελίδας μας (www.panosfoundation.org), βοηθώντας τους να προετοιμαστούν όσον το δυνατόν καλύτερα για να αντιμετωπίσουν την κατάσταση των παιδιών τους. Παράλληλα, στοχεύουμε στην παροχή οικονομικής βοήθειας όπου αυτή είναι δυνατή ή αναγκαία για να βελτιώσουμε τη φυσική, συναισθηματική και κοινωνική κατάσταση των ίδιων των παιδιών.

Παρόλο που το Ίδρυμα μας είναι σχετικά καινούριο και μικρό, έχει βοηθήσει 88 παιδιά μέχρι στιγμής, αρκετά από αυτά με σοβαρά θέματα υγείας. Κάποια από αυτά συνεχίζει να βοηθά μέχρι και σήμερα. Το Ίδρυμα έχει προσφέρει το σημαντικό πόσο των €140,150 για τις θεραπείες των παιδιών αυτών για την περίοδο από το 2014 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2018.

 

Πόσο σημαντική είναι η ψυχολογική στήριξη των γονιών καθ’ όλη τη διάρκεια που τα παιδιά τους παλεύουν να τα καταφέρουν; 

Πολύ σημαντική. Οι γονείς που το παιδί τους χρειάζεται εντατική φροντίδα ήδη από τη στιγμή της γέννησής του συχνά παθαίνουν ισχυρό σοκ. Δεν είναι και λίγο στη φάση που περίμενες να είναι από τις πιο χαρούμενες της ζωής σου να ανησυχείς αν το παιδί σου θα καταφέρει ή όχι να επιβιώσει! Πολλοί έχουν τεράστια ανασφάλεια, κάποιοι νιώθουν και ενοχές, αν και τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει στην πραγματικότητα τίποτα που θα μπορούσαν να έχουν κάνει για να αποφύγουν τις συνθήκες που οδήγησαν στον πρόωρο τοκετό.

Είναι όμως σημαντικό, τόσο για την ψυχολογία τους όσο και για την υγεία του μωρού, να «δεθούν» μαζί του, ακόμα κι αν αυτό βρίσκεται ακόμα στη μονάδα εντατικής θεραπείας. Οι ειδικοί τονίζουν ότι η επικοινωνία ανάμεσα στο παιδί και στους γονείς του είναι ένα ουσιαστικό κομμάτι της θεραπείας του και προτείνουν να γίνουν μέρος της καθημερινής ρουτίνας όσο περισσότερο και όσο γρηγορότερα το επιτρέπει η κατάσταση του παιδιού.

Η φωνή της μαμάς ή του μπαμπά μπορεί να τα κάνει να νιώσουν καλύτερα. Όταν η φυσική επαφή με τον γονιό δεν απαγορεύεται λόγω της κατάστασης, τότε θεωρείται ευεργετική. Πολλές φορές, οι γονείς ενθαρρύνονται από το προσωπικό του μαιευτηρίου να παίρνουν αγκαλιά το μωρό τους, να το φροντίζουν και να ασχολούνται προσωπικά με αυτό. Με τον τρόπο αυτό μαθαίνουν να επικοινωνούν με το παιδί τους και αποκτούν αυτοπεποίθηση που θα τους φανεί ιδιαίτερα χρήσιμη όταν επιστρέψουν μαζί με το μωρό στο σπίτι. 

Στην Κύπρο, ένα στα δέκα νεογνά γεννιέται πρόωρο (το ποσοστό πρόωρου τοκετού στην Κύπρο είναι περίπου 10%),

Γιατί θεωρούνται αυξημένα τα ποσοστά πρόωρων παιδιών στην Κύπρο; Υπάρχει κάποια αιτία;

Κάθε χρόνο γεννιούνται 500,000 πρόωρα νεογνά στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό καθιστά τα πρόωρα νεογνά τη μεγαλύτερη ομάδα ασθενών παιδιών στην Ευρώπη. Τα ποσοστά πρόωρου τοκετού στην Ευρώπη είναι από 6,3% έως 11,4%.

Στην Κύπρο, ένα στα δέκα νεογνά γεννιέται πρόωρο (το ποσοστό πρόωρου τοκετού στην Κύπρο είναι περίπου 10%), ενώ ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κατατάσσει την Κύπρο στην 13η θέση παγκοσμίως (κατ’ αναλογία πληθυσμού) όσον αφορά στην προωρότητα.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι. Μερικοί από αυτούς μας είναι άγνωστοι, ενώ άλλους τους γνωρίζουμε, όπως είναι, π.χ., οι πολύδυμες κυήσεις, η υψηλή πίεση της μητέρας, η αιμορραγία, η προεκλαμψία, η ανεπάρκεια του πλακούντα ή του τραχήλου.

Η ηλικία της μέλλουσας μητέρας είναι επίσης μια από τις αιτίες: τόσο οι πολύ νεαρές γυναίκες (κάτω των 15 ετών) όσο και οι μεγαλύτερες (άνω των 35) έχουν ελαφρώς περισσότερες πιθανότητες να γεννήσουν πρόωρα.

Τι ποσοστά πρόωρων τα καταφέρνουν σήμερα στην Κύπρο; Πόσα είναι τα μωρά θαύματα; 

Στην Κύπρο γεννιούνται περίπου 900 - 1,000 πρόωρα νεογνά τον χρόνο και η επιβίωση νοσηλευόμενων νεογνών αγγίζει το 98%.

 

«Κάθε πεταλιά και μια ευχή» 

Η Ποδηλασία Αγάπης 2018 θα πραγματοποιηθεί στις 18 Νοεμβρίου, στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Προωρότητας, με την στήριξη της Θερμοκοιτίδας Αγάπης και τη συνεργασία της Παγκύπριας Ομοσπονδίας Ποδηλασίας.

Είναι η 5η χρονιά που διοργανώνεται η Ποδηλασία Αγάπης για τα βρέφη που βρίσκονται στην Εντατική Μονάδα Νεογνών του Μακάρειου Νοσοκομείου. Το μήνυμα που θέλουμε να στείλουμε είναι «ΚΑΘΕ ΠΕΤΑΛΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΥΧΗ».

Η Ποδηλασία Αγάπης περιλαμβάνει δύο διαδρομές. Η πρώτη διαδρομή είναι 81 χιλιόμετρα και αρχίζει από την είσοδο του εργοστασίου της ΚΕΑΝ στη Λεμεσό στις 9:00 το πρωί (εγγραφή στις 8:30π.μ) και τερματίζει στο Μακάρειο Νοσοκομείο στη Λευκωσία. Η δεύτερη διαδρομή είναι πολύ μικρότερη, καλύπτει 9 χιλιόμετρα, και ξενικά και πάλι από την είσοδο του εργοστασίου της ΚΕΑΝ στη Λεμεσό στις 9:00 το πρωί (εγγραφή στις 8:30π.μ), αλλά ακολουθεί τη διαδρομή προς τα φώτα του ξενοδοχείου Poseidonia, την περιοχή Αγίου Τύχωνα με επιστροφή πίσω στο εργοστάσιο της ΚΕΑΝ. Μπορεί ο καθένας να βοηθήσει λαμβάνοντας μέρος στην Ποδηλασία Αγάπης ή χορηγώντας ένα ποδηλάτη με το ποσό που θα επιλέξει.

 

Για να στηρίξετε το «Ίδρυμα Πάνος Ευριπίδου», μπορείτε να κάνετε εισφορά με απευθείας κατάθεση στον ακόλουθο λογαριασμό:

Hellenic Bank Public Company Ltd

Account Number: 4032 3070

IBAN: CY78 0070 3020 0000 0000 4032 3070

SWIFT: CCBKCY2N

 

Αποστολή του «Ιδρύματος Πάνος Ευριπίδου» είναι η βελτίωση της ποιότητας της ζωής παιδιών που γεννήθηκαν πρόωρα, νοσηλεύτηκαν στην Εντατική Μονάδα Νεογνών του Μακάριου Νοσοκομείου και τώρα αγωνίζονται να ξεπεράσουν τα προβλήματα που επέφερε η πρόωρη γέννηση τους.

Ως μη κερδοσκοπικός οργανισμός, το Ίδρυμα καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να μετατρέπει την κάθε εισφορά σε ένα μικρό θαύμα, χαρίζοντας ένα «χαμόγελο σε μια ψυχή», παρέχοντας έτσι ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.