Γενικά το κοινό του πανευρωπαϊκού μουσικού διαγωνισμού δεν είναι και ιδιαίτερα προβλέψιμο. Πολλές φορές είδαμε χώρες φαβορί να καταποντίζονται και outsider να κατακτούν την πρώτη θέση και να κάνουν την έκπληξη.

Άλλωστε, όσες πρόβες και να κάνεις, όσο σίγουρος και να είσαι για το τελικό αποτέλεσμα εκείνη την ώρα είναι τόσα πολλά αυτά που μπορεί να πάνε λάθος (βλ. S.A.G.A.P.O), που άνετα μπορούν να σε χαντακώσουν.

Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποια στανταράκια που δύσκολα ανατρέπονται και δείχνουν από την αρχή τα δόντια και τη δυναμική τους. Όπως η φετινή συμμετοχή του Ισραήλ που διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία για να φτάσει κατευθείαν στην πρώτη θέση.

Η Netta Barzilai από το Ισραήλ και το «Toy» της είναι μια συμμετοχή κομμένη και ραμμένη για την κορυφή και υπάρχουν τουλάχιστον 5 λόγοι γι' αυτό, τους οποίους εξηγεί καταπληκτικά ο Αλέξανδρος Διακοσάββας στη LIFO.

 

1. Το ίδιο το τραγούδι είναι πιασάρικο, αρκούντως «γιουροβιζιονικό», σου κολλάει στο μυαλό από το πρώτο άκουσμα, αλλά ταυτόχρονα είναι σύγχρονο, καθώς τα τελευταία χρόνια η συνταγή του προκάτ eurodance/eurotrash ήχου φαίνεται πως δεν αποδίδει. Μουσικά το «Toy» είναι ένα τουρλουμπούκι από διαφορετικά είδη, διαθέτει στοιχεία ποπ, ραπ, δυνατά vocals, περίεργους λαρυγγισμούς, και φυσικά ένα ανατολίτικο τσιφτετελο-μπιτ στο ρεφρέν που από μόνο του αποτελεί σχεδόν προαπαιτούμενο για κάθε γιουροβιζιονική επιτυχία. Το τελευταίο στοιχείο είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη για να κάνει μεγάλη ραδιοφωνική και καλοκαιρινή επιτυχία στη χώρα μας, πράγμα επίσης βέβαιο στην προκειμένη. Ένας από τους δύο συνθέτες του «Toy», ο Doron Medalie, είχε υπογράψει και το «Golden Boy», τη συμμετοχή του Ισραήλ το 2015, που στη συνέχεια διασκεύασε στα ελληνικά η Ελένη Φουρέιρα («Στο Θεό με Πάει»). Αξίζει να σημειωθεί ότι ελάχιστα νικητήρια τραγούδια των τελευταίων ετών έχουν γίνει στη συνέχεια ραδιοφωνικές επιτυχίες, με πιο πρόσφατο το «Euphoria» της Loreen.   

2. Η εξωστρέφεια της Netta και η ξεχωριστή της περσόνα σίγουρα θα λειτουργήσουν υπέρ της. Σε έναν διαγωνισμό με βασικό targeting την ευρωπαϊκή (και διεθνή πλέον) LGBTQ+ κοινότητα, που αγαπά τη διαφορετικότητα, τιμώντας και αναδεικνύοντας συχνά το ξεχωριστό, η Netta είναι ό,τι πρέπει: Πουλάει με αυτοπεποίθηση την τέχνη της, χορεύει, τραγουδά καλά, ντύνεται ξεχωριστά και φαίνεται ότι έχει μια δυνατή ομάδα από πίσω της για υποστήριξη. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και άλλες πτυχές της ζωής της, καθώς έχει υπηρετήσει στον ισραηλινό στρατό και ήταν μέλος της μπάντας του ναυτικού, ενώ παλιότερα είχε ζήσει με την οικογένειά της για κάποια χρόνια στη Νιγηρία. Θυμηθείτε περιπτώσεις όπως της Dana International, της πρώτης τρανς νικήτριας, ακριβώς 20 χρόνια πριν και πάλι από το Ισραήλ, της Σέρβας Marija Šerifović και φυσικά της Conchita.  

3. Τα τραγούδια και οι ζωντανές εμφανίσεις της Netta, τουλάχιστον αυτές που είναι διαθέσιμες στο YouTube και προέρχονται κυρίως από το talent show που έγινε στο Ισραήλ για την ανάδειξη του φετινού εκπροσώπου στον διαγωνισμό, βασίζονται στη χρήση μιας πρωτότυπης μουσικής συσκευής, ενός looper, με το οποίο η καλλιτέχνις ηχογραφεί ζωντανά τους λαρυγγισμούς της φτιάχνοντας λούπες που στη συνέχεια παίζουν σε επανάληψη και συνθέτουν ένα ιδιότυπο περφόρμανς. Το έχει παρουσιάσει και ζωντανά σε talk show για να αποδείξει πως τις φτιάχνει εκείνη τη στιγμή και δεν είναι προπαρασκευασμένες. Απομένει να δούμε αν και πώς θα χρησιμοποιήσει αυτή τη συσκευή στη σκηνή του Altice Arena της Λισαβόνας. 



4. To «ρεύμα» που έχει αρχίσει να έχει το «Toy» σε όλη την Ευρώπη φαίνεται ήδη στα στοιχήματα που το φέρουν στην πρώτη θέση, ενώ πλέον υπάρχει και άλλη μία σαφής ένδειξη ότι ένα τραγούδι υπερέχει των άλλων στη Eurovision: τα views και το virality στο YouTube. Αυτή τη στιγμή, το «Toy» έχει ξεπεράσει τα 18.532.369 views στην πλατφόρμα, όντας από την πρώτη μέρα που ανέβηκε στον επίσημο λογαριασμό της Eurovision ανάμεσα στα συνολικά trending topics του YouTube, ενώ το τραγούδι που ακολουθεί σε views είναι αυτό της Ισπανίας, αρκετά πιο πίσω, με 2,5 εκατομμύρια προβολές περίπου.   

5. Οι στίχοι είναι προφανώς απλούστατοι, όπως αρμόζει σε τραγούδι του είδους, αλλά πλήρως εναρμονισμένοι στο φλέγον ζήτημα της εποχής, αυτό της γυναικείας χειραφέτησης και του πολέμου ενάντια στη σεξουαλική παρενόχληση. Η Eurovision είναι πολιτικοποιημένος διαγωνισμός, όσο κι αν κοινό και ιθύνοντες κατά καιρούς επιμένουν για το αντίθετο. Ένα τραγούδι με ισχυρό φεμινιστικό μήνυμα, εναρμονισμένο στη δυναμική κινημάτων όπως τα #MeToo και #TimesUp, είναι ό,τι πρέπει για το 2018. Αν αναλογιστεί κανείς ότι το τραγούδι του Ισραήλ λαμβάνει αναπάντεχο support ακόμα και από αραβικά κράτη όπως η Υεμένη και το Ιράκ, σύμφωνα με τελευταία δημοσιεύματα, τότε η σιγουριά για τον θρίαμβό του στις 12 Μαΐου είναι ακόμα μεγαλύτερη.