«Είμαι ένα παιδί που ξεκίνησε η ζωή του με προβλήματα, αυτό όμως δεν με έκανε από μικρό να σκύψω το κεφάλι μου, πάλευα, παλεύω και θα συνεχίσω παλεύω για τον εαυτό μου».

Από τον Μάριο Αδάμου

Στη μικρή διάρκεια της ζωής μας οι κακοτυχίες μάς κτυπάνε συνεχώς την πόρτα. Άλλωστε, ζωή χωρίς προβλήματα δεν λογάται. Όμως, από εμάς εξαρτάται αν θα τις αντιμετωπίσουμε και αν θα προχωρήσουμε μπροστά, χωρίς να τα βάζουμε κάτω. Παραδείγματα πολλά. Ένα από αυτά είναι και ο σημερινός φιλοξενούμενος της στήλης «Μαχητές και Νικητές της Ζωής», Ραφαήλ Θωμά, ο οποίος δεν τα έβαλε ποτέ κάτω, έκανε όνειρα, όπως για παράδειγμα να γίνει ποδοσφαιριστής, και κατάφερε να τα επιτύχει -σήμερα παίζει ερασιτεχνικά σε ομάδα Γ’ Κατηγορίας- ενώ πολλοί είναι αυτοί που τον θαυμάζουν και έχουν να πουν πάντα ένα καλό γι’ αυτόν.

Όποιος προσπαθήσει να σας κάνει μπούλινγκ, απλώς μη δώσετε σημασία και μην απαντήσετε στα κατώτερα άτομα. 

Το ατύχημα και τα παιδικά χρόνια

Ο Ραφαήλ γεννήθηκε στη Λάρνακα, στις 17 Μαρτίου 1997. Στην τρυφερή ηλικία των 2 ετών, ένα ατύχημα είχε ως αποτέλεσμα να ακρωτηριαστεί το δεξί του χέρι από τον αγκώνα και κάτω. Ειδικότερα, όπως περιγράφει, όταν ήταν 2 ετών περιεργαζόταν μηχανή του κιμά, η οποία βρισκόταν σε δωμάτιο κάτω από το εστιατόριο που διατηρούσε η οικογένειά του. Πιθανότατα κατά την επεξεργασία του παράξενου, για ένα παιδί, μηχανήματος, το έβαλε σε λειτουργία, με αποτέλεσμα να σφηνωθεί το δεξί του χέρι και να ακρωτηριαστεί από το σημείο που προαναφέραμε. Παρά το πρόβλημα που απέκτησε συνεπεία του ατυχήματος, εντούτοις, στο σχολείο δεν αντιμετώπισε ιδιαίτερα προβλήματα. «Και να υπήρξαν κι ένα δύο άτομα που με πείραζαν για το πρόβλημά μου, δεν έγινε κάτι. Ήταν παιδιά και όταν είσαι σε μικρή ηλικία, δεν έχεις συνείδηση τού τι κάνεις. Συνεπώς, δεν μπορώ να πω ότι πέρασα δύσκολα παιδικά χρόνια και σε καμία περίπτωση κανένα σχόλιο δεν με έπαιρνε από κάτω. Ίσως σε αυτό να συνέβαλε και το γεγονός πως εγώ ο ίδιος είχα αποδεκτεί τον εαυτό μου κι έκανα -και συνεχίζω να κάνω- τα πάντα για να μη φαίνεται ότι μειονεκτώ σε κάτι από κάποιον άλλο», προσθέτει.

Το ποδόσφαιρο και το πρότυπό του

Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία. Πρότυπό του, όπως λέει, ήταν ο Ζινεντίν Ζιντάντ, του οποίου έβλεπε αρκετά βίντεο και προσπαθούσε να τον «αντιγράψει». «Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο από τα 6 μου κι από τότε ήθελα να ασχοληθώ με αυτό και είμαι χαρούμενος που τα κατάφερα κι ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο, έστω και σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Μάλιστα, προκειμένου να επιτύχω τον στόχο μου, έκανα και συνεχίζω να κάνω πολλές θυσίες. Δηλαδή, επιπρόσθετες προπονήσεις, σωστή διατροφή κι αρκετή άθληση για να διατηρούμαι σε καλή κατάσταση. Επίσης, υπήρχαν μέρες που δεν πήγαινα σχολείο προκειμένου να κάνω επιπρόσθετες προπονήσεις. Κι αυτό, επαναλαμβάνω, για να διατηρούμαι σε φόρμα και ένα βήμα πιο μπροστά από τους συμπαίκτες μου. Γενικά, θέλω τα βλέμματα να είναι στραμμένα πάνω μου, όχι για το πρόβλημά μου, αλλά για τις ικανότητές μου στο ποδόσφαιρο», εξηγεί περαιτέρω.

Και να υπήρξαν κι ένα δύο άτομα που με πείραζαν για το πρόβλημά μου, δεν έγινε κάτι. Ήταν παιδιά και όταν είσαι σε μικρή ηλικία, δεν έχεις συνείδηση τού τι κάνεις.

Ο πρόσφατος τραυματισμός

Αν και κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα, εντούτοις, τα πάντα δεν είναι ρόδινα, αφού πρόσφατα είχε ατύχημα κατά τη διάρκεια του αγώνα της ομάδας του Λειβαδιακός-Σαλαμίνα Λειβαδιών, στο πλαίσιο της 24ης αγωνιστικής και αναγκαστικά θα μείνει εκτός αγωνιστικής δράσης για τουλάχιστον εννέα μήνες. «Στο 20ό περίπου λεπτό του αγώνα δέχτηκα ένα δυνατό φάουλ και διαγνώστηκα με κάταγμα στην κνήμη. Δυστυχώς, ο διαιτητής ούτε καν το φάουλ δεν έδωσε, αλλά ας είναι. Εύχομαι κι ελπίζω να αναρρώσω όσον το δυνατόν συντομότερα  και να επιστρέψω πίσω στον αγαπημένο μου χώρο, τα γήπεδα, και να ξαναπαίξω μπάλα», συνεχίζει. Σημειώνεται πως ο Ραφαήλ ήταν ανασφάλιστος και συνεπώς όλα τα έξοδα για την θεραπεία του θα τα επωμιστεί ο ίδιος. Σε σχέση με την αντιμετώπιση από την ομάδα του, λέει πως οι άνθρωποί της δεν του συμπεριφέρθηκαν και πολύ καλά τώρα στα δύσκολα, αφού ακόμα και τις πατερίτσες που του παρείχαν, του τις ζήτησαν πίσω πριν από λίγες μέρες. Αναφορικά δε με την οικονομική στήριξη που γράφτηκε ότι έλαβε από τον Λειβαδιακό-Σαλαμίνα Λειβαδιών ξεκαθαρίζει πως τα χρήματα που πήρε από την ομάδα ήταν αυτά που του αναλογούσαν βάσει της συμφωνίας που είχε κάνει. Δηλαδή, να αμείβεται με 50 ευρώ για κάθε αγώνα που συμμετείχε. «Αγωνίζομαι σαν ερασιτέχνης χωρίς έσοδα και περίμενα ότι σε αυτήν τη δύσκολη στιγμή, η ομάδα θα ήταν δίπλα μου. Εάν δεν χτυπήσεις, δεν αντιλαμβάνεσαι τη σοβαρότητα του να έχεις μια ασφαλιστική κάλυψη», τονίζει.

«Μην απαντάτε στα κατώτερα άτομα»

Κλείνοντας τη συνομιλία μας, ο Ραφαήλ θέλησε να στείλει και τα δικά του μηνύματα: «Είμαι ένα παιδί που ξεκίνησε η ζωή του με προβλήματα, αυτό όμως δεν με έκανε από μικρό να σκύψω το κεφάλι μου, πάλευα, παλεύω και θα συνεχίσω να παλεύω για τον εαυτό μου. Το μήνυμα στον κόσμο και περισσότερο στα μικρά παιδιά είναι πως όποιο πρόβλημα και αν έχουν, να μην τους πάρει από κάτω. Όποιος προσπαθήσει να σας κάνει με λίγα λόγια μπούλινγκ, απλώς μη δώσετε σημασία και μην απαντήσετε στα κατώτερα άτομα. Δείξτε ποιοι είστε πραγματικά και ο Θεός θα σας ανταμείψει με το καλύτερο. Μη σκύψετε ποτέ το κεφάλι και μην κάνετε το χατίρι σε αυτούς που προσπαθούν να σας μειώσουν, να σας δουν να πέφτετε. Πιστέψτε στον εαυτό σας και θα προχωρήσετε μπροστά», συμπληρώνει, ευχαριστώντας την οικογένειά του, καθώς και τους Πάρη Ροτόκλη, Λοΐζο Iωάννου και Θανάση Πούλλο, που τον στηρίζουν συνεχώς σε ό,τι κι αν κάνει, όπως επίσης τον Παγκύπριο Σύνδεσμο Ποδοσφαιριστών Κύπρου (ΠΑΣΠ) και τον Πρόεδρό του, Σπύρο Νεοφυτίδη, για τη στήριξη.

Θέλω τα βλέμματα να είναι στραμμένα πάνω μου, όχι για το πρόβλημά μου, αλλά για τις ικανότητές μου στο ποδόσφαιρο.

* Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε αρχικά στη Σημερινή της Κυριακής, έκδοση 1^η Απριλίου 2018