Για αρκετό καιρό διέσχιζα την οδό Τρικούπη, σχεδόν καθημερινά. Τους παρατηρούσα πίσω από το παράθυρο του αυτοκινήτου μου. Τους έβλεπα να κάθονται στα πεζοδρόμια, να μιλούν, να γελούν, να καπνίζουν, ενίοτε να χορεύουν και να τραγουδούν. Άνθρωποι διάφοροι και διαφορετικοί, που είχαν όμως ένα κοινό: Αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα τους για να φτιάξουν μια καλύτερη ζωή, σε μια καινούργια γη. Την Κύπρο!

Στην οδό Τρικούπη, στο κέντρο της Λευκωσίας έφτιαξαν τη δική τους «νέα» γειτονία. Μια γειτονιά γεμάτη με τα αρώματά τους, τις μυρωδιές τους, την ενέργειά τους, τη νοσταλγία τους για την πατρίδα, τις αναμνήσεις τους. Ένα «γκέτο» νέας κοπής, φιλικό και φιλόξενο, όσο κι αν σε κάποιους μπορεί να ξενίζει η εικόνα μιας κυπριακής γειτονιάς γεμάτης «ξένους».

Άνθρωποι με παρελθόν που προσπαθούν να χτίσουν μέλλον. Άνθρωποι που έχουν τα βιώματα και ιστορίες τους χαραγμένες στα μάτια και το πρόσωπό τους. Άνθρωποι που ονειρεύονται και προσπαθούν, όχι για το καλύτερο, μα για το πιο καλό και συνεχίζουν να ελπίζουν ότι κάτι θα αλλάξει.

Φωτογραφίες: Θεοδώρα Ιακώβου

Ο Imbrahim ήρθε στα 14 του στην Κύπρο από τη Συρία, τον έφερε η μητέρα του για μια καλύτερη ζωή. 26 χρόνια μετά, μιλάει άψογα ελληνικά και εξιστορεί όλα όσα έζησε. Καθώς μας ετοιμάζει τα φημισμένα του φαλάφελ, μας λέει για τους Κύπριους πελάτες του, για την επιχείρηση που έστησε από σπόντα πριν 3 χρόνια και συνεχίζει με επιτυχία και για τα 4 παιδιά του που μεγαλώνουν κι αυτά εδώ. «Αν δεν μου άρεσε τόσα χρόνια θα έφευγα. Δεν το κάνω για τα λεφτά, νιώθω ότι προσφέρω στον κόσμο. Αγαπώ αυτό που κάνω».

Harid Rahul (αριστερά): Καταγωγή από την Ινδία. Βρίσκεται στην Κύπρο εδώ και 2 χρόνια. Σπουδάζει Business and Finance.

Goupi (δεξιά): Καταγωγή από την Ινδία. Βρίσκεται στην Κύπρο 3 χρόνια για σπουδές.

Ο Odai βρέθηκε στην Κύπρο πριν 5 χρόνια, όταν ήταν 16 ετών, για να γλυτώσει από τον πόλεμο στη Συρία. Οι γονείς του και η υπόλοιπη οικογένειά του έμειναν πίσω και αυτός φιλοξενήθηκε σε στέγη στην Κύπρο μέχρι να ενηλικιωθεί. Τώρα δουλεύει σε ένα από τα 5 κομμωτήρια της περιοχής. Όταν του μιλήσαμε στα αγγλικά, μας απάντησε σε άψογα ελληνικά: «Η γειτονιά εδώ μου θυμίζει πολύ τη χώρα μου. Είμαι από τη Δαμασκό και όλοι οι συγγενείς μου είναι εκεί. Εδώ (σ.σ στην Κύπρο) είμαι μόνος μου. Στην αρχή ήταν δύσκολα, μέχρι να μάθω τη γλώσσα. Εκείνο που κατάλαβα είναι ότι στους Κυπραίους αρέσει εκείνοι που έρχονται στη χώρα τους, να μιλάνε τη γλώσσα τους. Άκουσα ότι έχει ρατσιστές και ανθρώπους που δεν μας θέλουν, αλλά δεν ήβρα ακόμα. Μου αρέσει εδώ, αλλά μόλις γίνουν καλύτερα τα πράγματα στη χώρα μου θέλω να πάω πίσω. Μου λείπουν πολλά πράγματα απ’ εκεί».

Ο Abdul (δεξιά): κατάγεται και αυτός από τη Συρία και βρέθηκε στην Κύπρο πριν 3 χρόνια εξ αιτία τους πολέμου. Δουλεύει σε μαγαζί με ξηρούς καρπούς, μπαχάρια, βότανα και παστά φρούτα. «Στην Κύπρο νιώθουμε ασφαλείς. Μας λείπει ο τόπος μας, αλλά εδώ τουλάχιστον ξέρουμε ότι δεν θα μας σκοτώσουν οι βόμβες και τα χημικά. Η Ευρώπη και οι ΗΠΑ δεν έχουν ιδέα τι συμβαίνει στη Συρία. Λένε ότι δεν ρίχνουν χημικά, αλλά συνεχώς γίνεται χρήση χημικών στη χώρα μας. Ήθελα να το ξέρετε αυτό».

Nure Alam: Καταγωγή Μπαγκλαντές. Βρίσκεται στην Κύπρο 4 χρόνια. «Πριν δύο χρόνια, όταν ήμουν ακόμη φοιτητής, δεν είχα άδεια για εργασία και έψαχνα κάτι για επιπλέον εισόδημα. Βρήκα δουλειά σε ένα φούρνο στη Λευκωσία όπου δούλευα καθημερινά 18 ώρες, χωρίς ρεπό χωρίς τίποτα. Το αφεντικό τότε μου πρόσφερε στέγη, αλλά αγόραζα μόνος μου προμήθειες και πλήρωνα λογαριασμούς. Ο μισθός μου ήταν μόλις 450 ευρώ. Τώρα είναι καλύτερα από πριν είναι σαν παράδεισος. Όταν δούλευα στο φούρνο ήταν πολύ δύσκολα, όχι μόνο από θέμα εργασίας, αλλά και από θέμα συμπεριφοράς. Ένιωθα ότι ήθελα να τα παρατήσω και να φύγω. Στην πορεία γνώρισα τη γυναίκα μου και αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί. Άρχισα και τη δουλειά εδώ και τώρα περιμένουμε το πρώτο μας παιδί. Όλα πάνε προς το καλύτερο, έχω πολλά πράγματα εδώ. Πριν ήταν δύσκολο, τώρα όλα είναι όμορφα».

Ibrahim: Καταγωγή Συρία. Βρίσκεται στην Κύπρο 4 χρόνια. Βοηθά τον Abdul στο μαγαζί.

Amjiit: Καταγωγή Μπαγκλαντές. Εργάζεται σε κρεοπωλείο στην οδό Τρικούπη. Όπως λέει, το μαγαζί επισκέπτονται συχνά και Κύπριοι που μένουν στην περιοχή για να ψωνίσουν.

Ο Arslan είναι από το Πακιστάν και ήρθε στην Κύπρο πριν 3 χρόνια. «Οι γονείς μου είναι δάσκαλοι πίσω στη χώρα μας κι εγώ συνεχίζω τη δική τους πορεία σπουδάζοντας δάσκαλος. Αγαπώ την Κύπρο, μου αρέσει εδώ και θα ήθελα να μείνω και να εργαστώ ως δάσκαλος». Ο Arslan παράλληλα εργάζεται και σε ένα κατάστημα με κινητά και άλλα είδη τεχνολογίας. Μάλιστα, όπως μας είπε, συχνά έχει Κύπριους πελάτες στο μαγαζί.

Anil: Καταγωγή Ινδία. Βρίσκεται στην Κύπρο εδώ και 5 μήνες. «Είναι ωραία εδώ, μου αρέσει η Κύπρος». Ο Anil εργάζεται σε mini market της περιοχής.

Ο Deval κατάγεται από τη Βουλγαρία και βρίσκεται στην Κύπρο τους τελευταίους 9 μήνες. Όπως μας είπε, ήρθε για λίγο στην Κύπρο και θα φύγει σύντομα, αλλά είναι πιθανόν να επιστρέψει.

Ο Ττοφφής, έτσι μας συστήθηκε, ήρθε στην Κύπρο από τη Συρία πριν 30 χρόνια και εργάζεται στις οικοδομές. Στην αρχή ήταν διστακτικός, δεν ήθελε να μας πει πολλά, τελικά πόζαρε στο φακό της Θεοδώρας, με φόντο τον ιδιοκτήτη του κρεοπωλείου.

Ο Dishan και ο Wakash είναι από το Πακιστάν και σπουδάζουν στη Μεγάλη Βρετανία. Στην Κύπρο βρέθηκαν για διακοπές και για να δουν φίλους.

Nabil. Κατάγεται από τη Συρία. Βρίσκεται στην Κύπρο τα τελευταία 5 χρόνια και εργάζεται ως κουρέας. Του αρέσει εδώ, αλλά θέλει πολύ να επιστρέψει στον τόπο του όταν τελειώσει ο πόλεμος. «Η Τρικούπη έχει πολλούς Σύρους και μου θυμίζει λίγο τη γειτονιά μου στη Συρία».

Hasan. Καταγωγή Πακιστάν: Βρίσκεται στην Κύπρο εδώ και ένα χρόνο για σπουδές. «Είναι μικρό μέρος η Κύπρος και όμορφο, πολύ διαφορετικό από την πατρίδα μας. Εδώ κανείς δεν θα σε ενοχλήσει, κανείς δεν θα ασχοληθεί μαζί σου. Όλοι κάνουν τις δουλειές τους, δεν τους ενδιαφέρεις.

Chrish, καταγωγή Ινδία και Ali, καταγωγή Πακιστάν. Φοιτητές.

Δες ακόμα περισσότερες φωτογραφίες παρακάτω: