Η φωτογραφία είναι από το Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού

Διάβασε αυτούσιο το κείμενο του Λάμπρου Λιάπη:

Προσοχή!

Η φώτο που ακολουθεί είναι σοκαριστική.

Παρακαλούνται οι γονείς να απομακρύνουν τα παιδιά από τις οθόνες.

Τι βλέπουμε εδώ λοιπόν;

Βλέπουμε την «πραγματικότητα» που έχουν στο μυαλό τους ορισμένοι όσον αφορά τους εργαζόμενους στον τομέα της υγείας.

Ναι, ok. Θα συμφωνήσω μαζί τους.

Έτσι ακριβώς είναι η πραγματικότητα.

Ε, αφού είναι έτσι λοιπόν...

Παρακαλούνται οι ασθενείς να διαγιγνώσκουν μονοί τους την ασθένειά τους.

Κατόπιν, να δίνουν οδηγίες στους συνοδούς τους για τη λήψη εργαστηριακών εξετάσεων, ζωτικών σημείων, φλεβοκέντησης, λήψης αερίων αίματος, ΗΚΓ, ακτινογραφιών, και λοιπών διαγνωστικών εξετάσεων.

Οι συγγενείς, αφού ετοιμάσουν όλα τα παραπεμπτικά, κάνουν τις αιμοληψίες και όλες τις υπόλοιπες ιατρικές και νοσηλευτικές πράξεις, θα πηγαίνουν τους ασθενείς στις κλινικές και αφού έχουν στρώσει όλα τα κρεβάτια, θα τους τακτοποιούν σε αυτά και θα παίρνουν το καρότσι νοσηλείας για να ξεκινήσουν νοσηλεία.

Πριν ξεκινήσουν νοσηλεία θα πρέπει να την έχουν ετοιμάσει πολύ προσεκτικά κάνοντας σωστά τη διάλυση όλων των φαρμάκων και αναγράφοντας σε κάθε ορό το ονοματεπώνυμο του ασθενούς και τον αριθμό του θαλάμου του. Εισερχόμενοι στον θάλαμο θα είναι ευγενικοί και χαμογελαστοί (κι ας τους πονάει το κεφάλι, η μέση, τα πόδια και ό,τι άλλο κινείται στο κορμί τους) και θα προχωρήσουν στη νοσηλεία των ασθενών.

Αφού τελειώσουν τη νοσηλεία, θα καθίσουν να γράψουν λογοδοσία, να περάσουν τις εισαγωγές, τα αυριανά χειρουργεία, τις οδηγίες (πολύ προσεκτικά) των γιατρών στις καρτέλες των ασθενών και θα ετοιμάσουν την απογευματινή νοσηλεία.

Το απόγευμα, οι συγγενείς των συγγενών των ασθενών που θα έχουν παραλάβει για την απογευματινή βάρδια, θα κάνουν τα ιδιά και χειροτέρα.

Τη νύχτα, οι πρωινοί συγγενείς θα προσέλθουν για τη νυχτερινή βάρδια.

Εφημερία είναι, καλό είναι να έχουν πιει έναν, δυο ή και τρεις δυνατούς καφέδες.

Το επόμενο πρωί, εάν και εφόσον έχουν αντέξει, θα πάνε σπίτι τους να ξεκουραστούν.

Το επόμενο βραδύ τους περιμένει το δεύτερο νυχτέρι.

Ξέχασα να σας ενημερώσω ότι θα αναλογούν δυο για 40 ασθενείς τουλάχιστον.

Α, ναι. Θα πληρώνεστε για όλα αυτά.

Πόσα; Θέλεις αλήθεια να σου πω;

Ας συμφωνήσουμε κάτι.

Πείτε εσείς ένα ποσό. Αφού ζήσετε αυτό που χλευάζετε.

Έλα να παραλάβεις το μωρό που έκαψαν με τσιγάρο οι γονείς του.

Έλα να κλείσεις τα μάτια του καλύτερού σου φίλου.

Έλα να κάνεις αιμοκάθαρση στην ανιψιά σου.

Έλα να κάνεις τον κλόουν στα παιδιά με καρκίνο.

Έλα να τρυπηθείς από βελόνα με AIDS.

Και μετά εγώ θα παραιτηθώ.

Όπως εγώ σέβομαι τους επαγγελματίες όλων των επαγγελμάτων.

Όπως εγώ γνωρίζω ότι σε κάθε δουλειά υπάρχουν οι σκάρτοι.

Όπως εγώ αντιλαμβάνομαι τον μόχθο του καθενός.

Όπως εγώ δεν χύνω δηλητήριο.

Έτσι κι εσύ μάθε να μην κατακρίνεις.

Γιατί δεν ξέρεις να κρίνεις.

Γιατί κοιτάς, αλλά ποτέ δεν είδες.

Λάμπρος Λιάπης (εχθρός της πραγματικότητας).

Σχετικό άρθρο: «Αντέχεις…»

Διάβασε επίσης: «Δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος, είμαι νοσηλευτής»