Γράφει ο Χρήστος Μιχάλαρος

 

Χαρούμενα ποιήματα και σύντομα κείμενα θεωρίας της τέχνης. Έργο για την άσκηση του βλέμματος, τα μεγάλα έργα της γλυπτικής, τη σπουδή στο συγκεκριμένο, τη λεπτότητα του έρωτα, το πώς δυναμιτίζεται η επιθυμία. «Η θλίψη μας ενώνει. Η χαρά είναι ασκητής».

Η Άρτεμις Χρυσοστομίδου γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1987, σπούδασε θέατρο, εργάζεται στην Αθήνα. Αυτή την περίοδο κάνει πρόβες για το έργο «Πώς θα αποφύγετε τα ατυχήματα της καθημερινής ζωής» σε δικό της κείμενο και σκηνοθεσία, το οποίο θα ανέβει στην Αθήνα τον Ιανουάριο στην κεντρική σκηνή του Bios.

Άρτεμις, πες μου, γιατί χώρεσες την ποίηση και τη γλυπτική στο ίδιο βιβλίο;

Δεν χωρίζονται έτσι κι αλλιώς, η τέχνη είναι ποίηση. Βλέποντας τα ρωμαϊκά γλυπτά ή τα έργα της Αναγέννησης ή τη γλυπτική στους γοτθικούς ναούς, η καρδιά μου είναι σε έκσταση. Η λεπτότητα της μορφής τους είναι η λεπτότητα της ποίησης.

 

Χαρούμενα ποιήματα, αλλά η θλίψη μας ενώνει; Κάτι δεν καταλαβαίνω.

Είμαστε παιδιά της άγιας αντινομίας, της παραδοξότητας και έτσι κι αλλιώς, της χαρμολύπης.

Άμα αγαπιόμαστε είμαστε ωραίοι!

Πόσο ωραίοι;

Τραυματισμένα ωραίοι!

Hooray!

Άπαξ και πάρει κανείς το ρίσκο να αγαπήσει, θα τραυματισθεί, διότι ο κόσμος του θα προσκρούσει στον κόσμο του άλλου, τιτανομαχία, το Εγώ του θα πρέπει να κτυπηθεί ανελέητα. Αλλά αυτό δεν ακυρώνει τη γιορτή. Η στιγμή της βαθιάς θλίψης και συντριβής του ανθρώπου όταν συνειδητοποιεί την αναξιότητα, την ανεπάρκειά του, έχει ταυτόχρονα και κάτι αναστάσιμο. Αυτό το γεγονός είναι κοινό μεταξύ των ανθρώπων, είναι ενωτικό, μας ξανά κάνει συγγενείς.





 

Ονομάτισε τρεις (τουλάχιστον) αφορμές οι οποίες μπορούν να κινητοποιήσουν τη διαδικασία της γραφής μέσα σου. 

Η αγαπητική σχέση με ό,τι μας περιβάλλει, με όλους τους ανθρώπους και με ό,τι ακούμπησαν τα χεράκια τους. Το μυστήριο της ζωής, του θανάτου, του έρωτα, του άλλου. Οι συμφωνικές ορχήστρες, οι εκκλησίες, το γαλλικό κόρνο, τα ωραία βιβλία και οι ωραίες γυναίκες, οι αστικοί ποταμοί, το κρύο, το πράσινο, η σιωπή των μουσείων, οι γηραιοί και τα βρέφη, το κάθε τι.

Πες μου, πώς δυναμιτίζεται η επιθυμία σε μια εποχή που η ζωή αξίζει μόνο όταν καταναλώνεται; 

Με σπίθες ενθουσιασμού! Ποια είναι η καύσιμη ύλη; Η διαρκής, ανακαινιστική έκπληξη, ας χαζέψουμε μπροστά στα πράγματα σαν τα παιδιά. Ακούραστα, θαρραλέα, με ρώμη.

Κάνεις θέατρο. Μπαίνεις ποτέ στην αφορμή να ζήσεις τους ρόλους σου στην πραγματική ζωή; 

Δεν είμαι ηθοποιός, οι «ρόλοι» που γράφω όμως προέρχονται έτσι κι αλλιώς από μένα. Τα φέρω όλα.

Τελικά, ξέρεις γιατί γράφεις;

Γιατί όσο πιο σκληρή η πάλη, τόσο πιο διασκεδαστική!

Κυκλοφορεί:

ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΔΕΝ ΓΑΒΓΙΖΟΥΝ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ / ΓΛΥΠΤΙΚΗ

Αθήνα, εκδόσεις ΤΟ ΡΟΔΑΚΙΟ

Η έκδοση υποστηρίχθηκε από τον ΟΝΕΚ



Στην Κύπρο υπάρχει σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων στο Σολώνειο ή για άμεση διάθεση στο τηλέφωνο +35796532398.