«Επιτέλους άρχισε η συζήτηση στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Βουλή για την πρόταση νόμου η οποία τροποποιεί την ποινική πρόνοια για τις εκτρώσεις. Επιτέλους λέω, γιατί η πρόταση κατατέθηκε πριν από 3 χρόνια στην Επιτροπή Νομικών χωρίς ποτέ να συζητηθεί. (Η απόδειξη της αναγκαιότητας ύπαρξης της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στη Βουλή την οποία κάποιοι πρότειναν να καταργηθεί πριν από λίγους μήνες)».

Η Αναστασία Παπαδοπούλου, μέσα από μία μακροσκελή τοποθέτησή της στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook, παίρνει θέση σε σχέση με το ζήτημα των αμβλώσεων που συζητείται αυτές τις ημέρες στη βουλή και δίνει μια ξεκάθαρη εικόνα όχι μόνο γιατί πρέπει να ψηφιστούν οι απαραίτητες τροποποιήσεις στην υφιστάμενη τοποθεσία, αλλά και γιατί πρέπει να αποποινικοποιηθούν τελείως η αμβλώσεις.

Eίναι λάθος, εδώ και δεκαετίες, το ότι αγνοούμε την πραγματικότητα. Ότι εκτρώσεις γίνονται. Εκατοντάδες κάθε χρόνο.

Γράφει η Αναστασία Παπαδοπούλου

Μεγάλο βήμα το οποίο δεν πρέπει κανένας να υποτιμήσει όταν λάβει υπόψη τις απειλές και τον εκφοβισμό που αντιμετώπισαν οι Βουλευτές οι οποίοι υπέγραψαν την πρόταση νόμου. Για όσους δεν το γνωρίζουν ως και ονομαστικά αναφέρθηκαν σε εγκύκλιο κηρύγματος στις εκκλησίες μας όταν κατατέθηκε η πρόταση.

Είμαι σίγουρη ότι όσο συνεχίζεται η συζήτηση στη Βουλή και όταν τέλος (ελπίζω) κατατεθεί για ψήφιση στην ολομέλεια η συζήτηση στην κοινωνία θα ενταθεί. Είναι έντονα τα ηθικά διλήμματα και αγγίζουν τα πιο ενδόμυχα πιστεύω του «είναι» μας. Θα ήταν λάθος φυσικά να τα αγνοήσουμε. Όμως και από την άλλη είναι λάθος, εδώ και δεκαετίες, το ότι αγνοούμε την πραγματικότητα. Ότι εκτρώσεις γίνονται. Εκατοντάδες κάθε χρόνο.

Αλλά γίνονται συνήθως παράνομα ή βασισμένες σε ψέματα για να εμπίπτουν στις περιορισμένες εξαιρέσεις της σημερινής νομοθεσίας. Γίνονται πολλές φορές επικίνδυνα λόγω φοβίας και γίνονται χωρίς την παροχή στοιχειώδους στήριξης είτε πριν είτε μετά την επέμβαση σε γυναίκες για τις οποίες πιθανό η απόφαση αυτή να είναι και η πιο δύσκολη και επώδυνη που έχουν πάρει ποτέ στη ζωή τους.

Πόσο είναι το πρόβλημα; Κανένας δεν γνωρίζει επακριβώς επειδή σε αυτό το Κράτος δεν έχει ποτέ επιτραπεί έρευνα σχετικά. Άρα οι απόψεις όλων μας βασίζονται στην προσωπική μας ηθική. Κi εγώ προσωπικά δεν έφτασα ελαφρά τη καρδία στην δική μου προσωπική άποψη. Και στη διαδικασία αυτή προσπάθησα να μην απορρίψω ή να αγνοήσω τα πιστεύω ή την πεποίθηση οποιουδήποτε. Ευτυχώς, πολύ γρήγορα αντιλήφθηκα ότι δεν κατέχω ούτε την επιστημονική ούτε την θρησκευτική κατάρτιση για να καταλήξω σε μια αδιαμφισβήτητη και τεκμηριωμένη θέση. Άρα ποτέ μου δεν θα ισχυριστώ ότι κατέχω την απάντηση ή την απόλυτη αλήθεια.

Kαμία γυναίκα δεν πρέπει να οδηγείται φυλακή επειδή προέβηκε σε έκτρωση. 

Προσπάθησα και να συγκεράσω απόψεις, αλλά δυστυχώς σε αυτό το θέμα δεν ήταν δυνατό. Δεν υπάρχει «θέση» επί της ουσίας η οποία να ικανοποιεί όλους. Υπάρχει όμως «στάση» η οποία κατ’ εμένα θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει όλους. Η στάση που αφορά το Κράτος, την κοινωνία, τους νόμους και την νομιμοφροσύνη μας.

Για μένα αυτή η στάση είναι ότι καμία γυναίκα δεν πρέπει να οδηγείται φυλακή επειδή προέβηκε σε έκτρωση. Το αντίθετο εκφράζει απλά την ηθική της εκδικητικότητας και της αδυναμίας κατανόησης. Δεν προσφέρει τίποτα και δεν προστατεύει την κοινωνία από οποιονδήποτε κίνδυνο. Και απλά θα συνέχιζε την υποκρισία μιας κοινωνίας για την ύπαρξη επιλεκτικής ηθικής. Σημειώνω ότι καμία αντίδραση δεν είδα από τους υποστηρικτές τις άποψης ότι η ζωή ξεκινά στην σύλληψη, όταν πέρασε νομοθεσία η οποία επιτρέπει την καταστροφή γονιμοποιημένων ωαρίων. Ούτε καν από την εκκλησία.

Ποια είναι η διαφορά; Απλή για μένα. Στην έκτρωση εμπλέκεται και το δικαίωμα μιας γυναίκας να επιλέγει τι θα κάνει με το σώμα της. Αυτό είναι που κατά βάθος δεν μπορούμε να ανεχτούμε. Αυτό είναι που με ποινικές διαδικασίες και την απειλή ποινικών επιπτώσεων προσπαθούμε να ελέγξουμε. Αυτή είναι η «ηθική» που εγώ προσωπικά δεν μπορώ να αποδεχτώ.

Απαράδεκτη επίσης η υποκρισία του ότι η ποινικοποίηση αποτρέπει την διάπραξη. Ας γινόταν μια επιστημονική έρευνα για απόδειξη σε όσους στρουθοκαμηλίζουν, για το αν πράγματι επιτυγχάνεται αυτός ο στόχος. Είμαι σίγουρη ότι θα ξαφνιάζονταν με το αποτέλεσμα. Αν και δυστυχώς πιστεύω ότι η πραγματικότητα δεν αποτελεί παράγοντα κρίσης και σκέψης για τους περισσότερους. Η αυτόματη καταδίκη από θέση απόλυτης ηθικής υπεροψίας είναι σαφέστατα ευκολότερη.

Ευτυχώς λοιπόν που άρχισε επιτέλους η συζήτηση. Φυσικά για μένα προσωπικά και πάλι η πρόταση νόμου δεν είναι αρκετή. Δεν ικανοποιεί όσα ανέφερα πιο πάνω. Η έκτρωση παραμένει ποινικό αδίκημα. Απλά προστίθενται επιπρόσθετες εξαιρέσεις. Η φιλοσοφία του ποινικού αδικήματος δυστυχώς παραμένει. Όπως και η εξάρτηση σε τρίτους για την έκδοση «πορίσματος» που να επιτρέπει την πραγματοποίηση της επιλογής της γυναίκας.

Προσωπικά θα προτιμούσα την κατάργηση του αδικήματος από τον ποινικό κώδικα και τη δημιουργία νέου νόμου με υποχρεώσεις προς τους επαγγελματίες υγείας ως προς την ενημέρωση και τον τρόπο διενέργειας της επέμβασης. Την εισαγωγή υποχρέωσης του Κράτους να προσφέρει στήριξη κάθε μορφής πριν και μετά. Την εφαρμογή επιτέλους της ήδη ληφθείσας απόφασης στην εθνική στρατηγική για την σεξουαλική κακοποίηση παιδιών για την υποχρεωτική σεξουαλική διαπαιδαγώγηση τους. Τη διενέργεια έρευνας που να μας καθοδηγεί στην πηγή του προβλήματος ώστε πράγματι να αντιμετωπιστεί. Αυτή θα ήταν και η πιο καθαρή «στάση» του Κράτους.

Ας είναι όμως. Πολύ πιο δύσκολα πράγματι θα οδηγηθεί γυναίκα στην φυλακή με την τροποποίηση. Ας είναι τουλάχιστον η αρχή της συζήτησης και η απάλειψη κάποιων κινδύνων το θετικό μας βήμα για τώρα. Ελπίζω όμως να μην είναι και το τέλος. Να μην αρκεστούμε στους αφορισμούς και στον στρουθοκαμηλισμό για ακόμη μια φορά.

Αναμένω τις αντιδράσεις σε αυτή την άποψη. Δεν σας το κρύβω ότι σκέφτηκα πολύ αν άξιζε αυτή η ανάρτηση. Αλλά θυμήθηκα αυτό με το οποίο άρχισα το κείμενο μου. Τον εκφοβισμό που υπέστησαν οι Βουλευτές που υπέγραψαν αυτή την πρόταση νόμου. Και τον εκφοβισμό που θα υποστούν όσοι σκέφτονται να την ψηφίσουν. Κυρίως σκέφτηκα τον φόβο και την απόγνωση της δεκαεξάχρονης που δεν ξέρει τί να κάνει. Ή της γυναίκας που πριν λίγους μόνο μήνες στάλθηκε στη φυλακή για την επιλογή της.

Γιατί κάνω την ανάρτηση λοιπόν; Επειδή απλά θέλω να σταθώ δίπλα σε όλους και όλες αυτές. Επειδή η δική μου ηθική δεν μου επιτρέπει το αντίθετο.