Πού βρισκόταν και τι έκανε τα τελευταία 20 χρόνια, πώς και γιατί επέστρεψε στην Κύπρο, τι κάνει στο νησί αυτό το διάστημα, τι ετοιμάζει -ή τουλάχιστον τι συζητά να κάνει-, ενώ δεν παρέλειψε να απαντήσει και σε μια ερώτηση για τη γυναίκα της ζωής του.

Από τον Δημήτρη Τοκαρή

 

Περπατούσαμε μαζί στον δρόμο κι εγώ ένιωθα αόρατος. Ο κόσμος παντού τον περικύκλωνε, τον αγκάλιαζε, τον φώναζε με το όνομά του και του έδειχνε μια πρωτοφανή αγάπη σε σημείο που ποτέ δεν μπόρεσα να κατανοήσω. Ίσως το ότι ή εκπομπή του ήταν από τις πρώτες του είδους που έφτιαξε η ιδιωτική τηλεόραση, ίσως επειδή ο ίδιος ήταν μια συμπαθητική στρουμπουλή φιγούρα… δεν είμαι σίγουρος για τον λόγο της απροσδόκητης επιτυχίας του.

Εκείνη την εποχή ήμουν συνέχεια κουρασμένος -και συνεχώς αγχωμένος για την εκπομπή της επόμενης μέρας- για να έχω χρόνο να αναλύσω το φαινόμενο Κώστας Κώστα -στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 υπήρξε φαινόμενο και μάλιστα ανεξήγητο.

22 χρόνια μετά από την επεισοδιακή πρώτη μας συνάντηση -είχα υποβάλει παραίτηση στην προσπάθειά μου να τον αποφύγω- τον έχω ξανά απέναντί μου.

Διάβασε εδώ για την επεισοδιακή, πρώτη συνάντηση των δύο

Πίσω, στο 1996

Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο, έλεγαν οι αρχαίοι, και η συνάντησή μας τότε ίσως τελικά να ήταν καρμική.

 

-Πως και βρέθηκες πάλι στην Κύπρο, Κώστα;

«Ο χοντρός ταχυδακτυλουργός επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος», απαντά, αναγκάζοντάς με να προσέξω πως δεν είναι πια χοντρός. Αν εξαιρέσω τα κιλά που έχασε, κατά τα άλλα ο χρόνος δεν τον ακούμπησε καθόλου, αντίθετα, τώρα φαίνεται νεότερος από τότε!

-Έχασες πολλά κιλά βλέπω Κώστα μου.

-Και φαίνεται πως τα βρήκες όλα εσύ Τοκαρή μου!

-Χμ, το χιούμορ σου με εκνεύριζε από τον περασμένο αιώνα κι ακόμη με εκνευρίζει!

-Οκέυ οκέυ, σε πειράζω… φαίνεσαι μια χαρά… για την ηλικία σου!

Αφού προσπέρασα τα σχόλια για το βάρος και την ηλικία μου -ήταν σαν κάποιος να είχε αφαιρέσει από εκείνον κιλά και χρόνια και να τα πρόσθεσε σε μένα- παρήγγειλα ποτό.

-Πεινάς;

-Εξαρτάται.

-Από τι;

-Ποιος θα πληρώσει;

-Εγώ.

-Πολύ ωραία, τότε θα φάω κάτι… ακριβό!

Γελά με την αντίδρασή μου. Όλοι νόμιζαν πως ήταν τσιγγούνης, εγώ όμως που τον γνώριζα καλά, ήξερα πως όντως ήταν τσιγγούνης! Πέραν της πλάκας, θεωρώ αυτή τη φήμη αβάσιμη γιατί τον είδα συχνά να φέρεται με μεγάλη γενναιοδωρία. Εντάξει, όχι πολύ συχνά…

-Θα σε ρωτήσω ξανά μια και πριν απέφυγες να απαντήσεις. Πώς και επέστρεψες Κύπρο;

-Ήλθα γιατί πέθανε μια θεία μου και μου άφησε δώδεκα σπίτια!

-Έγινες πλούσιος δηλαδή;

-Όχι, η θεία μου ήταν η καθαρίστρια! Μου τα άφησε για να τα καθαρίζω εγώ.

-Μπορείς να σοβαρευτείς για ένα λεπτό;

-Οκέυ. Ήλθα για ένα μεγάλο ξενοδοχείο της Λεμεσού, ως διασκευαστής!

-Εννοείς διασκεδαστής…

-Ναι, αυτό! Επέρασεν το λεπτό που έπρεπε να είμαι σοβαρός;

-Άντεξε ακόμα λίγο. Τι έκανε ο Κωστας αυτά τα 20 χρόνια που χάσαμε τα ίχνη του;

-Πάρα πολλά ταξίδια! Δούλεψα σε μεγάλα ξενοδοχεία στο Ντουμπάι, σε καζίνο του Λιβάνου και σε πολλά εταιρικά πάρτι στο Λονδίνο.

-Έμαθα ότι βρήκες και τη γυναίκα της ζωής σου.

-Ναι, αλλά μην το γράψεις αυτό μήπως και το δει η γυναίκα μου!

-Τα παιδάκια σου αρέσουν;

-Ναι, αλλά προτιμώ τις μπριζόλες.

-Παιδάκια ρε άνθρωπέ μου... Κύριε ελέησον, ακόμα προσπαθείς να μάθεις ελληνικά;

Είναι σχεδόν αδύνατο να κάνεις μια σοβαρή συζήτηση με τον Κώστα, αλλά αυτό δεν με χαλά. Είναι ένας γεννημένος κωμικός που φορά τη στολή του κλόουν σε κάθε στιγμή της ζωής του. Το να κάνει τους άλλους να γελούν δεν είναι απλά βιοποριστικό αλλά το οξυγόνο του. Δεν μπορώ να φαντασθώ αυτόν τον άνθρωπο να κάνει οτιδήποτε άλλο στη ζωή του εκτός από το να είναι ένας ακούραστος γελωτοποιός.

-Ο κόσμος σε ρωτά πώς και έφυγες από την τηλεόραση;

-Οι περισσότεροι με ρωτούν πως και μπήκα στην τηλεόραση!

-Ποια τα σχέδια σου για το μέλλον;

-Πρέπει να πάω να κουρευτώ.

-Εννοώ το πιο μακρινό μέλλον.

-Ααα… συζητάμε για ένα τηλεοπτικό σόου, μάλλον από τον Γενάρη.

-Μπορούμε να αποκαλύψουμε με ποιο κανάλι;

-Όχι, διότι ακόμη δεν το ξέρουν ούτε καν στο κανάλι!

-Μέχρι πότε θα κάνεις ταχυδακτυλουργικά;

-Ώσπου σώννουν τα δάκτυλά μου!

-Θα μου κάνεις ένα μαγικό τρυκ πριν φύγουμε;

-Πρώτα να σε ρωτήσω κάτι. Ξέρεις τη διαφορά ανάμεσα σε ένα καλό και ένα κακό ταχυδακτυλουργό;

-Όχι.

-Ευτυχώς! Δώσε μου το κινητό σου.

Του το δίνω και το ρίχνει σε ένα ποτήρι με νερό! Έχω φρικάρει, αλλά αυτός χαμογελώντας το βγάζει έξω απόλυτα στεγνό.

-Τώρα πρέπει να σε βγάλω μια φωτογραφία.

-Πάμε απέναντι, στον γάιδαρο!

-Που είδες γάδαρο στη Λευκωσία;

-Πίστεψέ με, είδα πολλούς, αλλά αυτός είναι διαφορετικός.

 

Περνάμε στην απέναντι πλευρά του δρόμου και όντως υπάρχει μια μεγάλη ζωγραφισμένη φιγούρα γαϊδάρου με τρύπα στη θέση της κεφαλής. Ο Κώστας βάζει το κεφάλι του στην τρύπα. Χαμογελά κι εγώ τον φωτογραφίζω. Σκέφτομαι πως ο άνθρωπος αυτός δεν μπορεί να γεράσει ποτέ και πως θα μείνει για πάντα ένα μεγάλο παιδί!