O 15χρονος γιος του διάσημου τραγουδιστή Nick Cave σκοτώθηκε το 2015. O έφηβος Arthur βρήκε τραγικό θάνατο όταν έπεσε από γκρεμό 18 μέτρων στο Ovingdean του Brighton, στο ανατολικό Sussex. Είχε πάρει LSD.

Η αστυνομία εντόπισε εκεί τον άτυχο Arthur και τον μετέφερε στο County Hospital Royal στο Sussex, όπου παρά τις προσπάθειες των γιατρών να τον επαναφέρουν στη ζωή, διαπιστώθηκε τελικά ο θάνατός του. O Nick Cave και η σύζυγός του είχαν ανακοινώσει στις 15 Ιουλίου του 2015 το θάνατο του γιου τους μέσω μιας λιτής επιστολής: «Ο γιος μας Arthur πέθανε την Τρίτη το βράδυ. Ήταν το όμορφο, χαρούμενο αγαπημένο μας αγόρι. Ζητούμε να σεβαστείτε την ιδιωτικότητά μας, προκειμένου να θρηνήσουμε αυτήν την δύσκολη στιγμή».



 

Τρία χρόνια μετά, δέχτηκε να απαντήσει στην ερώτηση μιας φαν για το πώς αντιμετωπίζει την απώλεια.

H γυναίκα τον ρώτησε: «Βίωσα τα τελευταία χρόνια το θάνατο της αδερφής μου, του πατέρα μου και της πρώτης μου αγάπης και νιώθω πως έχω κάποιοι είδους επικοινωνία μαζί τους μέσω των ονείρων. Με βοηθούν. Νιώθετε, η Σούζι κι εσύ, ότι ο γιος σας Άρθουρ είναι μαζί σας και πως έχετε κάποιου είδους επικοινωνία μαζί του;»

 

Ο Κέιβ απάντησε:

Αυτή είναι μια πολύ όμορφη ερώτηση και χαίρομαι που μου την έκανες. Μου φαίνεται ότι, αν αγαπάμε, θρηνούμε. Έτσι είναι. Αυτή είναι η συμφωνία. Η θλίψη και η αγάπη είναι πάντα συνυφασμένες. Η θλίψη είναι η τρομερή υπενθύμιση του βάθους της αγάπης μας και, όπως και η αγάπη, η θλίψη δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Υπάρχει μια απεραντοσύνη στη θλίψη που κατακλύζει τους μικροσκοπικούς εαυτούς μας.

Είμαστε μικροσκοπικά, τρεμάμενα σύνολα ατόμων μέσα στην τρομερή παρουσία της. Καταλαμβάνει τον πυρήνα της ύπαρξής μας και εκτείνεται μέσα από τα δάχτυλά μας στα όρια του σύμπαντος. Μέσα σε αυτόν το στρόβιλο συνυπάρχουν κάθε είδους τρέλες. Φαντάσματα, πνεύματα, όνειρα και οτιδήποτε άλλο ζωντανεύουμε μέσα στην αγωνία μας. Αυτά είναι πολύτιμα δώρα που είναι τόσο έγκυρα και υπαρκτά όσο θέλουμε να είναι. Είναι οι πνευματικοί οδηγοί που μας βγάζουν από το σκοτάδι.

Αισθάνομαι την παρουσία του γιου μου παντού γύρω μου, αλλά μπορεί να μην είναι εκεί. Τον ακούω να μου μιλά, να με συμβουλεύει, να με καθοδηγεί, αλλά μπορεί να μην είναι εκεί. Επισκέπτεται συχνά την Susie στον ύπνο της, της μιλά, την ανακουφίζει, αλλά μπορεί να μην είναι εκεί.

Η θλίψη φέρνει φωτεινά φαντάσματα στο πέρασμά της. Πνεύματα και ιδέες που είναι οι ταραγμένες φαντασιώσεις μας μετά την καταστροφή. Όπως και οι ιδέες, αυτά τα πνεύματα μιλάνε για πιθανότητα. Ακολουθήστε τις ιδέες σας, γιατί από την άλλη πλευρά της ιδέας βρίσκεται η αλλαγή, η εξέλιξη και η λύτρωση.

Δημιουργήστε τα δικά σας πνεύματα. Καλέστε τα. Ζωντανέψτε τα. Μιλήστε μαζί τους. Είναι τα φανταστικά τους χέρια που μας επιστρέφουν στον κόσμο από τον οποίο απομακρυνθήκαμε, καλύτεροι πια και αδιανόητα αλλαγμένοι.

Με αγάπη, Νικ.

Πηγή: LIFO