«Έννεν το σπίτι μας τούτο. Το σπίτι μας εν στο Κτήμα. Που εν να στραφούν τα πλάσματα να το έβρουν όπως το αφήκαν».
Από τη μία έχεις τη φρίκη του πολέμου του 1974 και από την άλλη τις ανθρώπινες ιστορίες που 48 χρόνια μετά εξακολουθούν να παραμένουν ζωντανές, να εξελίσσονται, να επιβιώνουν και να προσαρμόζονται στις αλλαγές, μα να συνεχίζουν να πονούν το ίδιο, όπως και τότε.
Όπως η ιστορία του Χασάνη, που ανέδειξε ο φωτογράφος Άντρος Ευσταθίου μέσα από ένα post που έκανε στο Instagram του, περιγράφοντας μια προσωπική εμπειρία που είχε βιώσει σε μία επίσκεψή του στην κατεχόμενη Λευκωσία, στο σπίτι του Χασάνη, ή καλύτερα στο σπίτι που φιλοξενούσε τον Χασάνη.
Διαβάστε αυτούσια την ιστορία όπως το μετέφερε στο Instagram ο Άντρος Ευσταθίου:
'Ο Χασάνης ήταν που το Κτήμα. Τον Ιούλη του 74 εσηκώσαν τον που το σπίτι του, εσύραν τον μες ένα λεωφορείο τζιαι εφέραν τον στην Παλαιά Λευκωσία, στο κατεχόμενο τμήμα της πόλης. Ήβρα τον έναν Ιούλη πριν λλία χρόνια στο σπίτι που του δώκαν να μείνει, να κάθεται στην αυλή τζιαι να καρτερα τον γιο του να έρτει. Μες την κουζίνα είσιεν μιαν καρκόλα τζιαι κάμποσες σιηλιάες πράματα στοιβαγμένα το ένα πας το άλλο. Τα θκιό τα υπνοδωμάτια είχαν που μιαν καρκόλα τζιαι που ένα ερμάρι μέσα. Μες το καθιστικό ο κλασικός μπουφές, η τηλεόραση με το πετσετούι της τζιαι θκιο πολυθρόνες αντικρυστά. Ακούω ομιλίες στην αυλή τζιαί φκαίνω έξω να δώ ποιός ήρτεν. Ήταν ο γιος του με μιαν κούπα φαΐ. Πιάνουμεν κουβέντα σπαστά ελληνικά τζιήνος, σπαστά εγγλέζικα εγιώ, συνεννοούμαστε μια χαρά. Αρωτώ τον 'Ρε κουμπάρε μα να που κάμνει η καρκόλα μες την κουζίνα τζιαι τζιήν τα πραματα ούλα; Έσιει τόσα δωμάτια όφκερα γιατί εν τα βάλετε;'.
Γυρίζει τζιαι λαλεί μου ο γιος του Χασάνη. 'Κουμπάρε όι δικά μας τούτα τα πράματα. Έννεν το σπίτι μας τούτο. Το σπίτι μας εν στο Κτήμα. Ο παπάς μου εν επείραξεν τίποτε που το σπίτι που του δώκαν. Που εν να στραφούν τα πλάσματα να το έβρουν όπως το αφήκαν'...»
*Αυτός είναι Ο Κόσμος τής Κύπρου
