Μιλάμε για το λειτούργημα των γιατρών, των νοσοκόμων, των μαίων, των ιερέων, των δασκάλων, των δημοσιογράφων και έχουμε ξεχάσει τι σημαίνει η λέξη λειτούργημα. Όταν μιλάμε για λειτούργημα, προφανώς δεν μιλάμε για μια κανονική δουλειά, με κανονικό ωράριο, που πας, συμπληρώνεις το 8ωρο σου, σχολνάς, πληρώνεσαι και πάπαλα. Λειτούργημα είναι η υπηρεσία που γίνεται προς χάρη του λαού ή της πολιτείας και που δυστυχώς όσο περνάνε τα χρόνια φαίνεται ότι η λέξη χάνει όλο και περισσότερο το νόημα και τη δυναμική της.

Ευτυχώς, φυσικά, αυτό δεν ισχύει πάντα αφού πάντα θα υπάρχουν οι (έστω ελάχιστες) φωτεινές εξαιρέσεις

Μια από αυτές, αν κρίνουμε από τα λόγια της, είναι η και Δήμητρα.

Διάβασε παρακάτω αυτούσιο το κείμενό της:

-Γιατί παραιτείσαι; με ρωτάει.

-Θέλετε ειλικρινή απάντηση; αποκρίθηκα.

-Εννοείται, μου λέει.

-Λοιπόν, παραιτούμαι γιατί ήρθα εδώ για να βοηθήσω ουσιαστικά τις γυναίκες και το μόνο που τελικά κάνω είναι να συμπληρώνω χαρτιά και να βάζω τις υπογραφές για τα τυπικά. Δεν προλαβαίνω να βοηθήσω, αλλά και τις σπάνιες μέρες που το κάνω δέχομαι το επικριτικό βλέμμα των ανώτερών μου επειδή βοήθησα ουσιαστικά και ανθρώπινα. Το επικριτικό βλέμμα διότι αυτό τον χρόνο που αφιέρωσα και τις νέες μεθόδους που έκανα και απέδωσαν θα τις ζητήσουν και από το υπόλοιπο προσωπικό. Το οποίο έχει εκπαιδευτεί καλά τόσα χρόνια να δίνει τόσο όσο. Η ανθρώπινη πλευρά λείπει από εδώ μέσα. Θέλετε να έχετε μαίες ρομπότ. Διεκπεραιωτικά όργανα. Να κάνουμε απλά τη δουλειά. Να κρατάμε απόσταση από τη λεχώνα που τόσο μας έχει ανάγκη. Να συμφωνούμε και να προωθούμε απόψεις ιατρών που ΔΕΝ μας εκφράζουν και εξυπηρετούν συμφέροντα.

Ε λοιπόν, για μένα, στη θεία έννοια της μητρότητας δεν χωράει η παγωμάρα που σας εξυπηρετεί. Δεν χωράει η απόσταση και οι τύποι. Η λεχώνα θέλει υποστήριξη και όχι τα φάρμακα της και έξω από την πόρτα. Ο θηλασμός και ο απογαλακτισμός θέλουν σωστές συμβουλές και υποστήριξη! Όχι ‘σου πετάω το θήλαστρο ή σου δίνω τα χάπια και τελείωσες σαν περιστατικό’. Δεν είσαι το 501 δωμάτιο, είσαι η Έλενα, ή η Δέσποινα με υπόσταση και συναίσθημα. Είσαι μια μάνα που μόλις γεννήθηκε και αξίζεις την αμέριστη προσοχή και συμπαράστασή μου. Η μητρότητα για μένα έχει γεύση γλυκιά μα και πικρή κάποιες φορές... μυρίζει σοκολάτα και βανίλια όπως το κέικ που μας έφτιαχναν μικρά. Είναι αγάπη και ανιδιοτελής προσφορά. Αρνούμαι να γίνω μαία-ρομπότ για τη σιγουριά σας. Οι μάνες αυτού του κόσμου αξίζουν καλύτερα. Αγάπη-κατανόηση-αγκαλιά και αποδοχή για τις επιλογές τους. Η ψυχρότητά σας, δεν χωρά πουθενά στην έννοια της μητρότητας. Θα είστε πάντα ένα εργοστάσιο που παράγει μωρά.

Ο λόγος που αναδημοσιεύουμε το πιο πάνω δεν έχει τόσο να κάνει με τους λόγους που ώθησαν τη συγκεκριμένη μαία να πάρει την απόφαση για να αποχωρήσει από την κλινική ή το επάγγελμα, αφού ενδεχομένως να υπάρχουν παράμετροι που δεν της γνωρίζουμε (και δεν μας ενδιαφέρει κιόλας να τις μάθουμε). Το κάνουμε κυρίως γιατί παρατηρούμε ότι στις μέρες όλο και πιο αραιά βρίσκει κανείς γιατρούς, δασκάλους, νοσοκόμους, ιερείς, δημοσιογράφους κλπ που να είναι πραγματικά δοσμένοι στο λειτούργημα που επιτελούν. Να το λέει, δηλαδή, η ψυχή τους. Είπαμε, όμως, ευτυχώς πάντα (θα) υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις!