Πέρασαν ήδη 15 χρόνια από τη διάνοιξη των οδοφραγμάτων και κάθε φορά που περνάω τον πρώτο έλεγχο, το συναίσθημα είναι το ίδιο. Όχι, δεν έχει να κάνει με υπερφορτωμένο πατριωτισμό, ούτε το δίκαιο του κατακτημένου. Πικρία είναι και απογοήτευση γιατί 44 χρόνια τώρα μας στερούν το δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης, αφού κάποιοι διαχρονικά αρνούνται ή αποφεύγουν να πάρουν αποφάσεις και να λύσουν το πρόβλημα.

Ξεκινήσαμε από το λιμανάκι της Κερύνειας και καταλήξαμε στις θάλασσες τις Αμμοχώστου, εκεί, στο περίφημο Palm Beach μπροστά από τα ξενοδοχεία της πόλης που κάποτε ήταν πόλος έλξης για τουρίστες από όλο τον κόσμο.

Όλη η διαδρομή, όλες οι στάσεις που κάναμε ήταν αφορμή για φωτογραφίες. Και βγάλαμε μπόλικες, κάποιες από τις οποίες θα δείτε πιο κάτω. Εικόνες γεμάτες συναισθήματα, χρώματα και μυρωδιές -μυρωδιές του τόπου μας- που ξυπνούν μνήμες και κρατούν ζωντανή την ελπίδα ότι σύντομα το μόνο που θα μας απασχολεί για ένα ταξίδι στην Κερύνεια, θα είναι το κόστος της βενζίνης και ποιος από την παρέα θα οδηγήσει.