Το ότι οι εφημερίδες θεωρούνται ένα από τα πιο παραδοσιακά Μέσα ενημέρωσης, δεν σημαίνει ότι και οι απόψεις που φιλοξενούν πρέπει να μοιάζουν βγαλμένες από το σκονισμένο μπαούλο της γιαγιάς που είχαμε ξεχάσει στο πατάρι για δεκαετίες.

Και μπορεί τα παλιά αντικείμενα vintage αισθητικής να είναι και πάλι της μόδας, ωστόσο οι αντίστοιχες απόψεις δεν ήταν ποτέ και καλό θα είναι μερικοί να τις κρατάνε στο συρτάρι κλειδωμένες, παρά να τις δημοσιεύουν θεωρώντας τις άξιες σχολιασμού.

Στο προκείμενο, η πιο πάνω αναφορά γίνεται για ένα άρθρο – άποψη το οποίο δημοσιεύτηκε σε κυπριακή εφημερίδα (του 2018) και υπογράφεται από υφιστάμενο δημοτικό σύμβουλο κοινοβουλευτικού κόμματος με τίτλο «Μουντιάλ, Τατουάζ και Μαύροι Ποδοσφαιριστές». Το εν λόγω απόσπασμα αναδημοσίευσε η σελίδα «Ξεροτήανα Πάφου».

Στο κείμενό του, ο Δημοτικός Σύμβουλος, ασχολείται με το Παγκόσμιο Κύπελο το οποίο παρακολουθεί μεν, διευκρινίζοντας δε ότι δεν είναι φανατικός ποδοσφαιρόφιλος, δίνοντας έμφαση όχι στους αγώνες, όχι στο ευ αγωνίζεσθαι, αλλά στη δερματοστιξία άκα τατουάζ, των ποδοσφαιριστών.

Ο εν λόγω Δημ. Σύμβουλος λοιπόν απορεί γιατί όλοι οι ασπριδεροί ποδοσφαιριστές επιλέγουν να σχεδιάσουν το σώμα τους με διάφορα χρώματα και σχήματα, ενώ την ίδια στιγμή παρατηρεί ότι οι μαύροι συμπαίχτες τους έχουν καθαρό δέρμα, το οποίο φυσικά μπορεί να είναι και λογικό, αφού και να έκαναν τατουάζ δεν θα φαινόταν, όπως σπεύδει να διευκρινίσει.

Παράλληλα, θεωρεί πως αυτή η μόδα των τατουάζ επηρεάζει και τα νεαρά κορίτσια, τα οποία «λερώνουν» το σώμα τους με σχέδια και σχήματα μαύρου χρώματος και καταστρέφουν το φυσικό λευκό δέρμα που τους χάρισε ο Θεός.



Απόσπασμα από το κείμενο:

«Τι να πει κάποιος σήμερα, ανατράπηκαν τα ωραία πρότυπα και η κοινωνία μας θαυμάζει και εκτιμά την ανωμαλία, έτσι που να αναγνωρίζουν λευκά αγόρια και κορίτσια ότι το φυσικό τους χρώμα δεν είναι καλό και θα πρέπει να το μπογιατίσουν μαύρο ή ‘πάτσαλο’. Οι μαύροι συνάνθρωποί μας πρέπει να αισθάνονται ήδη πιο άνετα τώρα παρά πριν, επειδή υπέφεραν από τις διακρίσεις λόγω χρώματος. Τώρα οι λευκοί θέλουν να γίνουν μαύροι έστω και μερικώς […]».

Ολοκληρώνοντας τη σκέψη του, ο βουλευτής αναρωτιέται τι άποψη έχουν οι ειδικοί επιστήμονες γι’ αυτή την ανεξέλεγκτη κατάσταση, πέραν από το αισθητικό του πράγματος.

Φίλοι και φίλες, καλωσορίσατε στο 1951.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: