Ο Nick Pilfold, βιολόγος στη Κένυα και η ομάδα του ανέπτυξαν ένα σύστημα κρυμμένων φωτογραφικών μηχανών σε όλη την έκταση των βοσκοτόπων της Loisaba στις αρχές του 2018 και σύντομα επιβεβαίωσαν πως η φήμη για μια μαύρη λεοπάρδαλη ήταν αληθινή.   

Το νεαρό θηλυκό βρέθηκε να ταξιδεύει με μια μεγαλύτερη, φυσιολογική χρωματικά λεοπάρδαλη, που θεωρείται πως είναι η μητέρα της.

Το σπάνιο αιλουροειδές οφείλει την μοναδική του εμφάνιση σε μια κατάσταση η οποία είναι αντίθετη του αλμπινισμού και  είναι το αποτέλεσμα ενός γονιδίου το οποίο προκαλεί πλεόνασμα χρωστικής στο δέρμα ή τα τρίχωμα ενός ζώου, έτσι ώστε να φαίνεται μαύρο.

 

Οι λεοπαρδάλεις με αυτή την πάθηση έχουν αναφερθεί εδώ και δεκαετίες στην Κένυα αλλά η επιστημονική επιβεβαίωση της ύπαρξής τους ήταν αρκετά σπάνια.   Τα στοιχεία δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό African Journal of Ecology, και οι φωτογραφίες αυτές αντιπροσωπεύουν την πρώτη επιστημονική τεκμηρίωση ενός τέτοιου πλάσματος στην Αφρική για σχεδόν έναν αιώνα.   

Μέχρι πρόσφατα είχε επιβεβαιωθεί μόνο μία παρατήρηση μαύρης λεοπάρδαλης - μια φωτογραφία του 1909 που ελήφθη στην Αντίς Αμπέμπα της Αιθιοπίας και η εικόνα βρίσκεται στις συλλογές του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στην Ουάσινγκτον.   «Σχεδόν όλοι έχουν να πουν μια ιστορία με ένα τέτοιο μυθολογικό πλάσμα, αλλά τώρα έχουμε αποδείξεις», λέει ο Pilfold, του Ινστιτούτου Διατήρησης της Άγριας Ζωής του Σαν Ντιέγκο.  

Υπάρχουν εννέα υποείδη λεοπάρδαλης που απαντώνται από την Αφρική μέχρι την ανατολική Ρωσία. Και ενώ το 11% των ζωντανών λεοπαρδάλεων σήμερα θεωρείται πως είναι μαύρες, λέει ο Pilfold, οι περισσότερες βρίσκονται στη Νοτιοανατολική Ασία, όπου τα τροπικά δάση προσφέρουν αφθονία σκιάς.  

 

Στα τροπικά δάση, το μαύρο χρώμα εκτιμάται πως δίνει στα ζώα επιπλέον καμουφλάζ για το κυνήγι καθώς υπάρχει άφθονη σκιά και σκοτάδι.  

Αλλά, στην Κένυα, οι μαύρες λεοπαρδάλεις, που μερικές φορές αναφέρονται ως «μαύροι πάνθηρες» - ένας όρος ομπρέλα που αναφέρεται σε οποιαδήποτε μεγάλη γάτα με μαύρη γούνα - φαίνεται πως ζουν στις σαβάνες με χαμηλή βλάστηση και πολύ φως, οπότε το σκούρο χρώμα δεν τους προσφέρει κάτι.  

 

Το γεγονός ότι η νεαρή λεοπάρδαλη ταξίδευε με τη μητέρα της, υποδηλώνει επίσης ότι ο μοναδικός της χρωματισμός δεν είχε αντίκτυπο στον οικογενειακό δεσμό, σημειώνει ο Pilfold.   Οι αφρικανικοί «μαύροι πάνθηρες» εξακολουθούν να είναι τόσο σπάνιοι που οι ερευνητές δεν γνωρίζουν καν εάν η γενετική μετάλλαξη που είναι υπεύθυνη για την σκούρα χρωστική ουσία είναι η ίδια που προκαλεί το μαύρο χρώμα των νοτιοανατολικών ασιατικών λεοπαρδάλεων.  

Με πληροφορίες από National Geographic/Lifo.gr