Έχουμε συνήθειες ως λαός για τις οποίες δεν ξέρουμε (και ποτέ δεν θα μάθουμε) αν πρέπει να νοιώθουμε περήφανοι ή να ντρεπόμαστε. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι (τις πλείστες) τις απολαμβάνουμε.

Ας δούμε παρακάτω λοιπόν μερικές από αυτές!

Το να είσαι Κυπραίος σημαίνει…

Να χρησιμοποιείς την έκφραση «ρε κουμπάρε» σε όποιον απευθύνεις τον λόγο. Ακόμα και σε αυτούς που βρίζεις στο δρόμο.

Να σε ξυπνά κάθε μεσημέρι η ντουντούκα του πλανώδιου που φωνάζει: «Κόπρι, έσιει κόπρι».

 

Να τρως μεσημεριανό και να συζητάς τι θα φας το βράδυ.

Να χρησιμοποιείς την ελληνική και αγγλική γλώσσα στην ίδια πρόταση. Συνέχεια.

Να μιλάς στα μωρά καλαμαρίστικα (ή σωστά ελληνικά όπως λέμε συνήθως), ενώ στους υπόλοιπους βαριά κυπριακά.

Να έχουν όλοι -μα όλοι- το δικό τους αυτοκίνητο και να θεωρείς παράξενο όταν κάποιος χρησιμοποιεί το λεωφορείο.

Να έχεις οικογενειακό τραπέζι κάθε βδομάδα. Και να πρέπει να πηγαίνεις σε όλα!

 

Να ακούς τις πιο κάφρικες ατάκες από τους ίδιους τους συγγενείς σου και όχι από τους χειρότερους εχθρούς σου. Όπως ότι έχεις παχύνει, ότι έχεις μείνει λείψανο, ότι δεν έχεις καταφέρει ακόμα να τεκνοποιήσεις κ.τ.λ.

ΔΙΑΒΑΣΕ ΕΠΙΣΗΣ: 17 ιστορίες καφρίλας από οικογενειακές συναθροίσεις στην Κύπρο

Να μιλάς με τις ώρες για πολιτικά και ποδόσφαιρο, λες και κάνεις διαχωρισμό περιουσίας. Και οι πιο δυνατές φιλίες κλονίζονται όταν αρχίσει το ματς ή όταν κοντέψουν οι εκλογές.

Να διπλό-κλειδώνεις το σπίτι το βράδυ της Ανάστασης, αλλά και όταν παντρεύεις την κόρη σου. Είναι οι πιο επίφοβες μέρες για να σε διαρρήξουν αφού μόνο τότε λείπει ολόκληρη η γειτονιά.

Να παίρνεις το αυτοκίνητο για να πας στο περίπτερο... στη γωνία πιο κάτω.

Να σου συστήνει η γιαγιά σου έναν/μια συγχωριανό/ή της σαν Θείο/α. Ασχέτως αν δεν έχετε καμία, μα καμία, απολύτως συγγένεια.

Να κουβαλάς στην παραλία παγωνιέρα με ποτά και φαγητό, ομπρέλες, καρεκλάκια, τραπεζάκια, ρακέτες, τάβλι, καρπούζι, την πεθερά σου...

Να περπατάς στο χωριό του παππού και να σε ρωτούν: «Εσύ γιε μου τίνος είσαι;». Και όχι από απλό ενδιαφέρον…

 

Να τρως σάντουιτς και αλμυρά από τον φούρνο, στις 3 το πρωί, μετά το clubbing.

Να έχεις να πας σε γάμο, βάφτιση, bachelor party, γενέθλια, κάθε Σαββατοκύριακο, ειδικά το καλοκαίρι.

Να προσανατολίζεσαι στους δρόμους χωρίς να αναφέρεσαι σε οδούς αλλά με βάση το που βρίσκεται ένας φούρνος ή άλλο μαγαζί.

Να πηγαίνεις από το χάραμα στο FigTree (ή και από το βράδυ), το ΣΚ, για να κρατήσεις κρεβατάκια, αφήνοντας τις πετσέτες πάνω σε αυτά. Μέχρι τις 10:00 δεν βρίσκεις ξαπλώστρα, παρόλο που η παραλία είναι άδεια από κόσμο.

 

Το Fig Tree Bay στον Πρωταρά, στα 70s, όπως παρουσιαζόταν σε διαφήμιση του ΚΟΤ (πηγή φωτογραφίας: Retrocyprus)

 

Να έχεις πολλές εθνικές αργίες, επειδή πέραν από τις κυπριακές γιορτές τιμούμε και τις ελληνικές.

Να ξεκινάς τις σπουδές σου κουβαλώντας τουλάχιστον πέντε κιλά χαλούμι.

* Έμπνευση για το πιο πάνω αποτέλεσε ένα παλιό άρθρο του VICE με τίτλο «Τι Σημαίνει να Είσαι Κύπριος», από το οποίο «τσιμπήσαμε» και αρκετές από τις πιο πάνω διαπιστώσεις.