Τον κύριο Αντώνη, ο οποίος έχει φτάσει αισίως στο 84ο έτος της ηλικίας του και την κυρία Μαίρη, τους γνώρισα στη σχολή χορού Dancewaves, στη Λευκωσία, όπου φοιτούν. Τους είδα για πρώτη φορά, σε φάση μάλιστα που χόρευαν σαν 20άρηδες και οφείλω να ομολογήσω πως εντυπωσιάστηκα!

Οι δυο τους χορεύουν από τα παιδικά τους χρόνια και συνεχίζουν να ασχολούνται με τον χορό ανελλιπώς, μέχρι και σήμερα. Πολλά χρόνια μετά τη συνταξιοδότησή τους.

Ο κύριος Αντώνης Καλλής άρχισε να ασχολείται με τον χορό από την έκτη του γυμνασίου, όταν ζούσε στην Αμμόχωστο. Αστειευόμενος, μάλιστα, λέει στους συμμαθητές του πως όταν ξεκίνησε αυτός να χορεύει βαλς, εκείνοι μάζευαν χαρούπια.

Τα συναισθήματα του όταν χορεύει είναι πολλά. «Νιώθω ευχάριστα, διασκεδάζω, ξεχνώ τα προβλήματά μου και αισθάνομαι πως κοινωνικοποιούμαι.

Απελευθερώθηκα όταν ήρθα σε αυτή τη σχολή. Ο δάσκαλός μας μου δίνει έναν αέρα που με κάνει να νιώθω άνετα και να χορεύω», αναφέρει μεταξύ άλλων στη CITY.

Μάλιστα, και οι δύο χαρακτηρίζουν μαγική την ατμόσφαιρα που δημιουργείται στην τάξη από τους δασκάλους τους.

Η κυρία Μαίρη ασχολείται με τον χορό, όπως μας είπε, από τότε που θυμάται τον εαυτό της. Αν είχε την ευκαιρία, μάλιστα, θα μπορούσε να είναι και αυτή μια δασκάλα χορού σήμερα. Μας εξήγησε επίσης τον λόγο που επέλεξε το αργεντίνικο τανγκό και όχι κάποιο άλλο είδος χορού.

«Η μουσική, παντρεμένη με τα βήματα του τανγκό, μου προκαλεί μια αίσθηση που με κυριεύει. Γενικά, εμένα μου αρέσουν όλα τα είδη χορού, αλλά το ταγκό μού βγάζει πολλά συναισθήματα. Με ταξιδεύει».

Συμφώνησε μαζί της ο κύριος Αντώνης, επισημαίνοντας πως το τανγκό είναι το κάτι άλλο. «Είναι κάτι πιο ευρωπαϊκό, είναι ένα κλίμα ευχάριστο, καλλιεργημένο. Διαφέρει από τους άλλους χορούς. Εμένα, βέβαια, με ενδιαφέρουν και οι άλλοι χοροί και ξέρω αρκετούς, αλλά το τανγκό ξεχωρίζει».

Ωστόσο, δεν χορεύουν πάντα μαζί. Αλλάζουν παρτενέρ συχνά, μας λένε, καθώς υποστηρίζουν πως είναι προτιμότερο να απελευθερώνονται και με άλλα άτομα, χορεύοντας.

«Δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορούμε να κάνουμε στον χορό, λόγω της ηλικίας μας» μού είπαν και οι δύο μόλις τους συνάντησα και όντως το επιβεβαίωσαν με τον καλύτερο τρόπο.

«Η ηλικία δεν μετρά, δεν έχει καμία σημασία. Όταν σου αρέσει κάτι πραγματικά μπορείς να το κάνεις», λέει η κυρία Μαίρη, ενώ ο κύριος Αντώνης προτείνει στα άτομα της ηλικίας του να τολμήσουν και να δοκιμάσουν να ασχοληθούν με αυτό που τους αρέσει.

Όταν η συζήτηση άρχισε να περιστρέφεται στο θέμα της ηλικίας, κάπου εκεί μας διέκοψε ο δάσκαλός τους, λέγοντάς μας πως η ηλικία τους είναι προσόν για τον χορό. «Όσο μεγαλώνεις, τόσο περισσότερες εμπειρίες έχεις στο χορό και αυτές τις εμπειρίες τις χρειάζεσαι για να εκφράζεσαι πιο σωστά. Πολλές φορές στην Ισπανία δεν αφήνουν τους νεότερους να χορέψουν φλαμέγκο, γιατί δεν έχουν τα βιώματα για να εκφράσουν εκείνα που θέλουν. Όσο μεγαλώνεις αυξάνονται τα βιώματα σου και μπορείς να εκφραστείς πολύ περισσότερο», συμπλήρωσε ο δάσκαλος χορού τους.

«Μακάρι να είναι καλά τα πόδια μας και δεν θα σταματήσουμε ποτέ να χορεύουμε», λέει η κυρία Μαίρη λίγο πριν αποχαιρετιστούμε, με τον κύριο Αντώνη να λέει αποφασιστικά «θα χορεύω όσο μπορώ να περπατώ».

Η κυρία Μαίρη πριν τη συνταξιοδότησή της εργαζόταν στις Κυπριακές Αερογραμμές. Εκτός από το χορό, ασχολείται με τη γυμναστική και το κολύμπι.

Ο κύριος Αντώνης ήταν δάσκαλος. Διετέλεσε, επίσης, διευθυντής στη δημοτική εκπαίδευση για 26 χρόνια. Σήμερα, εκτός από τον χορό, ασχολείται και με την κηπουρική.