Δεν είναι εύκολη διαδικασία, ούτε και ιδιαιτέρως ευχάριστη να παρακολουθεί κανείς, σήμερα, ένα δελτίο ειδήσεων, αφού από τις 10 ειδήσεις που θα ακούσει οι 9 θα είναι κατά κύριο λόγο δυσάρεστες.

Ωστόσο, αν εμβαθύνεις λίγο, λίγο λέμε, αντιλαμβάνεσαι πως η δομή και η ροή ενός δελτίου ειδήσεων αντικατοπτρίζει πλήρως τη δομή και τη ροή της κοινωνίας μας και το πώς αυτή λειτουργεί, δρα και αναλύει την κάθε κατάσταση, χωρίς να σκοτίζεται ιδιαίτερα για το πίσω κείμενο.

Η Μ.Γ, η οποία μαζοχιστικά παρακολουθεί ανελλιπώς τα κυπριακά δελτία ειδήσεων σχολιάζει τις τελευταίες ειδήσεις που απασχολούν τη σκαλέτα των αρχισυντακτών ειδήσεων και τα trends της κυπριακής κοινωνίας.

Γράφει η Μ.Γ

Παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων έχω την αίσθηση ότι παρακολουθώ κάτι μεταξύ της ταινίας «Η Απίστευτη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον» και του «Μάτριξ».

Πρωταρχικά οι ρόλοι και οι ηλικίες είναι τελείως αλλοπρόσαλλοι. Ξεκινώντας με το θέμα της δημόσιας παιδείας οι πιο ώριμες, εμπεριστατωμένες, κατανοητές και προπαντός εντός θέματος, είναι οι δηλώσεις του εκπροσώπου των μαθητών, ενώ αποβάλλεται από τη συνεδρία της βουλής ο αντιπρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ για ανάρμοστη ανάρτησή του σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης- στο Facebook συγκεκριμένα με τα likes και comments των friends και followers- και την ίδια χρονική στιγμή 90χρονη λαμβάνει δάνειο από τον Συνεργατισμό με περίοδο αποπληρωμής 40 χρόνια!

Δηλαδή χρονική ροή Μπέντζαμιν Μπάτον, όλα ανάποδα, συνδυασμένη με την σκληρή αλήθεια του Μάτριξ να αποκαλύπτεται ότι, απ’ ότι φαίνεται, δεν πρόκειται να αποφοιτήσεις όπως ο Μπέντζαμιν και ότι ναι υπάρχει ζωή μετά θάνατον, αλλά δεν υπάρχει λύτρωση – είσαι ακόμα δέσμιος, εξακολουθείς να χρωστάς και να αποπληρώνεις!

Αντιστρόφως, το «χους ει και εις χουν απελεύσει»… ισχύει πριν απελεύσει, δηλαδή εν ζωή, αφού σε κάποιες περιοχές της Κύπρου θεωρείται επιστημονικά απόλυτα φυσιολογικό να πίνουν οι κάτοικοι νερό με χώμα! Γεγονός πολύ λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι ενώ βιολογικά ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος κατά το μεγαλύτερο μέρος από νερό, θρησκευτικά κατά το μεγαλύτερο μέρος είναι φτιαγμένος από χώμα (και ένα φύσημα θείο πνεύμα). Οπότε το trend είναι νερό και χώμα, «κορμί κι αλάτι κι άσπρα πουλιά».

Επιπλέον, η κρίση στη δημόσια παιδεία έχει δημιουργήσει ένα άλλο trend εξομολογητικής φύσεως τύπου «ήμουν κι εγώ εκεί- έχω πάει κι εγώ σε δημόσιο σχολείο- είχα κι εγώ τους καθηγητές μου ανάμεσα στα πρότυπά μου». Δεν είμαι σίγουρη σε τι εξυπηρετεί ακριβώς την εξέλιξή της περιπέτειας αυτό το μαυρόασπρο flashback. Εκτός του ότι προσδίδει κάποια δραματικά στοιχεία, το ηθικό δίδαγμα μάλλον κλίνει περισσότερο προς το «it’s not personal it’s business».

Αυτά βέβαια συμβαίνουν ενώ έχεις πάρεις το κόκκινο χάπι στο Μάτριξ, το χάπι που σου αποκαλύπτει πτυχές της ωμής πραγματικότητας. Αν πάρεις το μπλε χάπι, παραμένεις στο Μάτριξ και σου φαίνονται όλα- μα όλα- κανονικά.

Δηλαδή, οι ειδήσεις για το κυπριακό –παραμένοντας και σε κλίμα Μπέντζαμιν Μπάτον- αναφέρονται ακόμα σε πρωιμότητες, συγκρατημένες προσδοκίες, αδιευκρίνιστες συνθήκες και βήματα παιδικά (baby steps), ενώ οι συνομιλίες παραμένουν ακόμα σε κλίμα τροπικό μου κλίμα μια παγώνουν μια ζεσταίνονται. Την ίδια ώρα που η Τουρκία φαίνεται να στρέφεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση λόγω ιστορικών συγκυριών, το Κυπριακό δημόσιο ενδιαφέρον για το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι εστιάζεται κυρίως στις διαβουλεύσεις της ΕΕ για τη μη αλλαγή της ώρας, με πρωτοφανή συμμετοχή της κυπριακής κοινής γνώμης και στις πιθανές Ευρωπαϊκές επιτυχίες της Κύπρου στο ποδόσφαιρο.

Στις διεθνείς ειδήσεις πρωταγωνιστεί ο Τραμπ πάντα σε κλίμα σουρεαλιστικού καπιταλισμού, όπου ανάμεσα σε άλλα απειλεί να αποχωρήσει από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Ο Τραμπ βέβαια με το τουπέ του πλανητάρχη ηγείται αυτόνομου Μάτριξ μεσα το Μάτριξ – τύπου κράτος εν κράτει- με στοιχεία ριάλιτι σόου – συνήθεια από τα παλιά- όπου γράφει, παίζει, σκηνοθετεί, αποχωρεί και επανέρχεται όποτε θέλει …ο ίδιος!

Η κατηγορία των διεθνών ειδήσεων αυτή που κάποτε λέγεται και «ειδήσεις ανά τον κόσμο», αποτελούσε πάντα αγαπημένο μου κομμάτι στα δελτία ειδήσεων, γιατί έχει και κάποια στοιχεία θρίλερ.

Σε αυτή την κατηγορία συνήθως προβάλλονται όλες οι καταστροφές ανά τον κόσμο με συχνές αναφορές στη Χιλή, όπου συμβαίνουν σεισμοί, καταποντισμοί, πλημύρες, εκρήγνυνται ηφαίστεια και λοιπές συμφορές, με αποτέλεσμα μοιραία να καταλήγεις στο συμπέρασμα πως «σαν την Κύπρο εν έσιει».

Εξίσου μοιραία λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά καταλήγω στο συμπέρασμά ότι συμφωνώ με τον Slavoj Zizek, ο οποίος λέει «Θέλω ένα τρίτο χάπι». Γιατί το θέμα δεν είναι Ματριξ ή πραγματικότητα, το θέμα είναι να μπορείς να επιλέγεις το Μάτριξ σου ή την πραγματικότητα σου.

Είναι το χάπι που σε κάνει κυρίαρχο των επιλογών σου και των συνθηκών της ζωής σου ανάμεσα στο χάος των πληροφοριών, των συναισθήσεων και των ψευδαισθήσεων. Θέλω ένα τρίτο χάπι λοιπόν, ένα μωβ που ταιριάζει και χρωματικά, κάτι που μου έμαθε η καθηγήτρια τέχνης της πρώτης γυμνασίου, γιατί «έχω πάει κι εγώ σε δημόσιο σχολείο»!.