Πιο κάτω το βίντεο αλλά και το κείμενο της ACE:

 

Υπήρχε μια εποχή όπου ήμασταν γενναιόδωροι. Δίναμε με χαρά και περηφάνεια. Μας άρεσε να παρέχουμε και να μοιραζόμαστε. Ήμασταν φιλόξενοι. Μια φιλοξενία, προϊόν της συνειδητοποίησης ότι η ζωή δεν πρέπει να είναι δύσκολη ή περίπλοκη και ότι η ευτυχία βρίσκεται μέσα στη σφαίρα της σεμνότητας και της αγάπης, και ότι τα πράγματα πρέπει να μοιράζονται.

Αλλά έχουμε αλλάξει. Έχουμε ξεχάσει. Άνθρωποι που αγαπούν τον ήλιο, τη ζωή. Ξεχάσαμε ότι μεγαλώσαμε χωρίς παπούτσια, ότι ήμασταν «γειωμένοι» από την αρχή. Έχουμε απομακρυνθεί από αυτά που μας χαρακτηρίζουν. Το νερό, τη γη.

Για ακριβώς αυτό το λόγο κάναμε αυτό το ταξίδι, για να ανακαλύψουμε και πάλι αυτή τη νησιώτικη ταυτότητα που απωλέσαμε. Θέλαμε να νοιώσουμε από πρώτο χέρι τι κάνει στην ψυχή το να είσαι περιτριγυρισμένος από τόσο νερό. Εξακόσια σαράντα οκτώ χιλιόμετρα μετά, ξέρουμε.

Για πέντε μέρες εξερευνήσαμε την κυπριακή ακτογραμμή, κάτω από τον καυτό μεσογειακό ήλιο, περπατήσαμε την ίδια γη όπου οι πρόγονοί μας μόχθησαν, περιτριγυρισμένοι από την ίδια θάλασσα που καθόρισε γενιές και γενιές και δημιούργησε αυτό το ιδιαίτερο αμάλγαμα κουλτούρας, βασισμένο στην καλοζωία και τη γενναιοδωρία.

Υπάρχει κάτι εξαιρετικά αναζωογονητικό και παρθένο όταν πατάς στην κρύα άμμο μετά από μια νύχτα έξω στη φύση εκεί όπου το νερό συναντά τη γη. Και όταν το σώμα σου βυθίζεται στο κρύο νερό είναι μια στιγμή καθαρής κάθαρσης από όλα εκείνα τα μικρά και άσχετα που τείνουν να μας απασχολούν. Κάτι ανεξήγητο συμβαίνει μετά από λίγο. Γειώνεσαι. Αρχίζεις να αισθάνεσαι ότι είσαι μέρος ενός μεγαλύτερου συστήματος, μεγαλύτερο από το εγώ σου.

Άγνωστοι που έγιναν φίλοι μέσα σε λίγες μέρες, παλιές συνήθειες να φθίνουν, επιφανειακές ανάγκες να εξαφανίζονται. Πασχίσαμε να πετύχουμε το μεγάλο κύμα, τον δυνατό άνεμο, τις τέλειες συνθήκες και κάποιες φορές τις βρήκαμε. Και όταν δεν τις βρίσκαμε, το ταξίδι ήταν αρκετό.

Σαν Ace προωθούμε ένα εναλλακτικό τρόπο ζωής. Ένα τρόπο ζωής που αξιοποιεί την θάλασσα γύρω μας. Βγείτε έξω. Αρπάξτε τη ξυλορακέτα, παίξτε! Σερφάρετε, κάντε σκέιτ, κολυμπήστε, βυθίστε τα πόδια σας στην άμμο, βουτήξτε στο βαθύ μπλε, βρείτε το παιδί μέσα σας. Εμείς, αυτό κάναμε. Και είναι εθιστικό.

648 χιλιόμετρα μετά, επιστρέψαμε. Σοφότεροι.