Πολλά ακούστηκαν και ακόμη περισσότερα ειπώθηκαν από και για το χθεσινό #συλλαλητήριο για τη Μακεδονία που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα. Αυτό που ξεχώρισε όμως ήταν το σχόλιο της κόρης του Γιάννη Ρίτσου, Έρης Ρίτσου: «Μαθαίνω πως στο συλλαλητήριο ακούστηκε η Ρωμιοσύνη: ‘Τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας’. Βέβαια ο Ρίτσος όταν έγραφε τους στίχους αυτούς δεν είχε υπ’ όψιν τιυ τη συγκεκριμένη χρήση από τα πάσης φύσεως παλληκάρια που γίνανε μαλλιά κουβάρια… (Εκτός και αν η χρήση από πλευράς διοργανωτών είναι μια συμβολική χειρονομία συμφιλίωσης με τη γείτονα χώρα. Επί μακεδονικού εδάφους όλοι μαζί, το χώμα της Μακεδονίας είναι δικό τους και δικό μας! Οπότε, πάσο!)».

Ενώ με συμπληρωματικό της σχόλιο κάτω από την ανάρτηση έγραψε: «Έχει και χειρότερα πάντως. Πριν από χρόνια σε γιορτή της Χ.Α. στη Θεσσαλονίκη, είχε ακουστεί από το Καπνισμένο τσουκάλι το ‘Αυτά τα κόκκινα σημάδια στους τοίχους μπορεί να’ ναι κι από αίμα’! Άλλωστε, η ύπαρξη του συνθέτη ως κεντρικού ομιλητή της σύναξης των πατριωτών, δικαιολογεί τη χρήση του έργου. Ο ποιητής είναι πεθαμένος, έτσι κι αλλιώς, οπότε δεν έχουν να του δίνουν λογαριασμό!».

Όπως ήταν αναμενόμενο η ανάρτηση της Έρης Ρίτσου σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως. Μερικά από τα σχόλια που γράφτηκαν δημοσίως στο διαδίκτυο: Η Foto Kiloukiotou σχολίασε: «Ανάμεσα σε αυτούς που τραγουδούσαν σήμερα την Ρωμιοσύνη, μπορεί να συγκαταλέγονταν και δεσμοφύλακες ή βασανιστές του μεγάλου μας ποιητή την περίοδο της χούντας…» στο οποίο ο Δημήτρης Νικηταράς απάντησε: «Ακόμα και έτσι αν ήταν, αυτό είναι δικαίωση του Ριτσου!». Δε συμφώνησε η κα Έρη Ρίτσου: «Δεν έχει ανάγκη δικαίωσης ο Ρίτσος. Είναι δικαιωμένος απ τη ζωή και το έργο του. Δεν περιμένει να τον τραγουδήσουν οι πάσης φύσεως «πατριώτες» για να δικαιωθεί.»

 

«Μήπως όμως και η παρουσία και κυρίως η ομιλία του Θεοδωράκη τους έδωσε άλλοθι, ξέπλυμα, δικαιολογία, το λιγότερο, απέναντι στην αριστερά, τα σύμβολα της;» αναρωτήθηκε η κα Μαρία Ξιφαρά για να απαντήσει η κα Ριτσου: «Κατά την άποψη μου, ο Μίκης δεν αντιπροσωπεύει παρά μόνο τον εαυτό του. Ως ο εαυτός του μπορεί να δίνει άλλοθι σε όποιον θέλει, όπως θέλει, όποτε θέλει. Μπορεί να δίνει άλλοθι και σε αυτούς που τον έσπασαν στο ξύλο, τον βασάνισαν και τον κούτσαναν. Με γεια του με χαρά του.» Και λίγο μετά σχολίασε επιπλέον για τον Θεοδωράκη: «όση φαντασία κι αν είχε ο ποιητής [ο Ρίτσος] δεν νομίζω να μπορούσε να φανταστεί την πορεία των συνεργατών του….»

«Δεν ήξερα οτι ο Ρίτσος ήταν είναι και θα είναι μόνο για αυτούς που θεωρούνται αριστεροί» σχολίασε κάποιος, κι η κα Ρίτσου απάντησε: «Φυσικά και δεν είναι αλλά από αυτό μέχρι να τραγουδάει Ρωμιοσύνη η παρέα του Μιχαλολιάκου, -οι πολιτικοί απόγονοι των συνεργατών των Ναζί-, μια διαφορούλα την έχει…».

 

Τέλος κάποιος άφησε αιχμές για την κα Ρίτσου: «Το ότι ντε και καλά θέλετε να χαρακτηρίσετε όσους συμμετείχαν στο συλλαλητήριο φασίστες και χαμηλής νοημοσύνης, προσβάλει και εσάς και αυτό που δήθεν αντιπροσωπεύετε. Όσο για την κα Ρίτσου το 'κόρη ποιητή' δε είναι δα και αξίωμα . Ο σεβασμός δεν κληρονομείται.» Η ίδια του απάντησε μετά από λίγο: «Δεν ξέρω σε ποιον αναφέρεστε. Δεν χαρακτηρίζω τίποτα. Οι διοργανωτές του συλλαλητήριου από όσα έχουν ήδη δημοσιευτεί στον τύπο είναι «εθνικιστικών» προδιαγραφών. Σαφώς και ανάμεσα στον κόσμο υπήρχαν και φασίστες και άσχετοι και χαμηλής νοημοσύνης και αστοιχείωτοι, δεν βλέπω τίποτα το περίεργο σε αυτό. Και φυσικά έχετε δίκιο. Το «κόρη» δεν αποτελεί αξίωμα, έχει όμως υποχρεώσεις, μια απ΄τις οποίες απορρέει από την κληρονομιά των πνευματικών δικαιωμάτων του έργου του ποιητή. Το ότι δεν είμαι εριστικός άνθρωπος και δικομανής, δεν σημαίνει πως δεν μπορώ να εκφράσω άποψη για τη χρήση του έργου του οποίου κατέχω τα πνευματικά δικαιώματα, όπως ήδη είπα.»

 

[+] Και μια απορία που είχαν πολλοί: 

Ερη Ρίτσου, δεν είχατε δικαίωμα να απαγορεύσετε να ακουστούν στο Συλλαλητήριο τραγούδια σε στίχους Ρίτσου; «Για να κάνω κάτι τέτοιο θα έπρεπε να έχω προηγουμένως γνώση του πράγματος» απάντησε αυτή. «Και δεν μπορούσα να φανταστώ πως η Ρωμιοσύνη, όσο κι αν ο συνθέτης της έχει κάνει τις επιλογές του, θα ήταν επιλογή των διοργανωτών, οι οποίοι κατά κοινή ομολογία είναι «εθνικιστικής» προελεύσεως».