Σαφώς και δεν μας κάνει εντύπωση που μία γυναίκα αγαπά το ποδόσφαιρο και παρακολουθεί φανατικά Μουντιάλ, αφού εδώ και πολύ καιρό το άθλημα δεν αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο των ανδρών.

Με αυτή τη λογική η Μ.Γ, η οποία παρακολουθεί φανατικά Μουντιάλ, αφού βαρέθηκε να απαντάει συνεχώς στην ερώτηση «τι ενδιαφέρον έχουν 22 μαντράχαλοι που τρέχουν μια μπάλα από πίσω», αποφάσισε να γράψει 28 λόγους για τους οποίους όλοι πρέπει να παρακολουθήσουμε έστω και μία φορά το Μουντιάλ και φυσικά γιατί εκατομμύρια κόσμου το κάνουν φανατικά εδώ και τόσο καιρό.

Πάρτε στυλό και χαρτί, ή ανοίξτε τα notes στο κινητό σας και αρχίστε να σημειώνετε:

- Γιατί είναι κοσμοπολιτικό – ένα μάθημα γεωγραφίας που δεν είναι βαρετό.

- Γιατί ενώ είναι κοσμοπολιτικό, είναι δικό σου και δικό μου, ο καθένας έχει το δικό του μουντιάλ-στόρι, την δική του ανάμνηση.

- Για τις ιστορικές στιγμές μπύρας και πίτσας.

- Γιατί το βλέπεις με φίλους.

- Γιατί το παρακολουθεί και η κυρία Μαρία η περιπτερού και η Μέρκελ.

- Γιατί ο κόσμος ησυχάζει όταν ξέρει ότι η Μέρκελ παρακολουθεί μουντιάλ.

- Για τα λεφτά, αφού πάμε στοίχημα.

- Για τον τζόγο, αφού (είπαμε) πάμε στοίχημα.

- Γιατί είναι εμπορικό, είναι παντού και διαδέχεται πλύσης εγκεφάλου.

- Γιατί είναι μπρουτάλ.

- Γιατί συμβαίνει καλοκαίρι.

- Γιατί αγαπιέται από γενιά σε γενιά.

- Για το Θέαμα, την συγκίνηση, το ταλέντο, την φαντασία, τα πρότυπα, την απόδραση σε χώρες εξωτικές και ονειρεμένες… για την μαγεία.

- Για το ναδίρ και το ζενίθ – για τον ψυχαναγκασμό της μεγάλης χαράς της νίκης και της μεγάλης ταπείνωσης της ήττας, την ματαιότητα της ισοπαλίας και το θρίλερ των πέναλτι.

- Για το σταριλίκι, είναι μεγάλη φίρμα και αρέσει.

- Για τον βαθμό δυσκολίας που έχει η δεξιοτεχνία στα πόδια.

- Για την ανατροπή, γιατί η καλύτερη φάση είναι οφ σαιτ και το savoir vivre μοιράζει κουτουλιές.

- Γιατί βάζει και ο ‘θεός το χέρι του’.

- Γιατί είναι δείγμα κάθε εποχής, αυτό που λένε all time classic.

- Γιατί δεν συμβαίνει κάθε μέρα.

- Γιατί το ότι συμβαίνει κάθε τέσσερα χρόνια προσδίδει μια νεότητα.

- Για τον Ανδρέα Πογιατζή, γιατί αν όλα τα πράγματα στη ζωή συμβαίνουν για ένα λόγο το μουντιάλ συμβαίνει για τον Ανδρέα Πογιατζή.

- Γιατί όταν συμβαίνει είναι μια στιγμή ησυχίας και ειρήνης στον πλανήτη, όπου ακούγονται μόνο οι χούλιγκαν.

- Για όλα αυτά που είναι ντροπιαστικά να τα κάνεις δημόσια σε κανονικές περιόδους «ησυχίας και ειρήνης» και μπορείς να τα κάνεις άνετα σε περίοδο Μουντιάλ χωρίς ενοχές, όπως: να φας με τα χέρια σου, να βρίσεις, να φτύσεις, να σκουπιστείς στα ρούχα σου, να φωνάξεις πολύ δυνατά, να κάνεις φασαρία στην γειτονιά, να κλωτσήσεις τενεκεδάκια από μπύρα, να σκαλίσεις την μύτη σου, να σκίσεις τα ρούχα σου, να ντυθείς μασκέ οφφ – σεζόν (off season), να κρατήσεις με περηφάνια σημαίες άλλης χώρας, αν είσαι Γερμανός να κρατήσεις με περηφάνια την σημαία της δικής σου χώρας, να παθιαστείς ανελέητα, να ταπεινωθείς αβάστακτα, να φορέσεις σάνταλο με άσπρη κάλτσα, να αγκαλιαστείς ανδρικά με τον παρέα, να κλάψεις ανδρικά, να ερωτευτείς τον Γάλλο προπονητή της ομάδας του Μαρόκκο, να προσποιηθείς ότι ξέρεις κι άλλα πράγματα για το Μαρόκκο, να καπνίσεις ενώ έχεις κόψει το τσιγάρο, να ζητάς αναπτήρες και να μην τους επιστρέφεις, να ανέβεις με τα πόδια πάνω στον καναπέ, να μετακομίσεις για την περίοδο Μουντιάλ στον καναπέ!

- Για την αγάπη αυτή - for the love of the game- γιατί το ποδόσφαιρο είναι το δημοφιλέστερο άθλημα. Το ποδόσφαιρο είναι ένα φαινόμενο που έχει την δική του ορμή, που είναι αυτοδύναμη και καλύτερα να το αποδεχτούμε ως τέτοιο παρά να προσπαθούμε να το εξηγήσουμε και ακόμα χειρότερα (μάταια) να προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε.

- Ο καθηγητής φιλοσοφίας Δημητρης Δημητρακός θεωρεί ότι το ποδόσφαιρο είναι το δημοφιλέστερο άθλημα γιατί είναι «τελετουργικό χωρίς δόγμα», ο ακαδημαϊκός Jean d'Ormesson θεωρεί ότι το ποδόσφαιρο είναι το νέο «όπιο του λαού», εγώ θεωρώ ότι το χαρακτηρίζει ένα κατά Curt Cobain «Come as you are».

- Για το Μουντιάλ effect, γιατί, όπως κατά το φαινόμενο της πεταλούδας στην θεωρία του χάους «αν μια πεταλούδα κινήσει τα φτερά της στον Αμαζόνιο, μπορεί να φέρει βροχή στην Κίνα», με τον ίδιο τρόπο σε αυτό τον χαώδη κόσμο κάπου στην μια άκρη της γης ένα παιδί στις φαβέλες της Βραζιλίας παίρνει μια μπάλα και παίζει έξω ευτυχισμένα και στην άλλη άκρη του κόσμου ένα άλλο παιδί σε ένα διαμέρισμα κλεισμένο το βλέπει από την τηλεόραση και χαμογελά.

- Γιατί ο Μαραντόνα είναι ο Πήτερ Παν και είναι η χώρα του Πελέ.