Γράφει η Άννα Πίτζιη

Είναι αποδεκτό ότι το κυκλοφοριακό κομφούζιο στην Λευκωσία έχει φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ. Όλες οι ώρες της ημέρας θεωρούνται πλέον ώρες αιχμής. Τα αυτοκίνητα γραμμή σε όλες τις περιοχές της Λευκωσίας, πουθενά διέξοδος. Όλη αυτή η κατάσταση οδηγεί σε εκνευρισμούς, κόρνες, μανούβρες επικίνδυνες και αναπόφευκτα σε μικροατυχήματα.

Οι αρμόδιες αρχές, κάτω από την πίεση του προβλήματος, βρίσκονται σε εγρήγορση. Σηκώνουν ελικόπτερα για να καταγράψουν την κυκλοφορία και σκαρφίζονται λύσεις. Πριν οκτώ χρόνια ολοκληρώθηκε από το Τμήμα Δημοσίων Έργων μία μελέτη, η οποία αποσκοπούσε σε αυτό ακριβώς. Την μακροπρόθεσμη ρύθμιση του κυκλοφοριακού της πρωτεύουσας.

Αν κάθε τριετία έχουμε αύξηση 10% στον αριθμό των οχημάτων, πόσα επιπλέον χιλιόμετρα δρόμους πρέπει να κατασκευάζουμε κάθε χρόνο για να τα χωράνε; 

Ολοκληρωμένο Σχέδιο Κινητικότητας Λευκωσίας, το όνομα της μελέτης. Αυτή προνοούσε μονοδρομήσεις οδών, ανάπτυξη των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και μείωση της ανάγκης χρήσης του αυτοκινήτου.

Τι τραγικό. Η μελέτη, αφού διαφημίστηκε δεόντως, αποθηκεύτηκε στα συρτάρια και το Τμήμα Δημοσίων Έργων συνέχισε με το γνωστό τροπάριο. Κατασκεύαζε συνεχώς καινούργιους δρόμους, καινούργιους κυκλικούς κόμβους, πρόσθετε λωρίδες σε υφιστάμενους δρόμους.

Οκτώ χρόνια μετά ερχόμαστε στη σημερινή κατάσταση. Τα λεωφορεία σε πορεία καθόδου, οι ελάχιστοι ποδηλάτες ριψοκινδυνεύουν και το κυκλοφοριακό (μαζί με τα νεύρα μας) σε έξαρση. Λογικό συμπέρασμα: οι πολιτικές που υιοθέτησε και προωθεί το αρμόδιο Τμήμα, έχουν οδηγήσει στο σημερινό κυκλοφοριακό χάος.

Οι Ευρωπαίοι είχαν αυτοκίνητα τον καιρό που εμείς μεταφερόμασταν με γαϊδουράκια.

Και πάλι νου δεν βάλαμε. Σύμφωνα με στοιχεία του ίδιου Τμήματος, σε αρκετούς δρόμους της πρωτεύουσας έχουμε αύξηση του αριθμού των οχημάτων κατά περίπου 10% σε διάστημα τριών ετών (2015 -2018). Έτσι, αποφασίστηκε να κατασκευαστούν 4 καινούργιοι κυκλικοί κόμβοι (τρεις εκ των οποίων ανισόπεδοι), επέκταση της λεωφ. Ακαδημίας μέσα από το δάσος (θύμα κι αυτό), δύο επιπλέον λωρίδες σε υφιστάμενους δρόμους και ένας καινούργιος περιφερειακός. Ας κάνουμε τα μαθηματικά.

Αν κάθε τριετία έχουμε αύξηση 10% στον αριθμό των οχημάτων, πόσα επιπλέον χιλιόμετρα δρόμους πρέπει να κατασκευάζουμε κάθε χρόνο για να τα χωράνε; Μήπως τελικά έχουμε το κυκλοφοριακό κομφούζιο με δική μας επιλογή;

Θα ακούσω τώρα το κλισέ. Δεν είναι στην κουλτούρα μας να παίρνουμε το λεωφορείο! Μα πότε αλήθεια την αποκτήσαμε την κουλτούρα αυτή;

 

Η κεντρική φωτογραφία είναι από το άρθρο: Η Λεμεσός τότε [εικόνες]

Κυκλοφορούσαν οι παππούδες μας με SUV; Οι Ευρωπαίοι είχαν αυτοκίνητα τον καιρό που εμείς μεταφερόμασταν με γαϊδουράκια. Τώρα όλη η Ευρώπη είναι πάνω στα ποδήλατα, μέσα στα μετρό, τα τραμ και τα λεωφορεία. Σε χώρες, μάλιστα, που είναι οι ίδιες κατασκευαστές αυτοκινήτων, έχουν απαγορεύσει τη διέλευση οχημάτων από τα κέντρα των πόλεών τους.

Μήπως η λύση υπάρχει τελικά κάπου στα συρτάρια του Τμήματος Δημοσίων Έργων.