Το 2008 έγινε ο «Νέγρος του Μοριά» κι άρχισε να γράφει στίχους και μουσική, ενώ μια δεκαετία μετά έρχεται στην Κύπρο για το πρώτο live performance στο νησί και συγκεκριμένα στον Φέγγαρο.

Αναφέροντας συνεχώς πως αγαπά την Ελλάδα, τη γλώσσα και την ιστορία της, δεν είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς πως εμπνεύστηκε το καλλιτεχνικό όνομά του. «Έχω γεννηθεί εδώ, είμαι κι εγώ κομμάτι της ιστορίας της Ελλάδας και αισθάνομαι ότι γράφω τη δική μου ιστορία. Μου αρέσει η εποχή του Σωκράτη, του Θουκυδίδη και του Πλάτωνα, αλλά και η εποχή της Μπουμπουλίνας, του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη», είχε δηλώσει πιο παλιά σε μια άλλη συνέντευξη.

Πέραν από το προφανές, την επικείμενη εμφάνισή του δηλαδή στον Φέγγαρο, ήθελα μεταξύ άλλων να ρωτήσω και για το κομπολόι που συνήθως κρατά… Παράξενα όμορφη εικόνα!

Κεντρική φωτογραφία: Εlizabeth Rovit/ LIFO

Τι σε εξιτάρει στην ελληνική γλώσσα;

Μου αρέσει ιδιαίτερα που υπάρχει μια λέξη για το κάθε τι που αισθάνεται ο άνθρωπος, π.χ. το αμανάτι, κεσάτι, πλήττω. Μου αρέσει που μπορεί μια λέξη να προσδιορίσει μια, δύο, μερικές φορές και τρεις σημασίες ή και εκφράσεις, όπως π.χ. η λέξη κουλουβάχατα, μπουκουμπάρδια ή η φράση «κάτσε καλά» κ.α.

Στην Ελλάδα υποτιμάμε τον εαυτό μας. Λίγο να ανέβει η πειθαρχεία και η αυτοπεποίθησή μας και θα κάτσουμε καλά πιστεύω, θα ανεβούμε ως κοινωνία.

Με ποια θέματα καταπιάνεσαι κυρίως στον στίχο σου;

Δεν μπορώ να πω ότι πιάνομαι από ένα βασικό θέμα. Η ζωή πλέον, αλλάζει ταχύτατα. Μέσα σε μόλις 24 ώρες ο άνθρωπος περνάει ή και ζει νέες εμπειρίες που είτε τον στιγματίζουν και «σκαλώνει» με το περιστατικό είτε τον καρδαμώνουν ώστε να προχωρήσει για την επόμενη εμπειρία. Κάνω λογοπαίγνιο αναφερόμενος σε δημόσια πρόσωπα, αθλητές, λαϊκές εκφράσεις (νεοελληνικές) και φυσικά την αργκό.

Πώς θεωρείς πως πρέπει να είναι ο στίχος στο είδος που υπηρετείς; Τον πολύ κοινωνικό στίχο δεν νομίζεις ότι τον βαριέται ο ακροατής;

Θέλει ένα balance γενικά με τον στίχο, ενώ είναι και πώς το δίνει σαν δομή ο καλλιτέχνης το κάθε κομμάτι, άσχετα με το θέμα. Ο ακροατής, από κει και πέρα, αν θέλει κάτι καινούργιο απ’ τον καλλιτέχνη και ο καλλιτέχνης παραμένει ίδιος σε ήχο αλλά και σε στίχο, πιθανότατα θα τον βαρεθεί. Αν όμως θέλει την ίδια δομή απ’ τον καλλιτέχνη, εκεί ο καλλιτέχνης αποφασίζει αν θα παραμείνει ίδιος ή αν θα προσπαθήσει να εξελιχθεί. Νιώθω ότι η εξέλιξη είναι απαραίτητη γιατί, όπως σας είπα προηγουμένως, ο κόσμος πλέον αλλάζει ταχύτατα, μέσα σε 24ώρες.

Φωτογραφία: Ευαγγελία Κρανιώτη

Ο Αμερικάνος έχει τα Jordan’s, εγώ έχω κομπολόγια με διαφορετικά χρώματα και σχήματα, πλέον έχει γίνει μέρος της ζωής μου.

Τι πρέπει να κάνεις για να καταφέρεις να βιοπορίζεσαι μέσω της μουσικής;

Να πιστεύεις σε αυτό που κάνεις, ακόμη κι αν βιώνεις μια δύσκολη περίοδο. Αν σου αρέσει η μουσική και είσαι MC, καλλιτέχνης ή οργανοπαίχτης, είναι ώρα να την αγαπήσεις.

Τι αγαπάς περισσότερο στην Ελλάδα;

Την Ελλάδα. Την αγαπώ και ας φέρεται κουλά ο κάθε καημένος. Τα πανέμορφα νησιά της, τον ωραίο χαβαλέ που υπάρχει, την κουλτούρα, το κομπολόι… Την Αμερική τη σέβομαι γιατί έβγαλε ένα είδος μουσικής που όλοι σήμερα ακολουθούμε και ακούμε, αλλά ένα είναι σίγουρο, η Ελλάδα είναι η χώρα της Ελευθερίας. Στην Ελλάδα μπορείς να πιεις μπύρα έξω, να αράξεις στην πλατεία και το πάρκο μέχρι τις 5 το πρωί κ.α. Από την άλλη, ο Αμερικανός πολίτης αυτά διά νόμου δεν μπορεί να τα κάνει. Τρώει μπούφλες μόνο και μόνο που πίνει μπύρα έξω στον δρόμο, ή που αράζει στο Πάρκο (New Jersey - Blue law). Ελλάδα ίσον ελευθερία.

Μέχρι και κομπολόι κρατάς. Για το στρες το κρατάς ή υπάρχει άλλος λόγος, είναι π.χ. για το στυλ και την εικόνα σου γενικότερα;

Το κομπολόι είναι ένα παραδοσιακό μεσανατολικό αντικείμενο, το οποίο με αυτό προσεύχεσαι, «μετράς το καημό» σου, σε ηρεμεί πάρα πολύ και κυρίως αποβάλει το στρες. Το μπεγλέρι, απ’ την άλλη, εμένα προσωπικά με κρατά σε εγρήγορση, αντίθετα με το κομπολόι που λειτουργεί ως «εξάρτημα» της υπομονής και της ηρεμίας. Είναι lifestyle το κομπολόι, ο Αμερικάνος έχει τα Jordan’s, εγώ έχω κομπολόγια με διαφορετικά χρώματα και σχήματα, πλέον έχει γίνει μέρος της ζωής μου.

Μερικές φορές αναγνωρίζεται το ουσιώδες στοιχείο άμεσα και αυτό το γουστάρω, ενώ άλλες φορές ό,τι κράζουν το θαυμάζουν

Είναι κάτι στην Ελλάδα που σε ενοχλεί;

Η αδιαφορία, η επανάληψη που υπάρχει, η οποία πιστεύω πως ξεκινάει απ’ την τηλεόραση και επεκτείνεται στις ιδέες μας ακόμη και στο lifestyle. Επίσης, η υποτίμηση, υποτιμάμε τον εαυτό μας. Λίγο να ανέβει η πειθαρχεία και η αυτοπεποίθησή μας και θα κάτσουμε καλά πιστεύω, θα ανεβούμε ως κοινωνία. Η Ελλάδα έχω προσέξει ότι δίνει σημασία σε αυτό που θεωρεί αστείο ή γελοίο, διότι ας μην ξεχνάμε πως η Ελλάδα είναι και η χώρα της άμεσης ψυχαγωγίας. Μερικές φορές αναγνωρίζεται το ουσιώδες στοιχείο άμεσα και αυτό το γουστάρω, ενώ άλλες φορές ό,τι κράζουν το θαυμάζουν, πράγμα που ούτε εγώ μπορώ να το εξηγήσω, γιατί δηλαδή υπάρχει αυτή η μόντα.

Απ’ όσα έτυχε να ακούσεις για την Κύπρο, τι σου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση;

Μου έκανε εντύπωση όταν ανακάλυψα ότι η Άννα Βίσση είναι απ’ την Κύπρο, μαθαίνοντας πρόσφατα μάλιστα ότι γεννήθηκε και στο ίδιο μέρος που γίνεται το φεστιβάλ Φέγγαρος, στη Λάρνακα. Άλλο σκάλωμα ήταν όταν είδα την Ελένη Φουρέϊρα να χώνει για την Κύπρο στην Eurovision. Δεν ήξερα για τη φάση και το είδα από σπόντα, μου ‘πε ένας σκύλος Κυψελιώτης, «βάλε να δεις την Eurovision». Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει αλλά λένε ότι στην Κύπρο τα αγγλικά είναι η δεύτερη σας γλώσσα και ότι έχετε πολλές ωραίες γυναίκες όπως και στην Ελλάδα.

Με ποια συναισθήματα έρχεσαι Κύπρο για το performance στον Φέγγαρο;

Θα χαρώ να συμμετάσχω στον Φέγγαρο γιατί θα είναι η πρώτη φορά που θα κάνω live performance στην Κύπρο. Τα σέβη μου σε ακορατές και διοργανωτές. Υγεία και επιτιχία σε όλους.

Ακούστε τη μουσική του Νέγρου του Μοριά πιο κάτω:

Spotify: https://goo.gl/A5Ga5z

iTunes: https://goo.gl/bEyrhE

Tidal: https://goo.gl/xnJbez

YouTube: https://goo.gl/puiyML