Φέτος χωριστήκαμε σε μπλε και κόκκινους. Βάλαμε μαύρες ποδιές και γίναμε μέρος ενός ωρυόμενου εξώστη. Φτιάχναμε τουρσιά και κονσομέδες και νιώθαμε σχεδόν εγκληματίες κάθε φορά που παραγγέλναμε το steak μας καλοψημένο (το λες και θράσος).

Γιατί; Επειδή κολλήσαμε κι εμείς με το Masterchef 2018. Γεγονός ασύνηθες για τηλεοπτικό προϊόν που δεν είναι καινούριο, ανάποδο κιόλας. Όμως η συνταγή πέτυχε και ανέδειξε και νέα μαγειρικά αστέρια. Με πρώτο και καλύτερο, το νικητή.

Για τον Τιμολέοντα Διαμαντή ένα ταξίδι έφτασε στο τέλος του -αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά πως την επιτυχία και τη δικαίωση δεν τη γεύεσαι χωρίς στοχοπροσήλωση και δουλειά- και ένα άλλο μόλις ξεκινά. Αυτό της «εξαργύρωσης» του αποτελέσματος και της επόμενης μέρας, ως ένα πρόσωπο πανελλαδικά αναγνωρίσιμο πια. Ωραίο ως σκέψη, αλλά με τις δυσκολίες του. Σε αυτή τη φάση τον πετύχαμε και ετοιμάσαμε γι’ αυτόν ένα... μενού ερωτήσεων για να τον γνωρίσουμε, να μάθουμε αν τελικά άξιζε τον κόπο όλο αυτό, αλλά και για να παρουμε απάντηση στο ερώτημα «Και τώρα τι, Τιμολέων;».

 

Μικρός μαγείρευες; 

Όχι ποτέ, δεν είχα επαφή με το επάγγελμα όσο κι αν φαίνεται περίεργο. Έχω όμως αρκετές αναμνήσεις. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη γιαγιά μου όταν κρεμούσε στην αυλή διαφορα ματσάκια από βότανα για να τα αποξηράνει, τη χαρακτηριστική μυρωδιά από τα τσιτσίραβλα (τοπικό βολιώτικο προϊόν) όταν τα έκανε τουρσί.





 

Από το να δουλεύεις σε συνεργείο αυτοκινήτων να κάνεις μεταγραφή σε κουζίνα, το λες και αντικρουόμενο; Τι έγινε και πήρες μια τέτοια απόφαση;

Γενικά παίρνω ρίσκα στην ζωή μου, αλλά εδώ είναι μια διαφορετική ιστορία. Όταν σταμάτησα πλέον να ασχολουμαι με τα αυτοκίνητα, επέλεξα να ξεκουραστώ για κάποιο διάστημα. Παράλληλα έπαιζα ποδόσφαιρο, γι’ αυτό και πρόσεχα τη διατροφή μου, εκεί άρχισα να καταλαβαίνω κάποια πράγματα για τα τρόφιμα. Επειδή περνούσα αρκετές ώρες στο σπίτι, μια μέρα η μητέρα μου μου έδειξε πως να κάνω ένα κέικ, βγήκε καλό και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Όταν δήλωσα συμμετοχή ήξερα και τι ήθελα και τι ζητούσα από το διαγωνισμό και τον εαύτο μου. Ήθελα να κερδίσω.

Στην Σουηδία πως βρέθηκες και με ποιον σκοπό;

Η Σουηδία ήταν ο πρώτος μου επαγγελματικός σταθμός. Ο ξάδερφος μου και κουμπάρος μου είναι Chef σε μια μεγάλη αλυσίδα εστιατορίων, κι έτσι με τράβηξε κι εμένα. Ημουν στο Γκέτεμποργκ, μια πολη που λάτρεψα. Μου άρεσε ο σεβασμός σε όλα τα πράγματα, η οργάνωση και η τυπικότητα που έχει ο κόσμος. Μια πόλη με πολλές παροχές, που σε κάνει να νιώθεις άνετα. Σαν μαγειρας δούλεψα το χειμώνα του 2013 και το καλοκαίρι του 2017. Βεβαια πηγαίνω κάθε χρόνο τόσο για διακοπές αλλά και για να δω τους φίλους που έκανα εκεί.

 

Τι κέρδισες από εκεί;

Τη φιλοσοφία και την κουλτούρα. Εκεί δεν σε κρίνουν ούτε για το τι φοράς ούτε για το τι κάνεις. Βέβαια, έτσι εκτίμησα παράλληλα και πολλά πράγματα που έχουμε στην Ελλάδα. Με έκανε όμως και καλύτερο ‘Τιμολέων’ αλλά και μάγειρα, αφού ανακάλυψα τι μπορώ να κάνω και έμαθα πολλά μυστικά για τη γαστρονομία.

Κεφάλαιο Masterchef. Κεφάλαιο; Πιστεύεις πως είναι αυτή η νίκη η σημαντικότερη σου στιγμή μέχρι σήμερα; 

Εννοείται. Το μεγαλύτερο επαγγελματικό επίτευγμα και η πιο σημαντική στιγμή για εμένα.

 

Ήσουν καθόλου προσεκτικός με τη φάση ‘ριάλιτι’; Τι θα πω στις συνεντεύξεις, πώς θα συμπεριφερθώ στο σπίτι...

Η αλήθεια είναι οτι, όταν υπάρχει βραβείο, έπαθλο ή κάτι σχετικό που μ’ ενδιαφέρει να κυνηγήσω, είμαι απόλυτα προσηλωμένος στο στόχο μου. Γενικά είμαι συγκροτημένο άτομο, βέβαια στο διαγωνισμό ήμουν λίγο παραπάνω. Κάποιες φορές είμαι λίγο νευρικός, αλλά όσο μεγαλώνω τόσο ωριμάζω οπότε προσπαθώ να έχω και περισσότερο αυτοέλεγχο. Στο σπίτι και στις κάμερες ήμουν αληθινός, το μόνο που πρόσεχα ήταν πώς θα μιλάω... εννοώ στο συντακτικό κομμάτι (γέλια)!

 

Υπήρχε στιγμή που να έκανες δεύτερες σκέψεις;

Όχι ποτέ! Το ότι πέρασα μια περίεργη φάση στο διαγωνισμό είναι αλήθεια, είχα κουραστεί στα μισά της διαδρομής, κυρίως ψυχολογικά, αλλά το ξεπέρασα σχεδόν αμέσως. Όταν δήλωσα συμμετοχή ήξερα και τι ήθελα και τι ζητούσα από το διαγωνισμό και τον εαύτο μου. Ήθελα να κερδίσω.

 

Τι θα μπορούσε να είχε αλλάξει αυτό σου τον στόχο κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού;

Μόνο η υγεία μου. Αν ένιωθα ότι όλο αυτό μου κάνει κακό δεν θα συνέχιζα, αλλά δόξα τώ Θεώ όλα πήγαν όπως έπρεπε.

Όταν περάσουν κάποια χρόνια θα ήθελα ο κόσμος να βλέπει τον Τιμολέοντα ως έναν καλό μάγειρα και έναν καλύτερο άνθρωπο. 

Και η μετά Μάστερσεφ εποχή; Υπάρχει νέο πλάνο, νέο όνειρο;

Ο στόχος είναι η διαχείριση του κόσμου και να γίνω καλύτερος μάγειρας εννοείται. Σίγουρα είναι μια μεταβατική περίοδος, είναι και καλοκαίρι τωρα, αλλά είμαι σε συζητήσεις και για νέα πράγματα και για συνεργασίες. Δεν μπορώ να πω περισσότερα τώρα αλλά θα τα μάθετε όλα σύντομα!

 

Τι θα κατάφερνε να ξεπεράσει το «Νικητής Μάστερσεφ;». Βασικά, τι θα ήθελες εσύ να το ξεπεράσει; 

Όταν περάσουν κάποια χρόνια θα ήθελα ο κόσμος να βλέπει τον Τιμολέοντα ως έναν καλό μάγειρα και έναν καλύτερο άνθρωπο. Να έχει κάνει σταθερά και σημαντικά βήματα στη γαστρονομική σκηνή, να έχει βοηθήσει έστω και λίγο την ελληνική γαστρονομία. Να μπορέσω να έχω μεταδώσει  σε νέα παιδιά ό,τι θα εχω μάθει σε όλο αυτό το διάστημα. Ο τίτλος πάντα θα υπάρχει, αυτό δεν αλλάζει και είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό.

 

Και με τι θα αντάλλασες ό,τι έχεις ζήσει σε αυτό το ταξίδι;

Αν μπορούσα να φέρω πίσω τον πατέρα μου θα το έκανα. Αλλιώς με τίποτα άλλο. Ίσα ίσα που θα το ξαναέκανα, αύριο κιόλας!

 

Τι υλικά θα χρησιμοποιούσες σ’ ένα πιάτο που θα αντικατόπτριζε στοιχεία του χαρακτήρα σου;

Ξεκινάμε με εξαιρετικό ελαιόλαδο γιατί θα δείχνει έναν ποιοτικό άνθρωπο. Ξύδι σίγουρα γιατι δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους. Καραβίδες, για τη φρεσκάδα! Έπειτα θα έβαζα ταραμά, για την πικρή του γεύση, μιας και η ζωή σου δείχνει και την άσχημη πλευρά της. Φρέσκο κρεμμύδι για την αψαδα, να δείξουμε ένταση! Τέλος, πιπέρι και αλάτι. Γιατί φέρνουμε τα πράγματα στις ισορροπίες που εμείς θέλουμε. Α, μη ξεχάσω τα λουλούδια, για τη ψυχή!