«Τραγούδια όπως τα “Διόδια” είναι φτιαγμένα από τα υλικά της ψυχής μας»
«Τώρα που δεν υπάρχουνε διόδια»… O Πόλυς Κυριάκου εμπνεύστηκε μια όμορφη, μουσική παράσταση. Και αυτό αποτελεί σίγουρα καλή αφορμή για μια κουβέντα με τον Σταύρο Σιόλα, τον ένα εκ των δύο βασικών ερμηνευτών στην παράσταση η οποία θα πραγματοποιηθεί στις 23 Ιουνίου, στο Σκαλί Αγλαντζιάς.
Πριν από 12 χρόνια πρωτοεμφανίστηκε στο «Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης» και ερμήνευσε «Της άρνης το νερό». Από το πρώτο δευτερόλεπτο όλοι μιλούσαν για την υπέροχη ιστορία, που είχε διηγηθεί επί σκηνής, την ιδιαίτερη ερμηνεία του και γενικότερα για ένα ταλέντο που σίγουρα έχει πολλά να δώσει στο ελληνικό τραγούδι. Ο Σταύρος Σιόλας κέρδισε τελικά βραβείο κοινού και επιτροπής και η ιστορία του ξεκίνησε.
Εκεί, στο φεστιβάλ, γνώρισε τον Πόλυ Κυριάκου και μαζί έκαναν τον δεύτερο δίσκο του, ο οποίος ήταν εξ ολοκλήρου σε στίχους του Κύπριου στιχουργού. «Κάναμε και εκεί μια μεγάλη επιτυχία, το τραγούδι “Χωρίς Εσένα”, ένα ντουέτο με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, το οποίο ήταν άλλο ένα σημαδιακό τραγούδι. Αυτή η επιτυχία, άλλωστε, αποτέλεσε την αφορμή να κάνουμε και τον επόμενο δίσκο, τα “Διόδια”, το οποίο σαφέστατα αποτέλεσε άλλη μια πολύ σημαντική στιγμή της πορείας μου, αλλά και της πορείας του Πόλυ».
Οι Πόλυς Κυριάκου και Σταύρος Σιόλας
Από τι υλικά είναι φτιαγμένα τραγούδια όπως τα «Διόδια» και «Της άρνης το νερό»; Τι είναι αυτό που τα κάνει να ξεχωρίσουν;
Από τα υλικά της ψυχής μας, των δημιουργών και των ερμηνευτών. Νομίζω ότι καταθέσαμε κάτι αυθεντικό και διαφορετικό από το σύνηθες. Και αυτό το εκτίμησε πολύ ο κόσμος.
Σε σχέση με τα «Διόδια», το εξαιρετικό αυτό τραγούδι, από το οποίο πήρε το όνομα η επικείμενη παράσταση, τι περισσότερο θα έλεγες πως προσέφερε σε αυτό η ερμηνεία και η φωνή της Βελεσιώτου;
Ήθελα μια φωνή σαν της Σωτηρίας Μπέλλου, πολύ χαρακτηριστική και το ίδιο σαρωτική και έτσι είπα στη Φωτεινή να τραγουδήσει μαζί μου, η οποία παραπέμπει σε αυτή την ποιότητα.
Πώς φαντάζεσαι την παράσταση στο Σκαλί Αγλαντζιάς με τόσα άτομα πάνω στη σκηνή, εννοώντας τις χορωδίες, τα φωνητικά σύνολα, την απαγγελία ποίησης κ.λπ;
Θα είναι σίγουρα δύσκολο να οργανωθεί, αλλά ως αποτέλεσμα θα είναι χωρίς αμφιβολία εντυπωσιακό και πλούσιο!
Μαζί με τη Ρίτα Αντωνοπούλου
Στην εξίσωση βρίσκεται και η Ρίτα Αντωνοπούλου. Τι θαυμάζεις περισσότερο στην ερμηνεία της;
Το σθένος, τη δύναμη και το πάθος της ερμηνείας της, την αισθητική της γενικότερα και τη συνέπειά της ως προς το ρεπερτόριο και τα τραγούδια, που έχει τραγουδήσει ως τώρα.
Απ’ ότι ξέρω, θα υπάρχει και μια έκπληξη στη συναυλία, ένα τραγούδι που γράψατε μαζί με τον Πόλυ και αναφέρεται στην 44χρονη κατοχή στο νησί…
Όπως είναι φυσικό και λογικό είμαστε πολύ ευαίσθητοι και οι δύο στο ζήτημα και ειδικά ο Πόλυς, ο οποίος έγραψε συγκλονιστικούς στίχους και μου ζήτησε να τους μελοποιήσω. Είμαι περήφανος γι’ αυτό που βγήκε, μας αρέσει πάρα πολύ το αποτέλεσμα. Θα το παρουσιάσουμε στη συναυλία, μαζί με τη χορωδία, και νομίζω πως θα είναι μια πολύ συγκινητική στιγμή. Ενδεικτικά αναφέρω κάποιους στίχους από το τραγούδι:
«Κομμένο στη μέση ξυπνά το νησί
Για χρόνια
Μου είπαν πως θα ‘χω πατρίδα μισή
Αιώνια
Μα βλέπω τη θάλασσα κι είναι βουνό
Το κύμα
Θαρρώ θ’ αγριέψει, θα βρει ουρανό
Το κρίμα
Κύπρος νυν και αεί».
Τελικά, τι είναι για σένα το τραγούδι; Γιατί γράφεις; Γιατί τραγουδάς;
Το εκτόπισμα που έχει το τραγούδι στις ψυχές των ανθρώπων είναι κάτι μαγικό και αυτό που επιστρέφεται, σε σένα, τον ερμηνευτή, όταν αγγίζεις τις ψυχές των ανθρώπων, είναι ένα πολύτιμο συναίσθημα που δεν συγκρίνεται με τίποτα. Αυτό είναι που με γοητεύει.