Γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 1854 στο Δουβλίνο, και ήταν το δεύτερο από τα τρία παιδιά της Jane Francesca Elgee, 1821 - 1896) και του Sir William Wilde. Οι γονείς του ήταν επιφανείς Δουβλινέζοι διανοούμενοι, με Αγγλικές ρίζες, με τον Όσκαρ από μικρός έμαθε άπταιστα Γαλλικά και Γερμανικά. Στο πανεπιστήμιο ασχολήθηκε με τις κλασικές σπουδές, επιδεικνύοντας από μικρή ηλικία κλίση προς τον Kλασικισμό, τόσο στο Δουβλίνο όσο και αργότερα στην Οξφόρδη.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1890 τελειοποίησε τις ιδέες του σχετικά με την ανωτερότητα της τέχνης σε μια σειρά από διαλόγους και δοκίμια, ενώ ενσωμάτωσε σκέψεις του για την παρακμή, την δολιότητα και την ομορφιά στο μοναδικό του μυθιστόρημα, Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ (The picture of Dorian Grey, 1890). Η δυνατότητα που του παρείχε, να αναλύσει σε βάθος λεπτομέρειες του Αισθητισμού καθώς και να καταπιαστεί με ευρύτερα κοινωνικά ζητήματα, έστρεψε τον Ουάιλντ στο θέατρο.

Έγραψε το θεατρικό Σαλώμη (Salome, 1891) στο Παρίσι, στα γαλλικά, έργο που δεν ανέβηκε στην Αγγλία παρά μόνο χρόνια αργότερα, εξαιτίας της απαγόρευσης έργων με Βιβλικό περιεχόμενο στο αγγλικό θέατρο. Ανεπηρέαστος από τις αντιδράσεις, ο Ουάιλντ έγραψε τέσσερις ακόμα κοινωνικές σάτιρες μέχρι τα μέσα της δεκαετίας, οι οποίες τον έκαναν έναν από τους πιο επιτυχημένους συγγραφείς του ύστερου Βικτωριανού Λονδίνου.

Στο απόγειο της φήμης του, και ενόσω το αριστούργημά του, Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός (The importance of being Earnest, 1895) παιζόταν στο Λονδίνο, ο Ουάιλντ μήνυσε τον Μαρκήσιο του Κουίνσμπερι, Τζον Ντάγκλας (John Douglas, 9th Marquess of Queensberry, 1844 - 1900) για συκοφαντία. Ο Μαρκήσιος ήταν ο πατέρας του εραστή του Ουάιλντ, του Λόρδου Άλφρεντ Ντάγκλας (Lord Alfred Douglas, 1870 - 1945).

Οι κατηγορίες μπορούσαν να επιφέρουν κάθειρξη έως και δύο ετών. Στην διάρκεια της δίκης παρουσιάστηκαν αποδείξεις οι οποίες ανάγκασαν τον Ουάιλντ να αποσύρει τις κατηγορίες και οδήγησαν στη σύλληψή του με την κατηγορία του σοδομισμού (η ομοφυλοφιλία ήταν τότε ποινικό αδίκημα στην Αγγλία). Ύστερα από δύο ακόμα δίκες, κρίθηκε ένοχος και καταδικάστηκε σε δύο χρόνια καταναγκαστικά έργα.

Υπήρξε πολύ πετυχημένος συγγραφέας, αλλά και από τους μεγαλύτερους δανδήδες της εποχής του. Σήμερα δεν θεωρείται μείζων συγγραφέας αλλά κάποια έργα του επιβιώνουν στο θεατρικό ρεπερτόριο, όπως: «Η σημασία του να είσαι σοβαρός», «Σαλώμη», «Ο ιδανικός σύζυγος», «Η βεντάλια της λαίδης Γουάιντερμηρ». Επίσης το μυθιστόρημά του «Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι» είναι σχεδόν κλασικό.

Εκείνο για το οποίο περισσότερο θυμόμαστε τον Oscar Wilde είναι οι πάμπολλοι και πανέξυπνοι αφορισμοί του, που δεν έχουν χάσει μέχρι σήμερα τη φρεσκάδα τους.

Ιδού μερικά από τα σπουδαία αποφθέγματά του:

1. Aρκεί ένα λεπτό για να ερωτευθείς, μια ώρα για να συμπαθήσεις και μια μέρα για ν’αγαπήσεις. Όμως μια ολόκληρη ζωή δεν αρκεί για να ξεχάσεις.
2. Πολύ μακιγιάζ και λίγα ρούχα, αποτελούν πάντα ένα αλάνθαστο σημάδι απελπισίας σε μια γυναίκα.
3. Να συγχωρείς τους εχθρούς σου. Αυτό τους κάνει να σε μισούν περισσότερο.
4. Το χειρότερο από το να μιλούν άσχημα για εσένα είναι να μη μιλούν καθόλου για εσένα.
5. Ο καλύτερος τρόπος ν’ αντιστέκεσαι σε έναν πειρασμό, είναι να υποκύπτεις σ’ αυτόν.
6. Οι άντρες θέλουν πάντα να είναι η πρώτη αγάπη μιας γυναίκας. Οι γυναίκες, αντίθετα, θέλουν να είναι η τελευταία γυναίκα ενός άντρα.
7. Ποτέ μην εμπιστεύεσαι μια γυναίκα που λέει την πραγματική της ηλικία. Αν μπορεί να πει αυτό, είναι ικανή για τα πάντα.
8. Δεν μου αρέσει να μου δίνουν συμβουλές. Μπορώ να κάνω και μόνος μου λάθη.
9. Ο άνθρωπος είναι λιγότερο ο εαυτός του όταν μιλάει ως ο εαυτός του. Δώσ’ του μια μάσκα και θα σου πει την αλήθεια.
10. Η αυτοκριτική έχει ένα προνόμιο: Όταν κατηγορούμε τον εαυτό μας, έχουμε την εντύπωση πως κανένας άλλος δεν έχει το δικαίωμα να μας κατηγορήσει.
11. Μόνον οι ρηχοί άνθρωποι χρειάζονται χρόνια για να απαλλαγούν από ένα ισχυρό συναίσθημα. Ένας άνθρωπος με αυτοκυριαρχία μπορεί να τερματίσει μια λύπη τόσο εύκολα, όσο και να εφεύρει μια ηδονή.