Ένας άνθρωπος μοναχικός, δωρικός, ταπεινός και λιτός που άφησε σπουδαία παρακαταθήκη τα μυθιστορήματα, τα κείμενα, τους στίχους του. Μέχρι σήμερα είχε γράψει ποιητικές συλλογές, διηγήματα, μία νουβέλα, δύο μυθιστορήματα και περισσότερα από 400 τραγούδια!
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ερμούπολη της Σύρου. Με πατέρα ναυτικό, ήρθε με την οικογένειά του στην Αθήνα σε ηλικία 14 χρόνων. Το 1955 γνωρίστηκε με τον Άγγελο Τερζάκη, γνωριμία που αποδείχτηκε καθοριστική για τη ζωή του, αφού εκείνος ήταν εκείνος που τον ώθησε να παρακολουθήσει μαθήματα στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Δεν ήθελα να γίνω ηθοποιός. Με ενδιέφερε όμως να μάθω κάποια πράγματα για το θέατρο, κυρίως να δω πώς γράφεται ένα θεατρικό έργο. Βεβαίως, αυτό το έμαθα διαβάζοντας έργα και παρατηρώντας τις κομπίνες που κάνουν οι συγγραφείς από τον Σαίξπηρ έως τους αρχαίους και τους σύγχρονους Ελληνες. Πώς δηλαδή φτάνει η στιγμή όπου μια μοιραία λέξη γίνεται πρωταγωνίστρια», είχε δηλώσει σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εφημερίδα Documento.
Το 1964 πρωτοπαρουσιάστηκε στην ελληνική δισκογραφία. Συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες και ερμηνευτές: Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Λεοντής, Μαρκόπουλος, Κουγιουμτζής, Σπανός, Ζαμπέτας, Κραουνάκης, Κηλαηδόνης, Χατζηνάσιος, Βαρδής μεταξύ όσων μελοποίησαν ποιήματά του.
Στην ίδια συνέντευξη στο Documento και στην ερώτηση τι θα ήθελε να μείνει από το έργο του, ο Μάνος Ελευθερίου δήλωνε: «Τίποτε. Αν και τα τραγούδια μου θα μείνουν. Αισθάνομαι πως το πιο σημαντικό είναι πως ο κόσμος τραγουδάει στις συναυλίες τους στίχους μου. Εκείνη τη στιγμή δεν είμαι εγώ αυτός που τα έχει γράψει, χαίρομαι όμως όταν είμαι αφορμή για να πάει ψηλότερα ο κόσμος».
Το 2013 ο Μάνος Ελευθερίου, βραβεύθηκε για την συνολική προσφορά του από την Ακαδημία Αθηνών.
Παρότι το έργο του είναι τεράστιο, επιλέξαμε μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια του, τα οποία σημάδεψαν τον ελληνισμό και στιγμάτισαν την ελληνική μουσική πραγματικότητα.
