Αν έτυχε να περνάς από την οδό Θερμοπυλών στη Λαϊκή Γειτονιά της παλιάς Λευκωσίας, σίγουρα θα πρόσεξες το ιδιαίτερο graffiti του Χρήστου Κακουλλή (CRS), το οποίο απεικόνιζε δύο έφηβους να προσπαθούν να φιληθούν, έχοντας από πάνω τους τη μοιρασμένη Κύπρο.

Μια εικόνα που σύντομα θα σταματήσει να υπάρχει, καθώς σύμφωνα με σημερινή δημοσίευση του καλλιτέχνη στο πλαίσιο αναβάθμισης της περιοχής το graffiti θα καταστραφεί.

«Δυστυχώς σήμερα άρχισαν να καταστρέφουν ένα από τα σύμβολα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Ένα από τα graffiti που έγινε αγκαλιά για χιλιάδες κόσμου που επισκέπτεται το νησί, διαδόθηκε μέσω του #unitedbyhope, ενώ ήταν η αφορμή για να διαδοθεί η ιστορία αγάπης μεταξύ μιας Τουρκοκύπριας και ενός Ελληνοκύπριου. Το συγκεκριμένο γκράφιτι ένωσε ανθρώπους, άγγιξε καρδιές και σχολιάστηκε τόσο θετικά όσο και αρνητικά. Φωτογραφήθηκε και ταξίδεψε σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου, έγραψαν γι’ αυτό και μίλησαν στα δελτία ειδήσεων. Συγκίνησε.  Σήμερα έμαθα ότι κάποιοι σβήνουν αυτό το graffiti γιατί αναβαθμίζουν την περιοχή». Αυτό ήταν το μήνυμα του Χρήστου Κακκουλή, στην προσωπική του σελίδα στο Facebook λίγο μετά που έμαθε για τις εξελίξεις σχετικά με το έργο του.

Ο ίδιος αρνείται να πιστέψει ότι κάτι τέτοιο είναι αλήθεια. Κι όμως, είναι. Μιλώντας μαζί του, μεταξύ άλλων μας διηγήθηκε και την ιστορία που τον ενέπνευσε να δημιουργήσει το συγκεκριμένο έργο.

- Αγαπάς την παππού;

- Ποια γιέ μου; με κοίταξε με απορία.

- Την Belgin παππού, που μου ελάλες προχτές.

- Αγαπώ την γιέ μου καλό, μου είπε και χαμογέλασε.

- Ε γιατί εχωρίσετε παππού; Ήνταλως τζαι επήρες την γεναίκα σου τζαι όχι την Belgin;

 

Δεν απάντησε, μόνο με κοίταζε. Τα μάτια του δεν βούρκωσαν, μόνο με κοίταζε. Λίγο πριν φύγω άρχισε να μου λέει… «Που 15 χρονών που την ήξερα, έμενε κοντά στο σπίτι μου στην Σκάλα, ξέρεις τζιαμέ που παλιά εμινήσκαν Τουρκοκύπριοι. Τουρκοκύπρια τζίνη, Ελληνοκύπριος εγώ, τζίνο τον τζαιρό έντζαι είχε πρόβλημα. Εγώ ήμουν ντροπαλό κοπελούι τότε, τζιαι τζίνη έξω καρκιά, εκάμαμεν παρέα μόλις γνωριστήκαμε στο παναϋριν, ετσιαττίσαμε. Στην αρκή ήμουν σκεφτικός, τζίνη ήταν λες τζαι ήξερε με χρόνια, ήταν τζίνο που λαλούν νεανικός έρωτας, ήμασταν κώλος τζαι βρατζί ούλλη μέρα. Μετά το σκολείο, εγυρίζαμεν, έδειξε μου τόπους... τόπους που ούτε τζαι εγώ εν ήξερα. Στα 18, γιε μου, έδωκε μου το πρώτο φιλί τζιαμέ στην άκρη της θάλασσας δίπλα που το κάστρο»

Σταμάτησε, δεν μιλούσε άλλο.

- Ε τι έγινε παππού παρακάτω; Γιατί χωρίσατε;

- Ύστερα γιε μου ήρταν οι πόμπες. Ήρταν οι  πόμπες.